วันที่ 33 สวัสดีอาการป่วยอย่างเป็นทางการ ( 1 กรกฎาคม 2559 )

สวัสดีวันศุกร์สุดสัปดาห์ อากาศแจ่มใสแต่ร่างกายจะพังเอาให้ได้

หลังจากที่อาการเริ่มมาให้เห็นมาประมาณสองถึงสามวัน จนถึงวันนี้

อาการหนักเลยค่ะ สอนคณิตในคาบเช้า เสียงแทบจะไม่มี ต้องใช้ไมค์ในการช่วยสอนเป็นอย่างมาก

พูดที ก็เจ็บคอไปจนถึงลำไส้ (ขอประทานโทษที่เปรียบเทียบซะมากเกินไป) แต่ยอมรับจริงๆว่า

หนักหนาเอาการ ไม่เคยที่จะเป็นไข้หนักอะไรอย่างนี้มาก่อน เวียนหัวเป็นอย่างมาก

ดีที่วันนี้เป็นวันศุกร์ เป็นวันที่มีสอนแค่เพียงคาบเดียว

กินยาพาราที่ได้จากครูพี่เลี้ยงไปสองเม็ด หัวเริ่มหนัก จึงได้ขออนุญาตไปนอนห้องพยาบาล

จากนั้นก็ลากยาวไปจนถึงตอนเย็น เด็กตัวน้อยๆห้อง ป1/1 ของครู ไม่เห็นครูอยู่ในห้อง

ก็ยังอุตส่าห์ตามหากันอีก มาอ้อม มาล้อมแถวเตียงพยาบาล

มาถามเป็นคนๆ “ครูเป็นอะไรๆ”

บางคนมีการกันเพื่อนไม่ให้เข้ามายุ่ง “ ห้ามเข้าไปกวนครูฝ้าย ครูไม่สบาย ออกไปๆ” แต่ตัวเองนั่งอยู่ตรงเตียงข้างครู

เนี่ยแหละ ความน่ารัก และ ความไร้เดียงสาของเด็กตัวเล็ก ๆ ฉันจึงชอบสอนเด็กประถมต้นมากกว่า แม้จะใช้พลังงานในการพูดเยอะ แต่มีความสุขทางใจเป็นอย่างมาก

รักพวกหนูทุกคนเลย