วันที่ 84 โครงงานทั้งวัน (21 กันยายน 2559)

ช่วงให้เด็กเคลียร์งาน เราเองก็ต้องทำงานโครงงงานด้วย

เราก็พยายามมากนะ นอนดึกตี 2-3 มาหลายวันละ สายตาล้ามากช่วงนี้

นอนก็ไม่อิ่ม อ่อนเพลียหมด แต่ก็สู้มาตลอด

ไปส่งเด็กไปอนามัยอีกแล้ว คนเดิมเมื่อวาน เมื่อวานไปส่งไข้ 38 วันนี้ไข้ 39

ฉันว่าเป็นไข้หวัดใหญ่แน่ ที่จริงกินยาแล้วมันต้องดีขึ้นสิ นี่ไม่เลย

เมื่อวานฉันเองไปส่งเด็กไม่มีตัง และไม่มีสิทธิ์บัตรทอง ไม่ใช่คนในที่นั่น

ฉันเลยออกให้ ที่จริง 70 บาท หมอก็คงจะสงสารฉันที่ฉันเป้นนศ.แล้วจ่าย

หมอบอกว่าให้ฉันเอาไปเบิกที่ รร. ฉันบอกว่าไม่เป็นไรค่ะ ฉันเองก็ไม่ได้อะไร

ช่วยได้ก็ช่วย ฉันได้ช่วยฉันก็มีความสุขแล้ว วันนี้ยิ่งน่าสงสารยายเด็กก็ไม่สบาย

เด็กเลยขอแวะตลาดจะซื้อโจ๊กให้ยาย อ่ออ๊อย ชีวิตน๋อ สู้นะหนู หนูเป็นเด็กดี

สักวันหนูจะได้ดี ครูเป้นกำลังใจให้

เก่ง :ผมจะเขียนว่ารักครูกุ้งนะ

ครูกุ้งผมเขียนมาแล้ว อ่านว่ารักครูกุ้ง จุ้บๆ

ครูกุ้ง :หืมมม เก่งครับนี่มันนามสกุลเก่งไม่ใช่หรอ

เก่ง : ไม่ใช่ผมเขียนผิด มันอ่านว่าผมรักครุกุ้ง จุ้บๆ

อ่ออ๊อย เด็กน้อยที่เขียนหนังสือไม่เป็น แต่พยายามจะสื่อความรักออกมา

ขอบใจมากนะ ขอให้เก่งพบเจอแต่เรื่องดีๆ ตั้งใจเรียนด้วย

มาถึงเรื่องของโครงงานไม่ง่ายเลยคิดแล้วคิดอีก เนื้อหาเยอะมาก

วันนี้เปลี่ยนชื่อเรื่องอีกแล้ว จากเดิมชื่อ ตุงกับการพัฒนาคุณธรรม อัตลักษณ์ เปลี่ยนเป็น

โครงงาน จิตวิญญาณตุงกับการพัฒนาคุณธรรม อัตลักษณ์ (วินัย พอเพียง จิตอาสา)

งานนนี้หินมากจริง เราคิดว่ายากนะ แต่ดีมีเพื่อนที่ดี หญิงช่วยเราตลอด ครูเตือนใจที่ปรึกษา

โครงงานก็เป็นผู้คิดและช่วยแนะนำ หากไม่มีสองคนนี้ ไม่มีทางเสร็จ 555

แต่นอนนี้ก็ยังไม่เสร็จหรอก เสร็จแต่เนื้อหา ยังไม่ได้ทำรูปเล่ม ทำผังนำเสนอ

ทำสื่อนำเสนอ ทำแฟ้มโครงงาน และอีกเยอะเกี่ยวกับโครงงาน

ครูเตือนบอก "ต้องขอชมน้องกุ้งเลย ขนาดงานเยอะ แต่ทำงานออกมาได้ขนาดนี้"

ขอบคุณค่ะ หญิงก็ช่วยด้วย เนื้อหาผ่านไปกำลังดำเนินไปได้ 20 % วันศุกร์ต้องเสร็จ 100%

จะเสร็จไหม555 วันพรุ่งนี้มีงานเกษียณครูด้วย เราเองก็ช่วยจีบผ้า จัดดอกไม้ พิมกระดาษของที่ระลึก

ที่ครูขอฝห้ช่วยทำอีก 3 คน เราไม่เคยบอกเลยว่าเราไม่ว่าง ทุกครั้งที่ครูมอบหมายหรือมาถามว่าว่างไหม

ถึงแม้เราจะไม่ว่างแต่เราตอบว่าว่างเสมอ เราพร้อมช่วย ครูที่มอบหมายงานให้เราทำแสดงว่า

ท่านไว้วางใจในการทำงานของเรา เราก็ต้องรับและทำงานนั้นอย่างเต็มที่ เหนื่อยของจริง

แต่ก็ประสบการณ์