ว่าด้วยเรื่องของครูปอหนึ่ง ( 16 พฤศจิกายน 2559)

ตั้งแต่วันแรกๆจนถึงวันนี้ ยอมรับว่ายังแอบซีอยู่เล็กน้อยกับชีวิตของความเป็นครูฝึกสอนที่ต้องได้เผชิญกับความเป็นนักเรียนชั้นป.1 ส่วนตัวแล้วก็ได้ยินมาจากครูหลายๆท่าน เพื่อนๆหลายๆคน ที่เคยผ่านประสบการณ์ตรงนี้มา พูด และเล่าให้ฟังอย่างเสมอๆ เลยกับการที่ว่าเป็นครูปอหนึ่งมันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด แต่มันกลับดูเหมือนว่าจะยากที่สุด เมื่อเทียบกับการสอนในทุกๆปอ บางคนถึงขนาดพูดเลยค่ะว่า “ผ่านปอหนึ่งไปได้ ปออื่นก็สบายล่ะ” หึหึ และแล้วเทอมนี้ก็เจอจังๆเลยค่ะ กับความเป็นปอหนึ่ง นี่ก็สัปดาห์ที่สามของเทอมที่สองแล้ว ยังไม่ชินเลย พยายามสังเกตครูนะคะ พยายามเก็บเทคนิค เก็บคำพูดของครูมาใช้เมื่อยามที่เราต้องเผชิญหน้าเอง แน่นอนค่ะว่าระยะเวลาเพียงแค่นี้ เรายังทำได้ไม่ดีหรอก แต่จะไม่ปฏิเสธนะคะว่าเราจะทำไม่ได้

คุณครูดุษฎี (ครูพี่เลี้ยง) สามสัปดาห์แล้วที่อยู่กับครู สังเกตครูตลอด ทุกการสอน ทุกคำพูด ทุกเนื้อหา วิธีการที่ครูใช้ สิ่งหนึ่งที่ประทับใจในตัวครูมาก ก็คือครูมีความเป็นครูปอหนึ่งสูงมาก ใช่ค่ะครูมีประสบการณ์มาสามสิบกว่าปีแล้ว แต่ก็ใช่ว่าทุกคนจะทำได้ จริงอยู่ที่ครูเปิดหนังสือสอน เพราะโรงเรียนมีหนังสือ มีแบบฝึกให้นักเรียนในบางวิชา แต่ครูจะมีเทคนิควิธีการของครูเสมอ ครูชอบใช้คำพูดที่เด็กๆฟังแล้วมันน่ารัก เหมือนเวลาที่ผู้ใหญ่ดุ แต่มันไม่ได้น่ากลัวเลย มันเป็นคำพูดที่น่าปฏิบัติตามมากๆ ครูชอบให้นักเรียนร้องเพลง แล้วใส่ทำนองที่มันเป็นยุคสมัยของครู เพราะเราร้องไม่ได้ 555 แล้วนักเรียนก็จำแล้วร้องตาม มันเป็นจังหวะ ทำนองที่ฟังแล้ว มีความปอหนึ่งอยู่ในนั้นสูงมากๆ ครูจะเป็นคนพูดเสียงดัง ถึงแม้ว่าจะแก่มากแล้ว แต่พลังเสียงของครูไม่มีตกเลย ครูจอบบ่น ออกประมาณจู้จี้ เหมือนยายบ่นหลาน แต่ทุกคำบ่น มันแฝงไปด้วยคำสอน คำเตือน อย่างเช่นไม่ให้นักเรียนทางขนมเส้นเยอะเพราะมันหมักดอง ให้นักเรียนทานแต่ข้าวเยอะๆ พักกลางวันก็ให้มาเล่นอยู่ในห้อง เอางานขึ้นมาทำ ไม่ให้นักเรียนห้องตัวเองออกไปวิ่งเล่นนอกห้องเลย ครูจะชอบสอนภาษาไทยแล้วยกตัวอย่างสิ่งของต่างๆที่มันน่ารัก แต่นักเรียนไม่รู้จัก เช่น ชะลอม ซึ่งนักเรียนเดินมาถามหลายคนว่ามันคืออะไร หนูไม่รู้จัก อยากจะสารภาพจังว่าครูแอมก็ต้องเปิดพี่กูก่อนเหมือนกัน 555 ครูจะชอบเป็นห่วงสารทุกข์สุขดิบของคนอื่น โดยเฉพาะนักเรียน ครูจะกังวลเรื่องนู่น นี่ นั่น ที่มันไม่ดีกับนักเรียน เช่น จะย้ำเตือนเสมอว่า ห้ามนักเรียนไปรอพ่อแม่นอกโรงเรียน ซึ่งบางสิ่งบางอย่างที่ครูทำ ยอมรับว่ามันก็คนละยุค สมัยกับสิ่งที่เราเป็น และยิ่งนักเรียนปอหนึ่งตัวน้อยๆด้วยแล้ว คงยากแก่การจะเข้าใจ แต่ไม่รู้ทำไม..... เราชอบสิ่งที่ครูเป็น สิ่งที่ครูทำ สิ่งที่ครูพูด สิ่งที่ครูสอนเด็ก เราชอบการที่ครูพยายามปลูกฝังที่สิ่งที่เป็นยุคสมัยของครูให้นักเรียนในสมัยนี้ .... และนี่ก็คือสิ่งหนึ่งที่ประทับใจในเทอมนี้ และก็หวังว่า ความเป็นครูปอหนึ่งหลังจากนี้ จะพบเรื่องราวดีๆ แบบนี้อยู่เรื่อยไป ....