คำว่าแม่....
เปรียบแผ่นดิน....แผ่นน้ำแผ่นฟ้า
วันนี้มีโอกาสสอนเรื่องพระพุทธศาสนากับเด็กๆ ติวเตอร์จำเป็นอิอิ
เด็กบอกว่าครูขาหนูจะสอบสังคมเรื่องพระพุทธ หนูยังจำไม่ได้เลย
บางครั้งการได้เจอเด็กๆก็ทำให้คลายเครียดได้หลังจากที่นั่งอ่านLinear Model (ยากจัง)
พรุ่งนี้เด็กจะสอบ ติวเตอร์อย่างฉันก็ต้องสอบกัน คืนนี้อีกยาวไกลกับหนังสือกองโตอิอิ
ระหว่่างที่เราสอนเด็กก็ตั้งใจฟังอย่างมีความสุข สอนเรื่องบุตรที่ดี
น้องก็เลยเล่าให้ฟังว่า ครูขาหนูมีน้องข้างบ้านคนนึง พ่อกับแม่เขาติดสุรา ขี้เกียจทำงานทั้งพ่อและแม่
แต่น้องคนนี้ดีมากเลย อายุแค่6ขวบแต่ทำทุกอย่าง น้องบอกว่าโตขึ้นมาหนูจะไม่กินเหล้าเหมือนกับพ่อและแม่
ทั้งๆที่ไม่เคยมีใครได้สอน เราฟังก็รู้สึกปลาบปลื้มใจแทน ทองแท้แม้จะอยู่ที่ใดสุดท้ายก็ยังทรงคุณค่าเสมอ
มีโอกาสได้พูดถึงพระคุณของพ่อกับแม่ บางครั้งเราโตขึ้นเราได้เดินก้าวไปข้างหน้าเรื่อยๆจนลืมย้อนมองคนข้างหลัง
ตอนนี้หนูยังอยู่กับพ่อและแม่แต่ถ้าหนูโตขึ้น หนูอาจจะลืม ด้วยภาระหน้าที่หรือสิ่งใดก็ตาม
อยู่ๆเด็กร้องไห้ เราก็เลยบอกว่าหนูจำความรู้สึกวันนี้ให้ดี วันที่หนูบอกครูว่าหนูจะไม่ลืมท่าน
เพราะถ้าวันนึงด้วยความฝัน ด้วยหน้าที่ หนูอาจจะลืมคนข้างหลังหนูไป ^_^
ตอนนี้หนูสำเร็จไปก้าวหนึ่่งแล้วนะค่ะ อยากให้พ่อกับแม่และย่ารับปริญญาหนูทั้งสามใบ
สู้ๆอ่านหนังสือต่อล่ะค่ะ
ความเห็น (4)
การพูดโน้มน้าว สอน ดึงดูดใจ ให้คนสามารถร้องไห้ได้นั้น ไม่ธรรมดา เลยทีเดียว...ชื่นใจบันทึกอันอบอุ่นนี้มากครับ
ขอบคุณที่แวะเข้ามารับชมนะค่ะ
ขอบคุณบันทึกดีๆที่นำมาให้อ่านค่ะ
ขอบคุณนะค่ะที่แวะมาเยี่ยมชมคุณอร วรรณดา