วันที่ 32 โชคชะตาห้ามไม่ได้ (29 มิถุนายน 2559)

วันนี้ออกเดินทางจากที่พักไปถึงโรงเรียนประมาณ 7.25 น. ใกล้จะสายแล้วค่ะ เพราะหลังจากสายฝนห่างหายไปหลายวัน ก็ได้ตกโปรยปรายลงมาในยามเช้านี้เองค่ะ เหล่านักแว้นอย่างเราก็เลยต้องใส่ชุดคลุมเวทมนต์ไปโรงเรียนกันค่ะ จากที่เล่ามาดูคล้ายจะเป็นนิยายแม่มดนะคะ แต่ความจริงแล้วก็นึกถึงภาพนักศึกษาสองคนแว้นมอเตอร์ไซค์ใส่ชุดกันฝนนั้นแหละค่ะ

ดาวแค่อยากจะพูดให้มันดูสนุกเท่านั้นเองค่ะ เรื่องราวต่าง ๆ ในแต่ละวัน เราพบเจอกับผู้คนมากมาย ทั้งที่รู้จักและไม่รู้จัก แค่ออกจากบ้านมาก็ต้องเจอกับผู้คนแล้วค่ะ บางวันเจอคนที่ถูกใจ บางวันเจอคนที่ทำให้อารมณ์เสียแต่เช้า ซึ่งเราเลือกไม่ได้ด้วยนะคะ ว่าฉันจะเลือกเจอคนแบบนี้ คนแบบนี้ห้ามเจอ เพราะโชคชะตามันห้ามกันไม่ได้จริง ๆ ค่ะ

เหมือนกันชีวิตนักศึกษาฝึกสอน ที่เราจะเลือกนักเรียนที่ตั้งใจเรียน เป็นเด็กดี ไม่ดื้อไม่ซน(ซึ่งไม่มีในโลกใบนี้) เลือกครูพี่เลี้ยงที่ใจดี ไม่ดุไม่ว่า(ที่มีอยู่ก็ใจดีมากค่ะ) เลือกคุณครูในโรงเรียนที่เข้าใจเราทุก ๆ คน เลือกยังไง ก็ไม่สามารถเลือกได้หรอกค่ะ เพราะโชคชะตามันห้ามไม่ได้ค่ะ

แต่สิ่งที่เหนือโชคชะตา คือ ความคิดของเราค่ะ คือไม่ว่าเราจะเจอกับสถานการณ์แบบไหน เราก็ต้องยิ้มสู้ เชื่อไหมค่ะ ว่าดาวชอบที่ตัวเองคิดว่าตัวเองเป็นคนคิดบวก(แอบงง) ไม่ว่าใครจะว่าเรายังไง ดาวมักคิดอยู่เสมอว่า ไม่เป็นไร เข้าอาจไม่เข้าใจ ทุกครั้งที่โดนด่า หรือโดนว่า อาจมีต่อต้านนิดหน่อยกับตัวเอง แล้วอยู่กับตัวเอง ยอมรับและพิจารณาด้วยเหตุผล ทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเราเป็นบทเรียนค่ะ มีทั้งชื่น และตรม อย่าให้ความตรมอยู่กับเรานานนะคะ เดี๋ยวความชื่นจะหายไป

ดาวเป็นคนถ่ายทอดอารมณ์ไม่เก่งเท่าไหร่ค่ะ แต่ชอบถ้าตัวเองได้ทำให้คนอื่นมีความสุข

วันนี้ไม่มีอะไรมาเล่าให้ทุกท่านฟัง นอกจากสายฝนในยามเช้า และการพบเจอกับเรื่องราวในแต่ละวัน ก็เลยนำภาพนักเรียนที่ช่วยแจกของว่างมาฝากค่ะ

เด็กนักเรียนมีทั้งดื้อ ทั้งซน ทั้งพูดมาก ทั้งไม่ตั้งใจเรียน แต่ก็มีความน่ารัก มีน้ำใจ และทำให้ครูตกหลุมรักได้ง่าย ๆ เลยค่ะ

ดาวพลัดถิ่น