ศาสตร์และศิลป์ของการสอน : ๕๐. ใช้การวัดในชั้นเรียน
บันทึกชุด ศาสตร์และศิลป์ว่าด้วยการสอน นี้ตีความจากหนังสือ The New Art and Science of Teaching เขียนโดย Robert J. Marzano ซึ่งเพิ่งออกวางจำหน่ายในปี พ.ศ. ๒๕๖๐ นี้เอง
ตอนที่ ๕๐ ใช้การวัดในชั้นเรียน ตีความจาก Recommendation 5 : Rely on Classroom Measurement
หัวใจสำคัญคือ ใช้การวัดในชั้นเรียน ไม่ใช่การสอบโดยหน่วยงานภายนอก สิ่งที่ต้องการวัดคือผลลัพธ์การเรียนรู้ของนักเรียน ที่แสดงทั้งการเปลี่ยนแปลงหรือความก้าวหน้าในการเรียน และแสดงสถานะความรู้ของนักเรียน ณ จุดต่างๆ รวมทั้งเมื่อจบภาคหรือปีการศึกษา ซึ่งรายละเอียดอยู่ในภาคที่ ๒ (ตอนที่ ๖ และ ๗)
หนังสือ The New Art and Science of Teaching บอกว่า การเปลี่ยนแปลงเชิงระบบในเรื่องการสอบก็คือ ควรเอาไปไว้ในมือครู ที่ใช้การทดสอบแบบประเมินเพื่อพัฒนา (formative assessment) เป็นระยะๆ ไม่ใช่เน้นการประเมินโดยข้อสอบมาตรฐาน ที่เป็นการประเมินเมื่อสิ้นปี และดำเนินการโดยบุคคลภายนอก ที่เรียกว่า benchmark assessment หรือ end-of-course assessment โดยมีเหตุผล ๓ ข้อ (๑) การทดสอบโดยบุคคลภายนอก ทำไม่บ่อยเพียงพอ ที่จะเป็นประโยชน์ต่อการให้ feedback แก่นักเรียน และแก่ครู (๒) การทดสอบโดยบุคคลภายนอก ให้น้ำหนักแก่การทดสอบแต่ละครั้งมากเกินไป ทั้งๆ ที่ที่จริงแล้วมีระดับความแม่นยำอยู่ระหว่าง ๐.๐ - ๑.๐ ซึ่งหมายความว่าค่าคะแนนที่ได้อาจสะท้อนคะแนนจริงในช่วงที่กว้างถึง ๒๐ คะแนน คือที่ระดับความแม่นยำ ๐.๖๕ คะแนนที่ได้ ๗๕ SD 8.33 ที่ confidence interval 95% upper limit ของคะแนนคือ 85 และ lower limit คือ 65 (๓) เป็นการไม่ให้ความสำคัญแก่การประเมินในห้องเรียน
ผมขอเสนอเพิ่มเติมว่า การเอื้ออำนาจให้ครูดูแลการประเมินนั้น นอกจากผลประเมินแม่นยำกว่าคนนอกประเมินแล้ว ยังเหนือการประเมินโดยระบบภายนอกอีกอย่างน้อย ๒ ประการ คือ (๑) ครูดำเนินการประเมินเพื่อพัฒนาควบคู่ไปกับการให้ constructive feedback ซึ่งจะมีผลให้นักเรียนมีกำลังใจ และรู้แนวทางปรับปรุงการเรียนของตน (๒) ครูไม่ใช่แค่ประเมินความรู้ด้านวิชาการ แต่จะประเมินรอบด้าน เป็นส่วนหนึ่งของการศึกษาเพื่อพัฒนานักเรียนอย่างรอบด้าน (holistic)
วิจารณ์ พานิช
๑๕ เม.ย. ๖๐
ความเห็น (1)
This idea that every teacher is to assess individual students (in her/his class or assigned to by other criteria) and is responsible for 'managing' students' learning, instead of 'delivering lessons' (at assigned time of day), would promote a more respectable view of 'teachers' (as professional children carers).
I am all for it. But how do we retrain 200,000+ teachers to fit the change and how do we measure performance of teachers and of the change itself?