(คุยกับตนเอง ตอนที่ 9) มองหาความสัมพันธ์
เมื่อก่อนคิดว่าเรื่องราวของระบบหลักประกันสุขภาพเป็นเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องกับชีวิตตนเองเท่าไรนัก จึงไม่ค่อยจะให้ความสนใจ และค่อนข้างเพิกเฉย เพราะส่วนตัวและคนรอบข้างต่างไม่ได้ใช้สิทธิบัตรทอง ทำให้ไม่มีความรู้เรื่องนี้ และมาถึงวันนี้เกิดเป็นความรู้สึกว่า "ตนเองอยู่ในหลุมดำแห่งความไม่รู้"
ย้อนมองตนเอง หากเป็นเมื่อก่อนจะยากที่จะทำความเข้าใจ แต่เมื่อวิถีชีวิตได้มาคลุกคลีอยู่ในวัดป่า ได้มาสัมพันธ์กับชาวบ้าน ได้ซึมซับและเรียนรู้ชีวิตมากขึ้นลึกซึ้งยิ่งขึ้น สภาวะกลวงๆที่มีในตนเองเริ่มมีอะไรเติมเข้าไปในความหมายของคำว่า "คุณค่าและชีวิต" เมื่อมาถึงวันนี้ได้ลงมือศึกษาจริงจังและใช้เวลากับตนเอง หลากหลายวิธีการ ถอดความตีความในเนื้อหาของ พรบ. สัมภาษณ์พูดคุยกับบุคลที่หลากหลายเพื่อให้ได้เห็นมุมมอง เอกสารบทความ ต่างๆเหล่านี้ทำให้ได้เกิดการสะท้อนคิดในตนเอง สิ่งที่รู้เพิ่มขึ้นในวันนี้เมื่อไปถึงวันข้างหน้าอาจจะเป็นความรู้ที่ผิดหรืออาจจะยังไม่ครบก็ได้ แต่สำหรับวันนี้ถือว่า สิ่งที่รู้เพิ่มมีมากกว่าวันวานเยอะขึ้นกว่าเดิมมาก
สะท้อนกับตนเอง โดยยึดตัวเองเป็นตัวเดินเรื่องในการเรียนรู้ และก้าวไปเชื่อมโยงกับบุคคลอื่น พบว่า ช่องว่างที่สำคัญคือผู้คนมีความรู้ความเข้าใจในเรื่องระบบหลักประกันสุขภาพน้อยมาก และมองไม่เห็นความเชื่อมโยงระหว่างเรื่องการพัฒนาคุณภาพบริการกับหลักการเข้าถึงระบบบริการสุขภาพอย่างเป็นธรรม ชีวิตการทำงานต่างล้วนเป็นการแยกส่วน ทั้งๆ ที่ความเป็นจริงทุกอย่างมีหลอมรวมอยู่แล้วในชีวิตประจำวันของการทำงาน
เคยตั้งคำถามกับตนเอง 3-4 ประเด็น ครุ่นคิดในประเด็นที่ว่า ผู้คนควรจะมีความรู้เกี่ยวกับระบบหลักประกันสุขภาพมากกว่าแค่รู้ว่าตัวเองใช้สิทธิอะไร แต่เป็นความรู้ที่นำไปสู่การเป็นเจ้าของสุขภาพของตัวเองด้วย
1. ประชาชนรู้สิทธิตัวเองและมีความเข้าใจเข้าถึงและเป็นเจ้าของสุขภาพได้อย่างไร
2. ผู้ที่ทำงานเกี่ยวกับเรื่องระบบหลักประกันสุขภาพ หรือ สปสช.ควรมีบทบาทและปฏิสัมพันธ์เชื่อมโยงกันมากขึ้นกับคนทำงานในหน่วยบริการสุขภาพ เช่น รพ.สต. รพช. รพท./รพศ. เป็นการทำงานร่วมสอดรับประสานก้าวย่างไปด้วยกัน
3. เครื่องมือ วิธีการ หรือนวัตกรรมอะไรบ้างที่จะทำให้ประชาชนและผู้คนต่างๆ เข้าถึงระบบบริการสุขภาพอย่างเป็นธรรม
4. คุณค่าของคนทำงานมีความเป็นเจ้าของการพัฒนางานคุณภาพของตัวเองแค่ไหน เพราะจากที่ผ่านมาการให้คุณค่าเรื่องนี้มักอยู่ที่การประกวด การทำตามเจ้านายสั่ง หรือถูกบังคับจากนโยบาย จนทำให้ขาดความรู้สึกร่วมและเป็นเจ้าของของการพัฒนางานนั้นๆ เมื่อคนทำงานมีความรู้สึกเป็นเจ้าของภารกิจการพัฒนางานของตนเองให้เกิดมีคุณภาพผลลัพธ์ย่อมตกที่ประชาชนอย่างสูงสุดเป็นแน่แท้
หลายๆ คำถามที่ผลุดขึ้นมาในใจ นำมาสู่การเกิดแรงบันดาลใจที่จะก้าวเข้าไปสู่การเรียนรู้ในเรื่องนี้ และเชื่อมต่อกับผู้คนเพื่อให้วงความรู้ในเรื่องนี้เปิดกว้างออกไป แม้การเดินทางนี้อาจยาวไกล แต่ก็ไม่ได้ไกลมากเกินการมีชีวิตอยู่และความสามารถที่จะกล้าก้าวออกจากหลุมดำแห่งความไม่รู้ไปสู่สภาวะสว่างกระจ่างแจ้งได้
#KMUC
23-07-60
ไม่มีความเห็น