สุภาษิต ในพระพุทธศาสนา

ยํ เว เสวติ ตาทิโส แปลว่า คบคนเช่นใด เป็นคนเช่นนั้น

อตฺตนา โจทยตฺตานํ แปลว่า จงเตือนตนด้วยตน

นิสมฺม กรณํ เสยฺโย แปลว่า ใคร่ครวญก่อน แล้วจึงทำ

ทุราวาสา ฆรา ทุกฺขา แปลว่า เรือนที่ครองไม่ดี นำทุกข์มาให้

คบคนใดย่อมเป็นอย่างคนคนนั้น คบคนพาลพาพาลไปหาผิด คบบัณฑิต บัณฑิตพาไปหาผล หมายความว่า คนดีย่อมดีตลอดเหมือนเกลือย่อมมีความเค็มเสมอ เสมือนคนที่เป็นบัณฑิตย่อมแนะนำให้ในสิ่งที่เสมอ เพราะรู้ว่าสิ่งนี้ดีและไม่ดี ส่วนคนพาลย่อมไม่รู้สิ่งที่ดีและไม่ดีเพราะเป็นคนเขลาเบาปัญญา จะคบใครจงใคร่ครวญก่อนจึงเป็นดี ถ้าอยู่กับคนพาลจงเตือนตนเองเสมอว่า อยู่กับสิ่งที่ไม่ดี เสมือนเจ้าเรือนรักษาเรือนตนไม่ให้ชำรุดฉันใดก็ฉันนั้น

สุภาษิต ภาคอีสานว่า คบหมู่แฮ้ง เป็นแฮ้ง คบหมู่กา เป็นกา ถ้าคบหมู่หงษ์ เป็นหงษ์ คบหมู่เทพ เป็นเทพ เป็นต้น