พรุ่งนี้วันศุกร์ ( 30 มิถุนายน 2559 )

เช้านี้มาเดินเข้ามาถึงในโรงเรียน 07.00น. พอดี พบปะ ทักทายสวัสดีกับครูหลานท่านเลย ครูบางท่านมาโรงเรียนเช้ามากทั้งๆที่บ้านอยู่ไกล นับถือใจจริงๆ ....

เช้านี้ฝนก็เหมือนจะเทลงมาอีกแล้วค่ะ แต่ภารกิจเดิมก็ยังทำอยู่ คือกวาดขยะเขตบริการกับ นักเรียนชั้น ป.3/2 ทำไป คุยไป นักเรียนถามนู่น นี่ เรื่อยเปื่อย ...แต่คำถามที่ได้ยินบ่อยก็คือ ครูเป็นคนที่ไหน บ้านครูอยู่ไหน ไกลก่อ..... ตอบคำถามเสร็จ..เราก็ไม่ลืมที่จะถามนักเรียนกลับว่า บ้านนักเรียนล่ะ อยู่ที่ไหน... ก็ได้คำตอบมาว่า นักเรียนบางคนบ้านไกลมาก หลายสิบกิโล ต้องออกบ้านมาแต่เช้า ข้าวเช้าต้องมาซื้อกินที่โรงเรียน คือเป็นเด็กบ้านนอก ภาพของความเป็นเด็กประถมของเราคือ เข้าโรงเรียนใกล้บ้าน พ่อแม่ไปส่ง บางวันเดินไป หรือไม่ก็ปั่นจักรยานไปบ้าง ในความคิดเราเด็กประถมจะต้องเป็นแบบนี้ แต่นี่ไม่ใช่ ... นักเรียนออกบ้านมาไกลมาก ยอมตื่นเช้านั่งรถเดือนออกบ้านมา ผ่านหลายโรงเรียนที่อยู่ใกล้บ้าน เพื่อที่จะมาเรียนในโรงเรียนประจำอำเภอ....ก็ถูกของนักเรียนและผู้ปกครองที่ทำแบบนี้ เพราะคนเราก็ต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง และทำทุกอย่างเพื่อให้ลูกได้เรียนหนังสือ ได้มีการศึกษาสูงๆ....

อาหารกลางวันนี้ เป็นข้าวคลุกกะปิ ...ทำให้คิดถึงตอนที่เรียนคหกรรมสมัยเรียนจังเลยค่ะ คืดถึงบรรยากาศตอนเรียน ตอนเป็นนักศึกษา ตอนนั้นไม่เห็นเหนื่อยแบบนี้ ...กินไป...คิดถึงไป... ว่าแล้วก็ง่อม :((

หลังทานข้าวเที่ยงของทุกวันก็จะไปประจำอยู่ที่ห้องสมุด คอยเซ็นชื่อให้นักเรียนที่เข้ามาใช้บริการ มาอ่านหนังสือ นักเรียนที่เข้าห้องสมุดมาก็หน้าเดิมๆ จนจะจำได้ทุกคนอยู่แล้ว บางคนที่ไม่มาก็ไม่เห็นหน้าเลย ...ต่างคนก็ต่างความชอบ ต่างความต้องการ นักเรียนก็แตกต่างกันออกไปหลายแบบ.....

วันนี้ในชั่วโมงลูกเสือ-เนตรนารี มีการฝึกซ้อมเดินสวนสนามค่ะ นักเรียนทุกคน ตั้งแต่ชั้นป.1 ถึงป. 6 มารวมกันที่กลางสนาม ซ้อมเดินสวนสนามกันท่ามกลางแสงแดดเปรี้ยงเลย ร้อนมากทั้งครูทั้งนักเรียน แต่นักเรียนแต่ละคนก็ให้ความร่วมมือดีนะคะ ซ้อมแค่รอบเดียวก็ผ่านฉลุยเลย แอบลุ้นเหมือนกันว่า พรุ่งนี้วันจริงจะเป็นยังไง โดยเฉพาะเด็กเล็ก ป.1 ป.2 นี่ไม่รับประกันเลย จับปูใส่กระด้งชัดๆ เหนื่อยเดินไปจัดแถวให้ ตะโกนแล้วตะโกนอีก แต่สมาธิและความอดทนของหนูมันได้แค่นี้จริงๆ ครูก็ทำใจและปล่อยไปตามนั้น....แต่อยากให้ถึงพรุ่งนี้แล้วค่ะ อยากรู้ว่าหนูๆจะทำไหม…?