๖๘๐. ของขวัญ "วันแม่"...ฝากไว้ให้กับลูก ๆ...
"ครอบครัว"...คือ ความหมายสำคัญของชีวิตแม่บุษ...
เพราะตั้งแต่แม่เป็นเด็กเล็ก ๆ แม่เกิดมากับครอบครัว
ที่อบอุ่น...มี พ่อ - แม่ - น้อง ที่รักและผูกพันกันมาก ๆ
ถึงแม้พี่ - น้อง ทางพ่อ จะไม่ค่อยรักกัน...แต่ครอบครัว
ของแม่ เรารักกันมาก ๆ...โดยเฉพาะ "แม่บัว" ยายของ
ลูก ๆ...ท่านมีเมตตาธรรมในตัวของท่านเองตลอดเวลา...
ท่านไม่เคยกล่าวหา ว่าร้ายผู้อื่น...แม่อาจติดนิสัยและเห็น
ตัวอย่างที่ดีนี้มาจากท่านก็ว่าได้...จึงทำให้แม่ไม่มีนิสัย
ที่จะไปกล่าวร้ายผู้อื่น...แม่บัวชอบอยู่บ้าน ทำงานบ้านให้
กับลูก ๆ และตา...คอยดูแลอาหารการกินให้กับตาและลูก ๆ
แม่บัวรักลูก ๆ สั่งสอนให้ลูก ๆ ทุกคนเป็นคนดี...มีคุณธรรม
แม่บุษ...จึงติดนิสัยนี้มาจากแม่บัว...ซึ่งพี่ภัครและน้องเพรียง
ก็คงจำภาพเหตุการณ์ที่ยายได้อบรม สั่งสอนพวกลูก ๆ มา
พอโตขึ้น...ทุกคนเริ่มรู้สึก รับผิดชอบ ชั่ว ดี...เราจึงนำมา
ปฏิบัติในชีวิตของพวกเรา...แม่ถือว่า...สิ่งต่าง ๆ ที่พวกเรา
ได้มาเพราะตา - ยาย เป็นตัวอย่างที่ดีให้กับพวกเรา...
เราจึงนำมาปฏิบัติ...ไม่มีอะไรดีเท่ากับการปฏิบัติ...หากเรา
เพียงรู้แต่ไม่นำมาปฏิบัติ...แม่ถือว่า "ไร้ประโยชน์"...
และยังคิดว่า..."ตัวอย่างของพ่อ - แม่ คือ คำสอนดี ๆ
สำหรับลูก ๆ"...โดยเฉพาะ "ชีวิตครอบครัว"...แม่คิดว่า...
ไม่ใช่เรื่องง่าย...ที่ทุกคนจะมีชีวิตที่ราบรื่น...ทำอย่างไร?
เราไม่ทะเลาะกัน...การใช้ชีวิตในแต่ละวันนั้น สำคัญมาก ๆ...
อยู่ด้วยกันอย่างไร? ให้ชีวิตมีความสุข...บางครั้งการพูดจากัน
เกิดการกระทบ กระทั่งกัน...แต่ทำอย่างไร? จึงจะไม่ให้เป็น
การเกิดศึกใหญ่...แม่บุษกับพ่อเร...ก็เป็นแบบอย่างให้ลูก ๆ
ได้ดู ได้เห็นกันว่า...น้อยครั้งที่เราสองคนจะทะเลาะกัน...
ยามขัดใจกัน...บางครั้งก็ใช้เวลาเข้ามาช่วยให้เรื่องราวต่าง ๆ
มันจางลงและก็หายไป...ตากับยาย เคยสอนแม่ว่า...คนเป็น
ผัวเมียกัน ตื่นเช้ามา ต้องพูดแต่สิ่งดี ๆ อย่าด่าว่ากัน...เพราะ
มันจะกลายเป็นนิสัยที่ต้องพูดคำหยาบใส่กัน...พ่อเรกับแม่บุษ
ก็ไม่เคยด่าหรือพูดคำหยาบใส่กัน...มีอะไรก็อภัยให้กัน...เป็น
แบบนี้มาตลอดเวลา ๓๐ กว่าปีแล้ว...มีปัญหาก็หาทางคลี่คลาย
แก้ไขปัญหากันตลอดมา...แม่บุษอยากฝากไว้ให้ลูก ๆ ได้ข้อคิด
กับการใช้ชีวิตคู่...หากต้องการมีความสุขที่แท้จริง เราต้องมีความ
อดทน เข้าใจซึ่งกันและกัน ให้เกียรติกัน...ไม่คิดว่าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง
เอาเปรียบกัน...ถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน พึ่งพากันไปจนจวบจนชีวิต
จะหาไม่...ดังคำโบราณที่ว่า...การมีชีวิตคู่ที่อยู่ด้วยกันด้วยความสุข
นั้น คือ การอยู่ด้วยกันจวบจนถือไม้เท้ายอดทอง กระบองยอดเพชร
หมายถึง การอยู่ด้วยกัน ตั้งแต่แต่งงานกันจนถึงแก่ชรา หรือตายจาก
กันไป...ปีนี้...ลูก ๆ ของแม่ โตเป็นผู้ใหญ่กันขึ้นมาก...แม่ฝาก...
ความรับผิดชอบของลูก ๆ ด้วย...ทำให้ได้ดั่งที่ตากับยายและพ่อเร
กับแม่บุษปฏิบัติต่อกันมา...นี่คือ "ชีวิตครอบครัว"...ถ้าหากต้องการ
มีความสุขในชีวิตและความอบอุ่นของครอบครัวมากกว่าสิ่งอื่นใดในโลกนี้
รักลูก ๆ มากนะคะ
จาก...แม่บุษ...
...
ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
บุษยมาศ แสงเงิน
๑๐ สิงหาคม ๒๕๕๘
ความเห็น (5)
ลูกๆ โตแล้ว ... เขา ก็มีชีวิตของเขา ที่ลูกชอบที่ีจะเป็น จะทำนะคะ ... แม่ก็มีความสุข..ขอลูกๆเป็นคนดี มีอาชีพที่ดีในสังคม นะคะ
ขอบคุณค่ะ คุณหมอเปิ้ล 
ถ้าลูกดี ต้องกตัญญู รู้คุณผู้อุปถัมภ์ ดูแลท่านจนแก่เฒ่าครับ ถ้าใครมีลูกแบบนี้ ถือว่าโชคดีครับผอ. เพราะยุคนี้หายากมากเลยครับ
ขอบคุณค่ะ คุณ ส.
ขอบคุณสำหรับกำลังใจจากทุกท่านค่ะ