ร่างกายไม่พร้อม แต่ยังสู้ (20 กันยายน 2559)

วันที่ 86

ร่างกายไม่พร้อม แต่ยังสู้

เนื่องจากช่วงนี้สภาพอากาศแปรปรวนไปในแต่ละวัน เช้าแดดออกตอนเย็นฝนตก หรือบางทีก็เช้าฝนตกเย็นแดดออก ซึ่งก็เป็นธรรมดาของธรรมชาติและยิ่งช่วงนี้เป็นช่วงที่มีพายุเข้าในประเทศไทย ภาคเหนือจึงได้รับอิทธิพลของพายุทำให้มีฝนตกลงมาแทบทุกวัน และบรรยากาศที่เปลี่ยนแปลงไปในแต่ละวัน วันหนึ่งมี 3 ฤดูในวันเดียวกันก็ทำให้นักเรียนไม่สบาย เป็นไข้ และวันนี้สมาชิกห้อง ป.1/1 ก็ลาป่วยเยอะที่สุดในโรงเรียนมีมากถึง 14 คน ณ ตอนนี้ห้อง ป.1/1 ไม่สบาย เป็นไข้ไปแล้ว 14 คนและรวมกับครูประจำชั้นและตัวข้าพเจ้าแล้วก็เป็น 16 คนพอดี อาจเป็นเพราะเราอยู่ใกล้ชิดกับเด็กทุกวันทำให้ติดหวัดจากเด็กได้ง่ายและสืบมาจากที่บรรยากาศเปลี่ยนไปในแต่ละวันทำให้ร่างกายของเราปรับตัวไม่ทัน และบวกกับการพักผ่อนที่ไม่เพียงพอของเราร่วมด้วยทำให้ร่างกายอ่อนแอและไม่สบายในที่สุด เชื่อเลยว่าการที่เราเป็นหวัดหรือไม่สบายทำให้รู้เลยว่าเวลาที่เราสอนนั้นยังทำไม่เต็มที่ และไม่ดีเท่าที่ควรเป็นและเป็นอุปสรรคต่อการทำกิจกรรมการเรียนการสอนเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะเสียงแหบ เวลาพูดกับนักเรียนและต้องใช้เสียงมากๆทำให้เจ็บคอ และเกิดอาการไอตามมาทำให้เป็นอุปสรรคต่อการสอนอย่างยิ่ง ซึ่งทำให้ควบคุมชั้นเรียนได้ยาก นักเรียนก็ไม่ฟังคำพูดของครูแม้แต่น้อยเดียว แต่ภายใต้อาการที่ไม่พร้อมหรือไม่สบายของข้าพเจ้าก็ทำให้เห็นถึงความห่วงใยของครูพี่เลี้ยงและเพื่อนๆฝึกสอนด้วยกันที่เป็นห่วงต่อสุขภาพของเราไม่ว่าจะเป็นครูมาลีที่ป่วยเหมือนกันก็เอายาอมแก้เจ็บคอ ละลายเสมหะแบ่งให้ อีกทั้งยังชวนให้ไปฉีดยา แล้วตอนเย็นยังโทรมาถามอาการของเราอีกด้วย ครูปรียานุชก็ยังบอกให้เราพักและทานยาแก้ปวดเพื่อไม่ให้เป็นไปมากกว่านี้ เพราะเราไม่รู้ว่าสมัยนี้เชื้อโรคจะพัฒนาไปไกลเท่าไร เราต้องดูแลรักษาสุขภาพของเราให้มากๆ เพราะสุขภาพของคนเราก็สำคัญเช่นกัน

ว่าด้วยเรื่องของการกินยา

ไม่รู้ว่าอาการที่ตนเองกินยาเข้าไปและยิ่งตอนเช้าที่เห็นผลชัดเจน คือ ผลค้างเคืองที่ใช่ยานี้ คงหนีไม่พ้นอาการง่วงนอน ทำให้เวลาทำกิจกรรมการเรียนการสอนนักเรียนอยู่นั้นครูก็งีบหลับไปสักพัก อาจเป็นเพราะความเหนื่อยและเพลียต่ออาการของเราได้ และยิ่งตอนบ่ายตอนฝึกซ้อมทีมแอโรบิก ก็แอบหลับได้สักงีบแล้วตื่นเพราะเสียงฝนที่ตกลงมาอย่างแรง บวกกับเสียงของเด็กๆที่วิ่งเล่นกันและคุยกันเสียงดัง

20 กันยายน 2559