เดียวดายใต้แสงจันทร์

คนอยู่ในยุทธจักรก็เป็นเหมือนใบไม้แห้งกลางสายลม

จอกแหนบนผิวน้ำ
โดยปกติแล้วไม่อาจเป็นตัวของตัวเองได้
มีเรื่องราวอันมากที่พวกเขาคิดอยากกระทำ
แต่กลับไม่อาจกระทำ
มีเรื่องราวอันมากที่พวกเขาไม่คิดอยากกระทำ
แต่กลับไม่อาจไม่กระทำ
เพราะว่าพวกเขาจะต้องถือคุณธรรม
จะต้องมีหลักการ
มิเช่นนั้นแล้วพวกเขาก็ไม่อาจมีชีวิตดำเนินสืบไปได้
แม้ว่าโดยปกติ
พวกเขาจะสวมใส่เสื้อผ้าหรูหรา
ใช้จ่ายมือเติบสุรุ่ยสุร่าย
ดื่มสุราชามใหญ่
กินเนื้อชิ้นโต
แต่พวกเขาก็ยังมีอีกด้านหนึ่ง
ด้านของความเจ็บช้ำขมขื่น
..
ค่ำคืนนี้หัวเราะเริงร่า
สนุกสนานเหลือเกิน
แต่กระทั่งว่าวันพรุ่งนี้
ตนเองจะอยู่ที่ใด
ก็ไม่อาจรู้ได้
กระทั่งว่าค่ำคืนนี้เมามายอยู่ ณ ที่ใด
ก็ไม่อาจรู้
....................
โกวเล้ง : รำพัน
เดียวดายใต้แสงจันทร์
เรืองรอง รุ่งรัศมี, เรียบเรียง

[ต้นโมกข์]

ลี้น้อยมีดบิน: กันเปย