อาจารย์ที่ปรึกษาของพวกเรา
กราบเรียนอาจารย์ที่กล่าวนามในหนังสือรุ่นเล่มนี้ทุกท่าน ข้อความต่างๆที่เขียนขึ้นไม่ได้มีเจตนาที่ล้อเรียนหรือกล่าวหาโทษอาจารย์โดยประการใดๆ เพียงแต่เขียนขึ้นเพื่อให้พวกเราได้ระลึกถึงและเก็บความรู้สึกต่างๆที่มีกับท่านๆอาจารย์ ไว้ในความทรงจำที่ดีของพวกเราตลอดไป
พวกเราต่างก็มีอาจารย์ที่ปรึกษาของแต่ละคน (อาจารย์แม่ของลูกๆ) แต่ละท่านก็มีบุคลิกลักษณะแตกต่างกกันออกไปใครทำบุญไว้มากหน่อยก็ได้แม่ที่เป็นแม่พระ ใครทำบุญมาน้อยหน่อยก็ได้แม่ที่เป็นแม่ชี บางท่านก็ใจดีมาก เอาใจใส่นักศึกษาเหลือเกิน บางท่านก็เวลาน้อย ไหนจะงานบ้านงานเรือน ไหนจะงานประจำก็มีเวลาให้นักศึกษาพอจำกัด บางท่านพูดกันเป็นเหตุเป็นผลสามารถโต้แย้งกันได้เปิดอกคุยกันได้ บางท่านก็ใช้เหตุผลของตัวเองเป็นใหญ่นักศึกษาห้ามโต้แย้ง หรือถ้าโต้แย้งได้ก็อาจโดนคำสั่งเก็บไปเลยก็มี ( เก็บไปไว้ในกรุ ถ้านึกถึงก็จะเอาออกมาดูแลซักครั้ง) จะว่าแต่อาจารย์ก็ไม่ได้ นักศึกษาบางคนก็เหลือเกิน อาจารย์บอกอีกอย่างหนึ่งแต่ไปทำอีกอย่างหนึ่งหรือบางทีก็ไม่กล้าเขาไปหาอาจารย์กลัวอาจารย์ จะเป็นเสือ ก็ถ้านักศึกษาไม่เข้าไปหาอาจารย์แล้วอาจารย์จะรู้ไหมว่าเราต้องการคำปรึกษาเรื่องอะไร จริงไหม ไม่ว่าจะเป็นอาจารย์หรือนักศึกษา ต่างก็เป็นคนมีชีวิต จิตใจ อารมณ์ สังคม สติปัญญากันทุกคนต้องมีโลภ รัก โกรธ หลง กันทุกคน สิ่งเดียวที่จะอยู่รวมกันได้อย่างมีความสุข คือ การรับฟังซึ่งกันและกัน มีความเคารพรักซึ่งกันและกัน เวลานักศึกษามีปัญหา ก็ไปถามอาจารย์และขอคำปรึกษาหรือเสนอความคิดดีกว่ามาจับกลุ่มนินทาอาจารย์กัน ส่วนอาจารย์ก็ควรรับฟังปัญหาของนักศึกษารับไปพิจารณา ไม่ใช่มาดุด่ากันเหมือนเด็กๆ ซึ่งนักศึกษาบางคนก็หารู้ว่าอาจารย์บางท่านจะให้ปรับตัวเหมือนเด็กก็ช้าและยากหน่อย ก็เหมือนไม้แก่ดัดยาก ไม้อ่อนดัดง่าย
สรุปเอาเป็นว่า อาจารย์ทุกท่านอยากให้นักศึกษาจบไปแล้วมีคุณภาพเป็นที่เชิดหน้าชูตาของคณะ ส่วนนักศึกษาก็ต้องการอาจารย์ที่มีคุณภาพเอาใจใส่ดูแลนักศึกษา เมื่อมีปัญหาด้านการศึกษา แต่ไม่ว่าอาจารย์จะป็นอย่างไรพวกเราก็เคารพรัก และนับถืออาจารย์เหมือนแม่อีกคนของพวกเราและเป็นแม่ในใจของพวกเราตลอดไปคุณจ๊อดคะ
สวัสดีครับ
สวัสดีครับ ครูอ้อย