นายอำเภอ..สั่งการผ่านมาทางสมาคมครูและผู้บริหารสถานศึกษา..บอกว่า..วันที่ ๔ สิงหาคม ๒๕๕๙ ให้ทุกโรงเรียนรณรงค์ประชาสัมพันธ์...ให้ประชาชน ผู้ปกครองนักเรียน ไปออกเสียง...ประชามติ..รับ หรือไม่รับร่างรัฐธรรมนูญ..ตามหน่วยออกเสียง...ใกล้บ้าน
ซึ่งโดยมากก็เป็นที่เดียวกันกับหน่วยเลือกตั้งเดิมๆ นั่นแหละ
แนวดำเนินการรณรงค์ ไม่ได้ระบุชัดเจน คือ ไม่ได้บังคับให้ทำแบบไหน อย่างไร โรงเรียนไหน จะทำอะไร ก็สุดแล้วแต่ความสะดวก แต่ขอให้รายงานด้วยก็แล้วกัน
ส่วนใหญ่...ที่เห็นทำกันอยู่ ก็คือ การทำป้ายไวนิล อิ๊งเจ๊ต ติดประกาศหน้าโรงเรียน เชิญชวนให้ทราบว่า วันอาทิตย์ ที่ ๗ สิงหาคม ๒๕๕๙ มี การประชามติ...ขอให้ไปออกเสียง ตามวันและเวลา ที่ระบุไว้ในป้าย..
ราคาป้ายก็คงราวๆ ๔๐๐ – ๕๐๐ บาท นอกจากไม่อยากเสียตังค์แล้ว ผมก็คงทำไม่ทันด้วย จึงตัดสินใจให้นักเรียนเป็นผู้ประชาสัมพันธ์ในรายการนี้ ..และการที่เป็นชุมชนเล็กๆ บ้านเรือนอยู่ห่างไกล กระจัดกระจาย จะให้นักเรียนตัวน้อยๆ ไปเดินรณรงค์ ตากแดด ดูไม่เหมาะสม และก็จะเป็นการเสียเวลาเรียนด้วย...
จึงให้นักเรียนชั้น ป.๔ – ป.๖ ชั้นที่ผมสอนพิเศษอยู่ จัดทำหนังสือเล่มเล็ก...เป็นรายบุคคล ตั้งชื่อเรื่องเอง เขียนเอง วาดรูปประกอบ เสร็จแล้ว นำไปให้ผู้ปกครองดู แล้วลงนามด้วย....จบ
ผมระบุถ้อยคำสำคัญที่ควรมีในหนังสือเล่มเล็ก ตั้งแต่ปกจนถึงเนื้อใน ต้องมีคำว่า ประชามติ รัฐธรรมนูญ /วันอาทิตย์ ๗ สิงหาคม/ และ ๐๘.๐๐น – ๑๖.๐๐ น. นอกจากนี้แล้ว นักเรียนคิดเอง เขียนเอง..ได้เลย
กิจกรรมประชามติ...จึงเป็นส่วนหนึ่งของการเรียนการสอน นักเรียนได้คิด ได้เขียน สนุกกับการเรียน ได้ผลงานที่มีสีสันสร้างความสุข..เป้าหมายปลายทางก็ได้ประชาสัมพันธ์ถึงมือผู้ปกครองนับได้ก็หลายครัวเรือน...ดูจากชื่อที่ผู้ปกครองลงนาม หรือเซ็นชื่อมา...นั่นเอง
ครับ..งานนี้ ไม่มีผู้ปกครองคนไหน เขียนบอก รับ หรือไม่รับร่างฯ และไม่มีใครฉีกหนังสือเล่มเล็กของลูกๆ ครับ...ไม่เช่นนั้น...ครูคงลำบากใจมิใช่น้อย
ชยันต์ เพชรศรีจันทร์
๓ สิงหาคม ๒๕๕๙
เป็นกลยุทธที่เรียกว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกหลายตัวเลยนะคะนี่ เยี่ยมจริงๆ