ศาสตร์ฟื้นฟูศีลธรรม "กตัญญู"

ผมได้อ่านบทสัมภาษณ์พิเศษ พระเทพปฏิภาณวาที "ท่านเจ้าคุณพิพิธ" วัดสุทัศนเทพวราราม ในสยามรัฐสัปดาห์วิจารณ์ ปีที่ 64 ฉบับที่ 17 วันศุกร์ที่ 6 - วันพฤหัสบดีที่ 12 มกราคม พ.ศ. 2660 แล้วจึงอยากนำมาบันทึกแบ่งปันในที่นี้ครับ

ท่านเจ้าคุณพิพิธ ได้กล่าวถึงภาพรวมด้านศีลธรรมของสังคมไทยในปี 2559 ที่ผ่านว่าว่า สังคมไทยปัจจุบันเป็นสังคม 4 ประเภท

1. สังคมกามรมย์ คือ เพศสัมพันธ์เกลื่อนไปทั้งประเทศ ไม่ดีเด็กไม่มีผู้ใหญ่ ดังคำที่ว่า

ฝูงหสงส์จะลงหนอง หงส์ทองจะเป็นกา 》》 ทั้งเด็กผู้หญิงและเด็กผู้ชาย คนมีสตางค์ก็มามีเพศสัมพันธ์กับเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิง ผู้หลักผู้ใหญ่ก็ไม่มีใครเคารพนับถือ

เสือเผ่นจะเป็นหมา 》》คนที่มีบารมีกลายเป็นหมดบารมี

พยัคฆาจะทิ้งไพร 》》คนชาวไร่ชาวนาขายที่นาที่ไรไปทำงานในโรงงานอุตสาหกรรม สุดท้ายไม่มีที่อยู่อาศัย จรจัดร่อนเร่ไป

พระฤษีจะหนีถ้ำ》》 นักบวชทั้งหลายพากันลาสิกขาไป

หนองน้ำจะแห้งไป》》 คนไร้น้ำใจ

ปฐพีจะเป็นไฟ》》แผ่นดินมีแต่เรื่องร้อน ๆ สงครามการเมือง สงครามภายในประเทศ สงครามแฮกเกอร์

ชลาลัยจะไร้ปลา》》ขาดแคลนทรัพยากรธรรมชาติที่จำเป็นให้คนดำรงชีพอยู่ได้

อัคคีไม่มีแสง》》ไม่มีผู้หลักผู้ใหญ่ให้เด็กยึดเป็นแบบอย่าง เป็นที่เคารพ เกรงใจ ให้โอวาท

พระพายแรงไม่พัดพา》》คนพูดจากพูดกันดี ๆ ให้ไพเราะเสนาะหูไม่มี มีแต่หบาบคายเข้าหากัน แม้กระทั่งในโลกโซเชียล

สกุณีเป็นสกุณา กุมารา เป็นกุมารี 》》 คนจะผกผันในเรื่องเพศ นกตัวเมียเหมือนนกตัวผู้ ผู้หญิงเป็นผู้ชาย ผู้ชายเป็นผู้หญิง ออกมาเชิดหน้าชูตา กลายเป็นปัญหาเอาอย่างซึ่งกันและกัน

ท่านกล่าวไว้ว่า มีคนพูดว่า ศาสนาชักจะ "เรียว" แล้วเดี๋ยวนี้ กุมารีต้องพรากหลุดจากหัว ดูคายคมหัวนมเท่าเม็ดบัว พูดถึงผัวชอบใจกระไรเลย มันก็ลามไปกระตุ้นเด็ก เป็นสังคมกามรมย์

2. สังคมบริโภค คือ คนกินใช้กันอย่างเมามัน โดยไม่ประมาณฐานะของตนเอง และก็คนชาติอื่นก็มากินใช้ในประเทศไทย ใช้ทรัพยากรที่มีราคาถูก อาหารราคาถูก และก็ทิ้งเศษซากขยะ ทั้งขยะบริโภคและขยะมนุษย์ให้ประเทศไทยรับผิดชอบต่อไป

3. สังคมโฮกฮากขาดการควบคุมอารมณ์ ทะเลาะเบาะแว้ง อาฆาต ฟากฟัน อย่างไร้สติปัญญา ไร้ใจควบคุม เข้าสู่ภาวะ “คุกแออัด วัดโล่งเตียน สวรรค์ว่าง นรกวุ่น”

4. สังคมกากเดนเกิดเดนมนุษย์มากมาย ฟื้นประวัติชีวิตไม่ได้ เอาดีไม่ได้ งานการไม่ทำ เที่ยวเร่ร่อนจรจัดให้เป็นภาระต่อสังคมและรัฐบาล

ภาวะศีลธรรมในช่วงที่ผ่านมาเสื่อมลงมาก คนมักหันภาระไปทางศาสนาต่าง ๆ และมาโทษศาสนาว่าไม่ทำหน้าที่ เมืองไทยมีพุทธศาสนาเป็นแกนหลัก ต้องรับคำติฉินนินทา ด่าทอ พระในเมืองไทยโดย “3 คาด” คาดหวัง คาดคั้น คาดโทษ คือ หวังว่าพระจะนำพาสังคมไปรอด แต่หารู้ไม่ว่าพระเองก็ตกอยู่ในสถานการณ์สังคม 4 ประเภทเช่นกัน คาดคั้น คือ คาดคั้นว่าทำไมพระไม่ทำงาน ไม่ทำอย่างนั้น ไม่ทำอย่างนี้ ต้องทำอย่างนั้น อย่างนี้ เมื่อพระดึงรั้นสังคมไม่ทันกับความรุนแรงของความเสื่อม ก็จะมีคนออกมาด่าพระและคาดโทษ ว่าพระด้อยคุณภาพ ไม่ทำงาน เอาแต่กินแต่นอน แม้แต่พระด้วยกัน ก็ยังหยามหยันพระด้วยกัน และมักจะหยิบยกเอาสถานการณ์ของพระที่เสียหายมาโจมตีพระด้วยกันทำเหมือนว่าตนเองดีเสียรูปเดียว

แนวโน้มในปี 2560 และแนวทางการฟื้นฟูศีลธรรมอันดีงามให้กับสังคมไทย

คนทุกคนต้องหันมารับผิดชอบความเจริญ ความเสื่อมของสังคมเอง และยึดหาบุคคลที่เป็นต้นแบบของเรา ให้ศึกษาพระราชประวัติและผลงานของพระบาทสมเด็จพระปริมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชในศาสตร์ต่าง ๆ และในพระคุณธรรม ที่สำคัญที่สุด เราต้องปลูกฝังเยาวชนเรื่อง ความกตัญญูกตเวที โดยการหาตัวอย่างให้เขาได้รู้ ได้ดู ได้เห็น ได้อ่าน ได้เกิดแรงบันดาลใจ ในความกตัญญู และสู้ชีวิต

ถ้าขาดความกตัญญู และสู้ชีวิต 2 สิ่งนี้ สังคมไทยล้มเหลวหมด หากเมื่อปลูกฝัง 2 อย่างนี้ไว้ เรื่องอื่น ๆ จะตามมาเอง มันดีของมันเอง แล้วก็ก็มานึกถึงตัวเอง ว่าเรียนเพื่อใคร เราเรียนเพื่อพ่อแม่ เพราะเรากตัญญู

สิ่งที่ต้องปลูกฝังให้กับเยาวชน 6 ประการ ได้แก่

1. กลัวพ่อแม่อับจน

2. กลัวพ่อแม่อับอาย

3. กลัวพ่อแม่อับเฉา

4. กลัวพ่อแม่อับปาง

5. กลัวพ่อแม่อับโชค

6. กลัวพ่อแม่ตายไปปรโลกแล้วจะไม่มีเงินทำบุญกุศล

ทั้งหมดนี้เป็นศาสตร์ง่าย ๆ และมาลงท้ายที่ “กตัญญู”

เมื่ออ่านแล้ว ดีต่อใจ จึงอยากแบ่งปันให้อ่านได้ทั่วกัน อยากให้สังคมนี้เป็นสังคมที่ดี เพราะนี่คือบ้านเกิดเมืองนอน และดินแดนตายของผมและของทุกคนที่มีเลือดเนื้อ เชื้อไข ชาติไทย ครับ