วันศุกร์หลังจากเลิกงาน 16.30 น. วันนี้กลับบ้านเร็วเป็นพิเศษ ตั้งใจว่าอาทิตย์นี้ จะอยู่บ้าน ไม่ออกไปไหน ...... หลังจากอาบน้ำ ซึ่งวันนี้เร็วเป็นพิเศษ ตั้งแต่ 6 โมงเย็น นั่งทอดอารมณ์ อดไม่ได้ที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู อู้ฮู้.... ทั้งไลน์ทั้งเฟสแจ้งเตือนหน้าจอเพียบ เมื่อเปิดเข้าไปก็พบว่าเพื่อนไลน์ ส่วนใหญ่จะส่งสวัสดีวันศุกร์มาตั้งแต่เช้า ซึ่งวันนี้มีกิจกรรมของเด็กมากมายจึงไม่ได้มีเวลาเปิดดูเลย จัดการส่งกลับอย่างตั้งใจกว่าจะเสร็จสิ้นเล่นเอาเกือบครึ่งชั่วโมง มาสะดุดที่กลุ่มของเพื่อนสมัยเรียน ปกศ.ต้น ส่วนใหญ่ก็เป็นครู ข้อความขึ้นมาเป็นร้อย ไล่อ่านตั้งแต่ข้อความแรกของวัน ตั้งแต่ตี 2 นี่เพื่อนเรายังไม่นอนหรือว่าตื่นแล้วเนี่ย!!!! ในข้อความส่วนใหญ่ก็มีแต่เรื่องเครียด เรื่องทุกข์ เรื่องหนี้ ช.พ.ค. บ้าง เรื่องเงินโบนัสที่ได้รับกันช้าบ้าง เรื่องแท่งเงินเดือน ขั้นที่ไม่เป็นธรรมบ้าง เรื่องครู ค.ศ.3 ไม่ได้รับการปรับเงินเดือนบ้าง และที่มากที่สุดคือ การตัดสินใจ undo และไม่ undo กบข. อ่านไปอ่านมาเริ่มเครียดแฮะ!!!! ไม่เข้าท่าซะแล้ว เลยตัดสินใจปิดระบบอินเตอร์เน็ตในโทรศัพท์ดีกว่า ลองห่างโลก social สักสองสามวันซิ
เช้าวันเสาร์ สวนหลังบ้านชุ่มฉ่ำด้วยน้ำฝนที่ตกลงมา 3 วันติดต่อกัน ผักบุ้งนายอดเล็กๆ ที่เคยลีบเรียวเพราะขาดน้ำ พากันทอดยอดอ่อนน่ากิน
กระเจี๊ยบ ชมจันทร์ ที่ปลูกไว้งามไสว มองแล้วสบายตาสบายใจดีแท้ๆ สวนมะนาวหลังบ้านที่ปลูกไว้ หลังจากใกล้ตายเพราะความแห้งแล้งแตกใบอ่อนชูรับแสงแแดดอย่างร่าเริง อดไม่ได้ที่จะคิดถึงบุคคลอันเป็นที่รักที่จากไปแล้วทั้ง 2 คน เมื่อ 30 กว่าปีก่อน ที่ดินที่มีแค่เพียง 1 ไร่ผืนนี้ก็เป็นสวนมะนาว ที่ท่านทั้งสองใช้เป็นทุนเพื่อส่งลูกสาวเรียน เพื่อจะได้เป็น "เจ้าคน นายคน"
ปัจจุบันลูกคนนี้ก็ได้ตอบแทนความตั้งใจของท่านทั้งสองอย่างเต็มความภาคภูมิแล้ว เพียงแต่ไม่ได้เป็น "เจ้าคน นายคน" ตามที่ท่านหวังไว้เท่านั้น เมื่อทอดสายตามองสวนมะนาวที่ปรับพื้นที่แล้วลงต้นใหม่ แทนต้นเก่าที่มันแก่และเสื่อมสภาพไปตามกาลเวลาแล้วก็อดที่จะสะท้อนไม่ได้ว่า เมื่อ 30 ปีก่อนเราแทบไม่ได้ย่างกรายเข้ามาเลยด้วยซ้ำ แต่บัดนี้มันกลับเป็นอนาคตหลังวัยเกษียณที่จะมาถึงโดยไม่ช้า จะเคยนึกฝันไหมว่า หลังจากที่ประสบกับความสำเร็จในชีวิต จากผืนที่สวนเพียง 1 ไร่นี้ ด้วยสองมือของชาวสวน 2 คน วันหนึ่ง เราต้องสืบทอดความเป็นชาวสวนในบั้นปลายของชีวิต....แต่มันก็เป็นไปด้วยความเต็มใจและภาคภูมิใจเป็นอย่างยิ่ง....นี่คืออาชีพที่ไม่ต้องเป็นเจ้าคนนายคน หากแต่เป็นเจ้านายตนเอง มีอิสระทางความคิด ความฝัน ไม่แพ้อาชีพอื่นที่หลายคนปรารถนาเลย
สรุป เสาร์-อาทิตย์นี้ ไม่ได้ปฏิสัมพันธ์กับใครเลย อยู่กับตัวเอง ธรรมชาติ และสิ่งที่เกิดจากสองมือโดยไม่ต้องพึ่งสมองสักเท่าไร ใครจะลองปฏิบัติดูบ้างก็ไม่สงวนลิขสิทธิ์นะคะ แล้วจะรู้สึกว่าความสุขที่ปรุงแต่งเพิ่มสีสันนั้น เทียบไม่ได้กับความสุขเช่นนี้เลย
ด้วยจิตคารวะแห่งความปรารถนาดี
นางฟ้า เบื่อสวรรค์
20/07/2015
ขอบคุณนะคะคุณน้องมะเดื่อ สำหรับของฝากดอกไม้งาม ท้องฟ้าสีคราม ทะเลสวย คงต้องหาโอกาสไปเยือนเมืองสามอ่าวสักครั้งแล้วละค่ะ