๔๘๑. ภาพตราตรึงซึ้งคุณค่าคำว่า...ครู

ในช่วงวัยประถม ผมมีภาพความทรงจำดีๆ ที่เกี่ยวกับครูอยู่มากมาย อาจเป็นเพราะผมตั้งใจเรียน มีระเบียบวินัยและเป็นเด็กช่างสังเกต ตลอดจนได้มีโอกาสทำงานที่บ้านพักครูและได้เรียนรู้ชีวิตของครู จนผมรู้สึกชื่นชมและประทับใจ เก็บภาพดีงามของครูไว้เป็นแบบอย่างจนถึงปัจจุบัน

ครู..ในภาพความทรงจำของผม ผุดขึ้นมาในความคิด ชีวิตผมคงลืมครูท่านนี้ไม่ได้อย่างแน่นอน ท่านคือ ครูมานะ..แห่งโรงเรียนวัดท่าเกวียน..โรงเรียนแห่งแรกของผม ปีสุดท้าย ที่ผมเรียนอยู่ชั้น ป.๗ ครูมานะท่านสอนวิชาหน้าที่พลเมือง ท่านเป็นครูที่มีเสียงนุ่มนวลน่าฟัง บุคลิกของท่านสุขุมลุ่มลึกและใจดี มีวิธีการสอนที่แปลกใหม่ เรียนกับท่านแล้วเข้าใจไม่ง่วงนอน ขณะที่สอนท่านมักจะเดินมาที่โต๊ะผม และชมผมว่าลายมือสวย..ผมดีใจมากที่ได้รับคำชมจากครู

ผมมีโอกาสไปเขียนงานให้ท่านหลายครั้งที่บ้านพักครู ซึ่งผมมารู้ตอนหลังว่าเป็นรายงาน ซึ่งครูมานะท่านเรียนต่อ ป.กศ.สูง ผมเห็นครูดูหนังสือสอบ ท่านอ่านหนังสือหลายเล่ม และนั่งอ่านเป็นเวลานาน มีความอดทน มานะพยายาม สมชื่อท่านเลย

ครูมานะเล่าให้ผมว่า ครอบครัวของท่านยากจน ต้องประหยัดอดออม กว่าจะเรียนจบและได้มาเป็นครู ท่านยังต้องพัฒนาตนเองต่อไป เพื่อความก้าวหน้าของชีวิต ผมเองก็เกิดอยู่ในครอบครัวที่ยากจนเหมือนกัน ตอนนั้นฟังครูพูดแล้ว ก็รู้สึกมีแรงบันดาลใจขึ้นมาทันที

ผมเขียนรายงานให้ครูเสร็จแล้ว ครูพาผมเที่ยวชมแปลงผักสวนครัวของครูที่อยู่หลังบ้านพัก มีทั้งผักคะน้า ผักบุ้งจีน ถั่วฝักยาว และมะเขือเทศ ครูบอกว่าครูจะใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ และการปลูกผักทานเองจะได้ผักที่ปลอดสารพิษ

ภาพในความทรงจำ ในส่วนที่เกี่ยวกับครูมานะ..ในครั้งนั้น ทำให้ผมรักอาชีพครูและคิดถึงครูมานะมาโดยตลอดทั้งชีวิต ครูที่สอนผมให้รู้จักคำว่า..หน้าที่พลเมือง..ท่านไม่ได้มีหน้าที่สอนอย่างเดียว แต่ท่านยังเป็นแบบอย่างของการพัฒนาตนเองและการบริหารจัดการเวลา ผมจึงซาบซึ้งในคุณค่าความเป็นครูของท่าน มาจวบจนถึงทุกวันนี้...วันที่ผมได้เป็นครู..เหมือนครูมานะ..

ชยันต์ เพชรศรีจันทร์

๑๖ มกราคม ๒๕๖๐