​การศึกษาที่ผิด = ไร้การศึกษา

การศึกษาที่ผิด = ไร้การศึกษา

*******************************
ปัจจุบันระบบสังคมได้ฝาก และมีความหวังกับระบบการศึกษาที่มีอยู่ โดยหวังว่าจะช่วยพัฒนาคน(เด็กๆ และ ลูกหลาน) ในระดับปัจเจก ให้เป็น "มนุษย์" ที่ดี และ ในระดับประเทศ เป็น "ทรัพยากรมนุษย์" ที่ดี

แต่ถ้าเราปล่อยให้เด็ก ลูกหลานเราไปหลงเชื่อผู้อื่น (ปรโตโฆสะ) ที่ไม่ใช่กัลยาณมิตร แต่เป็น ปาปมิตร ที่พาหลงทาง เพ้อฝัน อยู่กับค่านิยมที่ไร้สาระ กับความบันเทิงที่ไร้สาระ เด็กๆ ก็จะหลงไปติดยึดกับสิ่งไร้สาระเหล่านั้น โดยไม่มีโอกาสในการพัฒนาตัวเองได้เลย

ในภาวะที่มีปัญหาเช่นนี้ แม้จะใช้ความพยายามเท่าใด หรือทุ่มเทวุ่นวายอยู่กับสิ่งที่ไร้สาระเหล่านั้นมากเท่าใด ก็ไม่มีโอกาสที่จะนำไปสู่การมีการศึกษาได้เลย ที่น่าจะถือได้ว่าเป็นการศึกษาที่ผิด ที่มีค่าเท่ากับ "ไร้การศึกษา" นั่นเอง

จึงเป็นหน้าที่ของผู้ใหญ่ทุกระดับ พ่อ แม่ บุพพการี และผู้ปกครองทุกระดับ จะช่วยกันวางแผน และประคับประคองให้เด็กๆ (ไม่จำกัดอายุ) ที่ยังไม่มีการศึกษา (ยังไม่พัฒนาตัวเองอย่างถูกต้อง) ให้มีกัลยาณมิตร ทำตัวเป็นกัลยาณมิตร และมี "ปรโตโฆสะ" ที่ดีเป็นปัจจัยแวดล้อมภายนอก ในการพัฒนาชีวิต

และใช้โยนิโสมนสิการ (คิดอย่างถูกวิธี ในใจอย่างแยบคาย มีระเบียบ อย่างลึกซึ้ง) ทั้ง 4 แบบ เป็นปัจจัยภายใน คือ

1. อุปายมนสิการ (คิดถูกวิธี โดยอุบาย มีวิธี ให้เข้าถึงความจริง)
2. ปถมนสิการ (คิดอย่างระเบียบ มีเส้นทางที่ถูกต้อง เป็นลำดับ)
3. การณมนสิการ (คิดอย่างมีเหตุผล หาสาเหตุ แหล่งที่มา)
4. อุปปาทกมนสิการ (คิดให้เกิดผล กุศลธรรม)

และใช้สติปัญญาในการคิด พิจารณาในการพัฒนาชีวิตในขั้นต่อๆไป