รุ่งเช้าในเมืองวังเวียง

วังเวียงตอนรุ่งเช้า บรรยากาศที่อ้อยอิ่ง ทำให้สะท้อนความสมดุลในชีวิตคนได้ดี

โดยปกติแล้วฉันมักจะตื่นสาย วันราชการก้อเกือบ 7.30 น. วันหยุดยิ่งแล้วใหญ่ ประมาณ 9-10.00 น. โน่นแหละ แต่วันนี้ฉันลืมตาตื่นในรีสอร์ททวีสุข เมืองวังเวียง ตอน 05.40 น. ด้วยความสดชื่นและกระฉับกระเฉง

นั่นเป็นเพราะบรรยากาศที่หาได้ยากในโลกปัจจุบัน @เสียงจ้ำพายในลำน้ำ แสดงความเป็นอยู่ของหมู่ชน @เสียงน้ำไหลกระทบหมู่หินใต้ลำน้ำซอง ที่แสดงให้เห็นความเป็นธรรมชาติที่อยู่แค่เอื้อม @ความชุ่มชื้นฉ่ำเย็นของสายหมอก ที่ทอดตัวจากเทือกเขาผ่านหน้าต่างและระเบียงห้องพัก ที่พร้อมจะจู่โจมมาถึงเตียงนอน ทันทีที่เปิดหน้าต่าง @แสงมัวๆ จะดวงอาทิตย์ที่พยายามจะทะุลุสายหมอก ที่ทำให้โลกมีสีสันและโรแมนติก @เสียงพูดคุยจากการทำกิจกรรมรดน้ำแปลงผักของนักเรียนชาวดอยที่สดใส และใบผักมี่เขียวชอุ่ม ทำให้ชีวิตเราสดชื่นขึ้นเยอะ @กลิ่นและรสของกาแฟลาว ที่ละเลียดดื่มได้โดยไม่ต้องเร่งรีบเพราะมีเวลาเหลือเฟือ

ทั้งหมดทั้งมวลทำให้โลกของฉันตอนรุ่งเช้าสดชื่น และมีเวลาได้อยู่กับตัวเอง ทบทวนในการใช้ชีวิตที่ผ่านมา บทเรียนที่สรุปได้ ณ ปัจจุบันคือ ความสมดุลในชีวิต บางครั้งหัวใจฉันร้อนรน ไม่นิ่ง เพราะเหตุกับผลไม่ไปกับสภาวะปัจจุบัน และอีกอย่างคือฉันประมาทกับการใช้ชีวิตเหลือเกิน แต่ฉันคงก็ได้แต่หวังว่า "เวลา" คงจะเหลือพอให้ฉันได้สร้างความสมดุลในชีวิตและมีความสุขตามอัตภาพ หรือ ที่ทุกวันนี้เรียกว่าพอเพียง

คุยกับ"แอ้" เพื่อนร่วมทางตั้งแต่เลือกรีสอร์ทแห่งนี้ เพราะได้ห้องทำเลดี ห้องนอนติดน้ำเลยหล่ะค่ะ ตอนกลางคืนนั่งดื่มภายใต้แสงจันทร์ รับลมเอื่อยๆ ที่ระเบียงริมน้ำ แถมตอนเช้าก็จะได้ไม่ต้องรีบร้อนมารอรถ เพราะที่รีสอร์ทจะมีรถรับ-ส่งไปที่รถ VIP ตอน 10.00 น. ฉันกับแอ้จึงมีเวลาอ้อยอิ่งจนกว่าจะออกเดินทาง  จึงนับเป็นวันที่ 2 ในเมืองลาวที่ไม่ค่อยรู้สึกว่าเหนื่อย เพราะการเดินทางครั้งนี้ตั้งใจให้เป็นแบบสบายๆ

แต่ในความสนุกสนาน ยังมีเรื่องที่ทำให้หวั่นใจเล็กน้อย เนื่องจากวันแรกที่เราแวะไปไหว้ธาตุหลวงกัน ได้แวะกินเฝอ แล้วต้องเดินทางมาที่วังเวียง ฟังแล้วกลัวจะลำบากเรื่องท้องไส้ เมื่อรู้สึกถึงความระอุที่ท้อง แอ้จึงได้กินยาระงับท้องเสียไปครึ่งเม็ด และคืนนั้นด้วยบรรยากาศของร้านอาหารและระเบียงริมน้ำ ทำให้กินเบียร์แก้เมื่อไป 2-3 ขวด ไม่รู้ว่าสาเหตุใด ที่ทำให้อาเจียรไป 3-4 ครั้ง จนต้องถามกันว่า จะกลับ หรือไปต่อ...check ร่างกายแล้ว ยังไหว แอ้บอกว่า the trip is go on...

  มุมมองจากร้านอาหารของรีสอร์ท

   สายน้ำซองที่ไหลผ่านหน้าห้องพัก

   ต้นหญ้าชุ่มน้ำค้างริมสายน้ำ