พอกันที

ริมระเบียง ตึกมนุษย์ ภาคสังคม

ออกมาชม ทะเลสาบ เมืองสงขลา

เห็นเกาะยอ พอเลือนราง กลางคงคา

เมฆฝนมา เวลานี้ ที่วันจันทร์

คือสามสิบ พฤศจิกา ห้าแปดนี้

ฝนยังมี เทลงมา หาตัวฉัน

เดินหลบหลีก เลาะเลียบรั้ว ก็ไม่ทัน

ช่างหัวมัน เดี๋ยวฝนจาง จากเราไป

เหมือนสุขทุกข์ มาเกี่ยวข้อง ต้องใจจิต

เฝ้าค้นคิด ติดปัญหา มาขานไข

สติหลุด หยุดปัญญา เวลาใด

พบผองภัย ใกล้ตัวตน จนแน่นอน

โกรธเจอโง่ โมโหหรือ คือคนบ้า

พระท่านว่า จงจดจำ คำท่านสอน

ลงมือทำ ทุกนาที มิอ้อนวอน

มัวขอพร แล้วเมื่อไร จะได้เจอ

ศาสนา ในโลกนี้ ล้วนคนสร้าง

อย่ามาอ้าง เสียงสวรรค์ ฉันเสนอ

เทพเจ้า ยุ่งกับงาน ที่ฉันเธอ

อย่าหลงเพ้อ เจองานใคร ก็งานมัน

เทพองค์ใด ที่ไหนเล่า เขาช่วยเจ้า

มีแต่เงา เราเคียงคู่ ดูขยัน

อิทธิบาท อยู่คู่ใจ ไปพร้อมกัน

ลงมือทำ เท่านั้น สำเร็จ..เอย.