เรื่องสั้น #ละเลงความคิดในตัวอักษร

                                                                           สะท้อนชีวิตจริง...

 

           ณ. หมู่บ้านแห่งหนึ่ง ชื่อหมู่บ้าน “ชายบ้านนอก” ตั้งอยู่บนภูเขาแห่งหนึ่ง ด้านภาคใต้ของประเทศ หมู่บ้านแห่งนี้ถูกเรียกอีกชื่อหนึ่ง คือ “หมู่บ้านผลิต” เพราะคนในหมู่บ้านคลอดลูก แทบทุกเดือน จึงเป็นที่รู้จักในชื่อ “หมู่บ้านผลิต”  หมู่บ้านนี้ หลังคาแต่ละหลังแทบจะชนกัน มีเพียงถนนทางเดินเท่านั้นที่มองแล้ว ก็พอที่จะหายใจออกได้บาง เพราะ บนถนนทางเดินเท่านั้น ที่พอจะว่าง

  หมู่บ้านแห่งนี้ มีผู้ใหญ่บ้านที่มีอิทธิพลอย่างสูงมาก ผู้คนพากันเกรงกลัวอำนาจของเขา ผู้ใหญ่บ้านท่านนี้ชื่อ วิโรจ ชนชัน จบการศึกษาระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ชนะการเลือกตั้ง เพราะการซื้อเสียงเงิน วิโรจ เป็นทายาทเจ้าของสวนยางที่ใหญ่แห่งหนึ่งอำเภอที่ตนอาศัยอยู่

 วริณ ชนชัน น้องสาวคนเดียวของ วิโรจ ซึ่งรับหน้าที่เป็น อ.บ.ต ของหมู่บ้านแห่งนี้ จบการศึกษาระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ชนะการเลือกตั้งด้วยวิธีเดียวกับพี่ชายตัวเอง

  ภายในหมู่บ้าน มีถนนที่ขรุขระ ขับมอเตอร์ไซร์อย่างกับม้า ถ้าขับพลาด ล้อมอเตอร์ไซร์ เป็นอันต้องเปลี่ยนอันใหม่  ผู้ที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านแห่งนี้ เป็นคนที่ยากจนเกือบทุกราย... เด็กๆที่อาศัยอยู่ในหมู่บ้านแห่งนี้ มีเพียงแค่ 10%  จาก 100% ที่ได้รับการศึกษาถึงระดับชั้นมัธยมศึกษา และอาชีพที่คนในหมู่บ้านแห่งนี้ทำกัน ก็คือ รับจ้างกรีดยาง ซึ่งแต่ละวันได้รับค่าจ้างไม่ถึง 50 บาท แต่ด้วยเหตุผลที่ไม่มีการศึกษา ไม่มีความรู้ และไม่มีงานอื่นที่ทำกันได้ ก็เลยจำเป็นที่จะต้องทำการนี้ต่อไป... เด็กและวัยรุ่นในหมู่บ้านแห่งนี้ 85% เกี่ยวข้องกับยาเสพติด และเวลาก็ผ่านหลายปี จงถึงวันหนึ่ง มีครอบครัวหนึ่งที่ย้ายเข้ามาในหมู่บ้าน “ชายบ้านนอก” เรื่องราวก็เกิดขึ้น

  ครอบครัวนี้ มีสมาชิกอยู่ 6 คน ประกอบไปด้วย แม่ และลูกๆอีก 5 คน  ชาย 2 คน และหญิง 3 คน คุณแม่ชื่อ กันยา แซฮ้อ อายุ 49 ปี  ลูกคนโตเป็นผู้หญิง ชื่อ อนันต์ยา แซฮ้อ อายุ 16 ปี  คนที่สองชื่อ อนันต์ยู แซฮ้อ อายุ 13 ปี คนที่สามชื่อ อนันต์วีรนต์ แซฮ้อ อายุ 10 ปี  คนที่สี่ ชื่อศรันยู แซฮ้อ อายุ 7 ขวบ และคนสุดท้องชื่อ วเรศ แซฮ้อ อายุประมาณ 2 ขวบกว่าๆ

 คุณกันยาประกอบอาชีพกรีดยาง สวนยางที่ไม่กี่ไร่ที่คุณอเนกทิ้งไว้ ก่อนเสียชีวิต  ซึ่งถ้าเฉลี่ยรายได้จากการกรีดยาง จะได้รับวันละ 400-500 บาท พอที่จะส่งลูกๆไปเรียนได้ แต่โดยเพราะในหมู่บ้าน “ชายบ้านนอก” มีเด็กและวัยรุ่นที่ติดยาเสพติดเป็นจำนวนมาก ก็ได้ไปขโมยขี้ยางของคุณกันยามาโดยตลอด ถึงวันหนึ่ง คุณกันยาอกไม่ไว้ ก็ได้ไปบ้าน วิโรจ ซึ่งเป็นผู้ใหญ่บ้านของหมู่บ้าน ไปฟ้องร้องเรื่องการถูกขโมย ขี้ยางมาโดยตลอด แต่การฟ้องร้องของคุณกันยากลับถูกด่าว่า “เรื่องของมึง มึงจัดการเองสิว๊ะ”  และพลัดคุณกันยา จงตกจากบันได อนันต์ยา ซึ่งมาทันเหตุการณ์นั้นแบบพอดี คุณกันยาเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ อนันต์ยาเลยวิงไปทางสถานีตำรวจ แต่ถูกลูกน้องของวิโรจฆ่าปิดปาก และจัดฉากเหมือนการฆ่าตัวตาย อนันต์ยู อนันต์วีรนทร์ ศรันยู และ วเรศ ก็ถูกวิโรจส่งไปที่ บ้านเด็กกำพร้า และ จนถึงตอนนี้ การเสียชีวิตของคุณกันยาและลูก นางสาวอนันต์ยา แซฮ้อ ก็ยังเป็นความลับ ระหว่างวิโรจและลูกน้อง

 * ทุกอย่างเริ่มมาจาก

      อำนาจเงินและสิ่งเสพติด ทั้งหลาย

                                                                                                                                                                                              #นักคิดหลังคีย์บอร์ด

หมายเหตุ... ทุกอย่างที่เขียน เกิดจากการจินตนาการทั้งหมด