ระยะที่มีโทรศัพท์ที่มีการให้ app หรือ ดาว์โหลดโปรแกรมต่าง ๆ
สิ่งที่ฉันเพลิดเพลินในเวลานี้ นั่นคือ การเล่น app รูปของตัวเอง
เป็นเพราะเมื่อสมัย ๔๐ ปีที่แล้ว...ฉันเป็นเด็ก ๆ โปรแกรมต่าง ๆ
ไม่มี ทราบกันดีว่า โลก Social เริ่มเข้ามามีบทบาทเพียงเมื่อถึง
๑๐ ปี เอง...ฉันเป็นชอบศึกษา โดยเฉพาะเรื่องโปรแกรมต่าง ๆ
ถ้าฉันชอบ ฉันจะใส่ใจและนั่งเล่น นั่งแต่ง...บางคนบอกว่า...
"เสียเวลา" แต่ฉันว่า เพลินดีกับการนั่งเล่นรูปภาพตัวเอง...เพราะฉันถือว่า
เป็นการสร้างสมาธิของฉันอีกวิธีการหนึ่ง...ไม่ได้ไปสนใจเรื่องของคนอื่น
หากมีเวลา...ฉันชอบใช้เวลานั่งเล่น ด้านล่าง คือ ผลงานของฉันเอง
อาจารย์ภัคร ชอบแซวแม่บุษว่า...แม่ก็ชอบเล่นไปได้...เออน่า!!!
ก็คนมันชอบนี่นา...แม้ฟ้าครามก็ยังจำได้ บอกว่า คือ ย่าบุษ อิอิ...
จากวัย ๕๔ ปี ลดลงอีกตั้ง ๑๐ ปี แน่ะ!!!...แต่ความจริงก็คือ ความจริง
รูปอาจไม่ใช่ของจริง แต่สำหรับแม่บุษมี นั่นคือ "ความจริงใจ" น้าคร้าาา...
เพื่อน ๆ บางคนแซวฉันว่า...อยากเป็นฝรั่งเหรอ? เปล่าหรอกคร่าาา...
เป็นเพราะสมัยเมื่อ ๔๐ ปี ที่ฉันเป็นเด็ก ๆ สิ่งเหล่านี้ ฉันไม่มีโอกาสได้เล่น
กับเขาหรอกค่ะ เพราะมันเพิ่งเกิดมาไม่ถึง ๑๐ ปีเอง...พอเล่นได้ก็เลยชอบ คริ ๆ ๆ...
บางคนบอกว่า...สวยกว่านี้ ก็นางสาวไทยแล้ว...นั่นแน่ะ!!! OK. คร่าาา...
ขอ app เก็บไว้เพื่อเป็นร่องรอยของการพัฒนาทางด้านเทคโนโลยีนะคะ
เป็นการพัฒนาของมนุษย์อีกวิธีการหนึ่ง โดยการใช้เครื่องมือช่วยคร่าาา...
(สิ่งสำคัญ คือ การใช้รูปของตนเอง เพราะปัจจุบัน เป็นเรื่องของการสงวนลิขสิทธิ์
รูปภาพ...ใช้รูปของตนเองเป็นดีที่สุดคร่าาา...โดยเฉพาะไม่ได้เสริมเติมแต่ง
โดยเฉพาะดั้งโด่งเป็นไปโดยธรรมชาติ...ขาดอยู่เพียงใช้โปรแกรมเข้าช่วย
ก็เท่านั้นเอง คริ ๆ ๆ...)
บางคนเห็นแล้วบอกว่า...เห็นรูปพี่บุษแล้วตกใจ...สวยใช่ไหมล่าาา??? คริ ๆ ๆ
ทำแล้วมีความสุขก็ทำไปคร่าาา...ไม่ได้เดือดร้อนคนอื่นนะคร้าาา...อิอิ...
...
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๑๗ ธันวาคม ๒๕๕๘
ไม่มีความเห็น