เรื่องเล่า เร้าพลัง เรื่อง...ลูก (ศิษย์)

เรื่องเล่า เร้าพลัง

เรื่อง...ลูก (ศิษย์)

ในการเข้ามารับราชการครูของฉัน เริ่มต้นจากการแนะนำของอาจารย์สุมาลี ชูกำแพง อาจารย์ที่ปรึกษา ตอนที่ฉันกำลังเรียน ป.ตรี คณะวิทยาศาสตร์ สาขาชีววิทยา โดยการสอบทุน สควค. ด้วยเกรดเฉลี่ยที่อยู่บนขีดล่างของเกรดเฉลี่ยต่ำสุดเพียงนิดเดียว เกรดขั้นต่ำ 2.75 เกรดเรา 2.76 นั้นไง เกือบไปแล้วไหมหละ ด้วยบุญพาวาสนาหรือเพราะอะไรก็แล้วแต่ ฉันสอบติดทุนและได้เข้าเรียน ป.บัณฑิต 1 ปี ในระหว่าง 1 ปีที่เรียนและทำการฝึกสอน คิดอยากลาออกหลายครั้ง เพราะรู้สึกว่าเราไม่เหมาะกับอาชีพครู แต่ก็สู้เรียนจนจบหลักสูตร และได้บรรจุเป็นข้าราชการครู พ่อแม่ภูมิใจมาก

ในวันที่รู้สึกว่าตัวเองภูมิใจในการเป็นครูที่สุด และบอกตัวเองตั้งแต่วันนั้น ว่าเราจะทำหน้าที่เป็นแม่พิมพ์ ดูแลลูกหลานของเราให้เป็นคนดีของสังคม คือวันแม่ปี 2555 ครูสาวหน้าใส วัยละอ่อน กับการสอนนักเรียนชั้นมัธยมปลาย ชีวิตไม่เคยมีลูก แต่วันนั้นมีเด็กคนหนึ่งอยากให้เราเป็นตัวแทนของแม่ผู้จากไป

นักเรียน .......“ครูครับ วันนี้ครูเป็นแม่ให้ผมได้ไหมครับ”

ครู.......อ้าว.. ทำไมหละ วันนี้แม่หนูไม่มาหรอ?

นักเรียน.............“ไม่ครับครู...แม่ผมเสียแล้ว”

ครู...................นาย ครูขอโทษลูก ครูไม่รู้เรื่องแม่ของหนู วันนี้ครูจะเป็นแม่ให้หนูนะ

เด็กชายก้มลงกราบที่เท้าแล้วยื่นพวงมาลัยดอกมะลิให้ น้ำตาไหลอาบสองแก้ม

นักเรียน..........ครูครับผมไม่มีแม่เหมือนคนอื่นเขา

วินาทีนั้น ฉันได้แต่กอดเขาแล้วบอกเขาว่า ครูจะเป็นแม่ให้หนูไม่ใช่แค่วันนี้ ตาจะเป็นทุกๆวัน

จากเหตุการณ์ในวันนั้น มันทำให้รู้สึกว่า ตัวเองมีค่าและทำประโยชน์ให้กับสังคมได้อีกมากมาย

การได้ทำหน้าที่ดูแลเด็กนักเรียน ถือเป็นการทำงานที่มีคุณค่า เพราะครู ไม่ใช่ผู้สอนวิชาเพียงเท่านั้น แต่ครูจะต้องสอนคนให้เป็นคนดีด้วย

วันนี้ ลูกชายของฉัน รับราชการเป็นจ่าทหารเรือ นั้นคืออีกหนึ่งรอยยิ้มและกำลังใจที่มอบเป็นรางวัลชีวิตให้ ครูตัวน้อยๆ อย่างฉัน มีแรงทำงานทำหน้าที่แม่พิมพ์นี้ต่อไป