ยกองค์นั้นข่มองค์นี้ขี่องค์โน้น
เลือกที่โดนใจดำจำที่เด่น
ตัดเอาคำสองคำที่จำเป็น
ให้คนเห็นว่าตนเป็นคนดี
ยกองค์นี้ดีกว่าพระองค์นั้น
เลือกเอาคำสำคัญท่านมาชี้
ท่านเขียนไว้ยาวมากหลากวาที
ตัดให้มีตัวอย่างเข้าข้างตน
หนังสือนั้นท่านมีสี่ร้อยหน้า
อ่านแล้วหาบางคำเพื่อนำผล
ไปประกอบชอบธรรมคำของคน
บันดาลดลผลดีมีด้านเดียว
อีกสามร้อยกว่าหน้าท่านว่างาม
มิเคยตามถามไถ่ให้มาเกี่ยว
ใช้ปัญญาแล้วใยจึงปลายเรียว
เหมือนคมเคียวคดโค้งตรงไม่เป็น
ยกองค์นี้ว่าพระอรหันต์
ส่วนองค์นั้นดีใดมองไม่เห็น
เป็นลัทธิผีบุญขุ่นลำเค็ญ
ส่วนองค์นี้ที่เย็นเย็นเห็นงดงาม
คิดว่าเป็นกุศลผลไพศาล
คิดว่าด้านนี้ได้มิไต่ถาม
หลงยึดติดคิดไม่ชอบประกอบความ
นี่ความนาม "ชาวพุทธ" วิสุทธิ์แท้
โสภณ เปียสนิท
บันทึกระหว่างทุรยุคทำลายพุทธในประเทศไทย 25 กพ 2560