สองมืออาสา

.........อยากท้าทายและเติมเต็มแรงบันดาลใจที่ขาดหาย ..........

นี่คือสิ่งที่ฉันได้คิดตอนที่จะเริ่มหากิจกรรมจิตอาสาทำ จิตอาสามีหลายรูปแบบแล้วแต่เราจะอยากทำ ฉันเลยคิดว่าอยากจะเป็นผู้ให้ในสิ่งที่คิดว่ามันท้าทายและยากสำหรับฉัน ด้วยความที่ฉันไม่เคยเล่นกับเด็ก กลัวที่จะเข้าหาเด็ก แต่ในอนาคตฉันต้องทำงานเกี่ยวกับเด็ก จึงได้เลือกไปทำจิตอาสาที่ มูลนิธิเด็ก "บ้านทานตะวัน"

http://www.dandealer.com/m-25&lang=1

มูลนิธิเด็ก บ้านทานตะวันได้รับดูแลเด็กตั้งแต่เด็กทารกและเด็กเล็กอายุตั้งแต่แรกเกิด- 4 ปี ตั้งอยู่ที่ 95/24 หมู่ที่ 6 ซ.กระทุ่มล้ม 18

ถ.พุทธมณฑล สาย4 ต.กระทุ่มล้ม อ.สามพราน จ.นครปฐม 73220

ตอนแรกได้โจทย์มาว่าให้ไปทำจิตอาสา ฉันก็ได้รวมกลุ่มกับเพื่อนๆแล้วคิดกันว่าจะไปทำที่ไหนดี ด้วยสถานที่ที่ใกล้กับมหาวิทยาลัย ประกอบกับพวกเราเคยไปทำจิตอาสาที่นี่มาแล้วครั้งหนึ่ง จึงตกลงกันได้ว่าเราจะกลับไปทำจิตอาสาที่นี่อีกครั้ง

จากนั้นจึงได้โทรไปยังมูลนิธิเพื่อสอบถามถึงสิ่งที่ขาดแคลนสำหรับเด็กๆ จึงได้ทราบว่านมผงสำหรับเลี้ยงเด็กขาดแคลนมาก ทางเราเลยซื้อนมผงไปบริจาคตามกำลังทรัพย์ที่พวกเรามีอยู่

พวกเราได้ไปถึงที่นั่นประมาณ10โมงเช้า ก็จัดการมอบนมผงให้กับเจ้าหน้าที่ของมูลนิธิ จากนั้นก็เข้าไปในห้องที่เลี้ยงเด็กเล็กตั้งแต่อายุประมาณ 5เดือนถึงขวบกว่าๆ พี่เลี้ยงในห้องบอกว่าสามารถเล่นกับเด็กๆได้เลย ด้วยความที่กล้าๆกลัวๆไม่กล้าเข้าไปเล่นกับเด็ก ก็ยืนดูเพื่อนซักพัก ก็เลยตัดสินใจที่จะลองเข้าไปเล่นกับเด็กๆ จนเมื่อได้ลองทำจริงๆก็คิดว่าเด็กๆไม่ได้น่ากลัวอย่างที่เราคิดไว้ เด็กบางคนก็อ้อนจะให้อุ้ม บางคนก็ชอบเวลาที่เราเล่นด้วย ผ่านไปไม่นานฉันก็เริ่มเข้ากับเด็กๆได้ดี และรู้สึกมีความสุขที่ได้มอบความรับความห่วงใยให้กับเด็กๆเหล่านี้

เมื่อถึงเวลาประมาณเกือบ11โมง ก็เป็นเวลาทานอาหารกลางวันของเด็กๆ พี่เลี้ยงมีคนไม่พอจึงให้พวกเราช่วยป้อนข้าวเด็กๆ เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ลองป้อนข้าวเด็ก แรกๆน้องก็จะไม่ค่อยยอมกิน จนต้องหาวิธีต่างๆมาหลอกล่อจนสุดท้ายน้องก็กินเก่งมาก ถือว่าเป็นอีกหนึ่งความรู้สึกดีๆที่เกิดขึ้นระหว่างฉันกับเด็กๆ

หลังจากนั้นเวลาประมาณเกือบเที่ยง ก็เป็นเวลาที่เด็กๆต้องเข้านอน พวกเราก็ได้มาคุยกับพี่เลี้ยงถึงได้ทราบว่าเด็กที่นี่เยอะมาก แต่พี่เลี้ยงที่ดูแลมีน้อยมากเพียงไม่กี่คน เด็กที่นี่จึงมีพัฒนาการไม่เป็นไปตามวัย เพราะไม่มีคนมาพูดกับเด็กๆ เด็กๆเลยยังไม่ค่อยพูดกัน เลยเกิดความรู้สึกเห็นใจและสงสารเด็กๆเป็นอย่างมาก และได้คิดไว้ว่าถ้ามีเวลาว่างและมีโอกาสจะกลับมาหาเด็กๆพร้อมกับนำความรู้ที่ได้เรียนมาปรับใช้กับเด็กๆเพื่อให้เด็กๆมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น

การทำจิตอาสาครั้งนี้ถือเป็นประสบการณ์ที่ดีมากสำหรับฉัน ได้ทำอะไรที่ท้าทาย ได้ลบความกลัวและเพิ่มความกล้าให้กับตัวเอง ได้เห็นโลกอีกใบที่ไม่ได้สวยหรูหรือสมบูรณ์เหมือนอย่างที่เคยเห็น ได้เห็นคุณค่าของตัวเองมากขึ้นว่าเราสามารถช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกันได้โดยไม่หวังผลตอบแทน และที่สำคัญคือ ได้รู้จักการเป็นผู้ให้มากกว่าที่จะเป็นผู้รับ ได้รับรู้ถึงความรู้สึกของการให้ ความอิ่มเอมใจ หัวใจพองโตเมื่อได้เห็นรอยยิ้มของคนที่เรามอบความสุขให้มันเป็นอย่างไรฉันก็ได้สัมผัสมันอย่างแท้จริง

กัญญานภัส อุดมสมฤดี นักศึกษากิจกรรมบำบัดชั้นปีที่2 คณะกายภาพบำบัด มหาวิทยาลัยมหิดล