๕๑๘. ปีทอง..ของโรงเรียนบ้านหนองผือ
ปีการศึกษา ๒๕๕๙..เป็นปีทองของโรงเรียนบ้านหนองผือ..ที่คุณภาพ..ไหลมาเทมา.แบบไม่ได้รอคอย แต่ผมลงมือ ด้วยหยาดเหงื่อแรงกาย หลังจากที่ผมปรับระบบวิธีคิดและกระบวนการทำงาน..บริหารจัดการแบบเกาะติดปัญหา..อย่างท้าทาย หนักเอาเบาสู้..ไม่กลัวอุปสรรค..
เพื่อนร่วมงาน..ก็เข้าใจความต้องการจำเป็น..ของโรงเรียนขนาดเล็ก..ก้าวไปสู่เป้าหมายร่วมกัน อย่างมุ่งมั่นทุ่มเท..ตั้งแต่ภาคเรียนที่ ๑..อันเป็นส่วนหนึ่งของการจัดการที่ไม่ประมาท..
ผมรู้..คุณภาพ..ไม่ใช่ตัวเลขเพียงอย่างเดียว..แต่ต้นสังกัดจะเอา แล้วผมก็ทำให้..แต่ในระหว่างทางที่เดินตามนโยบาย ผมต้องคอยเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวา เติมเต็มทักษะชีวิตให้นักเรียน ให้รู้จักทำงานเป็น ทำงานร่วมกับผู้อื่นได้..และเข้าใจวิถีชุมชน..
ทั้งทำนา ปลูกผัก เลี้ยงปลาเลี้ยงไก่และเป็ด..ทำปุ๋ยหมัก รู้จักพืชสมุนไพร ใส่ใจสิ่งแวดล้อม มีความพร้อมที่จะเรียนรู้นอกห้องเรียน เพื่อนำไปประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวัน..
นับเป็นคุณภาพชีวิตที่แท้จริง มากกว่าการท่องจำ ทำคะแนนให้มีค่าเฉลี่ยสูงกว่าระดับประเทศ ใน ๕ สาระวิชาหลัก..ซึ่งนับวันยิ่งจะเป็นเรื่อง..ยากขึ้นทุกที
ยิ่งยากมากขึ้น..สำหรับโรงเรียนขนาดเล็ก ที่มีครูไม่ครบชั้น ขาดวิชาเอกคณิตศาสตร์และสังคม ผมต้องหาเวลาสอนซ่อมเสริมในช่วงเย็นและ เชิญวิทยากรภายนอกมาช่วยสอนในวันเสาร์..
ครูประจำชั้นป.๖ เอกวิทยาศาสตร์..ขอความช่วยเหลือครูชั้นอื่นมาช่วยสอนภาษาอังกฤษ..ผมสนับสนุนเครื่องมือแบบทดสอบและเป็นกำลังเสริมด้านอาหารและเครื่องดื่ม..
เน้นย้ำให้ครูเข้าใจ และเข้าถึงตัวชี้วัด..ที่ต้องรู้..และเป็นตัวที่เด็กมีปัญหาตลอดมา คือได้คะแนนต่ำ ต้องรีบแก้ไขก่อน..จุดอ่อนคือ..ภาษาไทย..เด็กอ่านได้ดีแต่วิเคราะห์ข้อความ(โจทย์)ไม่ได้
สังคม..เดายาก ทำอย่างไรเด็กจะเดาให้น้อยที่สุด..วิทยาศาสตร์ ข้อสอบเน้นกระบวนการ ครูต้องฝึกเด็กวิเคราะห์และสังเกต..คณิตศาสตร์ เด็กที่ไม่เข้าใจตลอดแนว จะฉุดคะแนนให้ต่ำลง
ต้องยอมรับครับว่า..งานนี้..สอนทันและติวถึง..ถ้าเป็นมวยก็ถือว่าซ้อมหลายร้อยยก เป็นฟุตบอลก็ถิอว่าอุ่นเครื่องจนร้อน..
เช้าวันสอบ..ผมเลี้ยงอาหารเช้า ป.๖..แล้วบอกนักเรียนว่า..ไปทำหน้าที่ให้ดีที่สุด ทำข้อสอบให้เต็มที่ สุดความสามารถ เพื่อโรงเรียนและตัวเธอเอง..ขอให้โชคดี...
ครับ..โอเน็ต..บริหารจัดการปัจจัยป้อนเข้าอย่างไร..ผลที่ได้ก็ไม่ไกลเกินฝัน..จริงๆ
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๒๕ มีนาคม ๒๕๖๐
ความเห็น (4)
ต้นไม้นี้เติบใหญ่ได้ โดย.ปราศจากการปกป้องดูแล..มันเติบใหญ่ ต่อสู้กับสิ่งแวดล้อมรอบด้าน..ในธรรมชาติ....เวลาคือ..การวัดผลแห่งชีวิต..การอยู่รอด...
แวะมาให้กำลังใจ..กับครู ดีๆมีพลังจิตที่จะให้ สูงสุด..คำนวนเป็นค่า ตรายางไม่ได้..555...มีแต่ความเติบใหญ่แห่งต้นไม้มาฝากเป็นกำลังใจ จ้าาาาา...(ยายธี..)
ตามมาแสดงความยินดี
เพราะ ผอ และคุณครูมีความตั้งใจสูงมาก
ทำให้นักเรียนได้ผลสอบที่ดี
ชื่นชมครับ
พาน้องครูรุต มาร่วมแสดงความยินดี
กับปีทองของหนองผือด้วยจ้ะ
" น้ำขึ้นต้องรีบตักนะจ๊ะ"
ขอบคุณทุกท่านครับ
