รสแห่งชีวิต

คนเราเกิดมาจะสะสมความชอบในรสเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

ตา...ก็ชอบของสวยๆขึ้นเรื่อยๆ สีสันปั้นแต่ง

หู...ก็ชอบฟังเสียงไพเราะขึ้นเรื่อยๆ พ่อแม่ดุไม่ชอบ

จมูก...ก็ชอบกลิ่นหอมขึ้นเรื่อยๆ กระทั่งยาทาดับกลิ่นเต่ารักแร้ที่แสนแพง

ลิ้น...ก็ชอบรสที่อร่อยขึ้นเรื่อย..เปรี้ยวหวานมันเค็มขมขื่น..ว่ากันไป

ใจ...ก็ชอบครูพระสอนตลก สนุก เอามันเข้าว่า

การสะสมในรสเช่นนี้แหละคือรากแห่งปัญหาสังคม..สงคราม

-------------------------ธรรมถาง (เมย. ๒๕๕๙)

ปล. ส่วนรสแห่งธรรมนั้น มีรสจืด หาคนมาหลงติดได้ยาก ยกเว้นพวกเห่อกระแสจืด

[ยายธี]

กินจืดๆซ้ะบ้าง..สร้างสมดุลย์..ท้อง..อ้ะะๆ....ช่วยกันเห่อๆหน่อยนะ