ชีวิตที่พอเพียง : ๒๓๔๑. อาลัย ผศ.​วุฒิพงศ์ เตชะดำรงสิน

ในพิธีพระราชทานเพลิงศพ ผศ.วุฒิพงศ์ เตชะดำรงสิน เมื่อวันที่

อาลัย ผศ. วุฒิพงศ์ เตชะดำรงสิน

กัลยาณมิตร รุ่นน้องที่ผมรักที่สุดคนหนึ่ง

ศ. นพ. วิจารณ์ พานิช

อดีตผู้อำนวยการสำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.)

..........................

ผมรู้จัก ผศ. วุฒิพงศ์ เตชะดำรงสิน เมื่อกว่าสามสิบปีมาแล้ว สมัยทำงานที่มหาวิทยาลัยสงขลานครินท์วิทยาเขตหาดใหญ่ด้วยกัน โดยท่านดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการศูนย์คอมพิวเตอร์ และเป็นอาจารย์ภาควิชาคณิตศาสตร์ คณะวิทยาศาสตร์ และผมสนใจเทคโนโลยีใหม่นี้ สำหรับเอามาใช้งาน จึงหาโอกาสไปเรียนรู้จากท่านอยู่เนืองๆ

ท่านเป็นคนแรกของประเทศไทย ที่ริเริ่มทดลองใช้ e-mail โดยทดลองติดต่อสื่อสารกับทางประเทศออสเตรเลีย และเป็นผู้ริเริ่มเครือข่าย Pulinet ซึ่งเป็นเครือข่ายติดต่อสื่อสารและร่วมมือกันด้วยคอมพิวเตอร์สำหรับห้องสมุดมหาวิทยาลัย

เมื่อท่านดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการศูนย์คอมพิวเตอร์ครบสองวาระ เป็นเวลา ๘ ปี ก็พอดีผมได้รับการสรรหาเป็นผู้อำนวยการ สกว. ผมต้องการคนที่มีความรู้ความสามารถ ละเอียดรอบคอบ และเป็นคนซื่อสัตย์สุจริตไว้ใจได้ในการดูแลระบบสนับสนุนทั้งหมดของ สกว. โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เก่งด้านการจัดระบบข้อมูล และระบบการจัดการงานวิจัยที่ใช้คอมพิวเตอร์ มาเป็นรองผู้อำนวยการ ซึ่งเมื่อพิจารณาแล้วไม่มีใครเหมาะสมเท่า ผศ. วุฒิพงศ์ เตชะดำรงสิน ผมจึงชักชวนท่านและท่านก็ตอบรับ แต่ติดขัดที่ท่านยังติดทำงานชดใช้ทุนรัฐบาลไทยสมัยที่ท่านไปเรียนต่างประเทศตั้งแต่ระดับปริญญาตรี เพราะท่านสอบชั้นเตรียมอุดมศึกษา "ติดบอร์ด" คือได้คะแนนสูงสุด ๑ ใน ๕๐ คนของประเทศ โดยท่านได้ที่ ๔ พลาดที่ ๑ ที่ท่านเป็นตัวเก็งอย่างน่าเสียดาย

ผศ. วุฒิพงศ์ เป็นคนซื่อสัตย์ตรงไปตรงมา จึงรู้สึกไม่สบายใจที่จะให้ สกว. ยืมตัวมาทำงานเต็มเวลา ผมจึงเจรจาทั้งกับท่าน และกับอธิการบดีมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ และคณบดีคณะวิทยาศาสตร์ในขณะนั้น ขอยืมตัวมาทำงานที่ สกว. ครึ่งเวลา ทำเช่นนี้อยู่นานเป็นปีจนในที่สุดท่านก็ลาออกจากราชการมาทำงานที่ สกว. เต็มตัว และเป็นรองผู้อำนวยการ ให้แก่ผู้อำนวยการ สกว. ทั้ง ๔ คน จนเสียชีวิต

คนที่ทำงานกับ ผศ. วุฒิพงศ์ จะรู้สึกสบายใจ เพราะท่านเป็นคนไม่มีเล่ห์เหลี่ยม ไม่โอ้อวด ไม่ทำงานเพื่อผลประโยชน์ของตนเอง ไม่เอาเปรียบใคร และเป็นคนขี้เกรงใจคน ครั้งหนึ่งท่านสั่งแม่บ้านของ สกว. ให้ซื้ออาหารเที่ยงมาให้ โดยสั่งก๋วยเตี๋ยวราดหน้า ไม่เอาผัก (ท่านเป็นคนไม่กินผัก) แม่บ้านเข้าใจผิด ซื้อมาเฉพาะเส้นก๋วยเตี๋ยว ไม่มีราดหน้าใดๆ ทั้งสิ้น ท่านก็ทนกินโดยไม่ต่อว่าแม่บ้านแม้แต่คำเดียว เพียงแต่ท่านเอามาเล่าให้ผมฟังด้วยความขบขัน

สกว. ถือเป็นหน่วยงานที่มีระบบการจัดการภายในดีมาก มีระบบการจัดการทุนวิจัยด้วยระบบคอมพิวเตอร์ที่ดี และมีการปรับปรุงตลอดเวลา บุคคลสำคัญที่สุดต่อความเข้มแข็งนี้คือ ผศ. วุฒิพงศ์

สกว. มีความร่วมมือด้านการวิจัยกับรัฐบาลฝรั่งเศสที่เข้มแข็งมาก บุคคลสำคัญในผลงานนี้คือ ผศ. วุฒิพงศ์ รัฐบาลฝรั่งเศสชื่นชมบทบาทของท่านจนมอบเครื่องราชอิสริยาภรณ์ให้ และทำพิธีที่สถานทูตฝรั่งเศสเมื่อ ๓ - ๔ เดือนมานี้เอง

สกว. มีผลงานจัดระดับความเข้มแข็งด้านการวิจัยของมหาวิทยาลัยต่างๆ แยกรายสาขา เป็นที่ยอมรับ และเป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาตนเองของมหาวิทยาลัยต่างๆ และท่านเขียนเล่าเรื่องนี้ลงในจดหมายข่าว ประชาคมวิจัย ต่อเนื่องเรื่อยมา บัดนี้ สกว. ไม่มี ผศ. วุฒิพงศ์ ทำงานนี้อีกแล้ว

เมื่อ ผศ. วุฒิพงศ์ ล้มป่วยลง ท่านได้รับแจ้งจากแพทย์ว่าท่านเป็นมะเร็งตับระยะที่ ๔ ด้วยความสงบ ไม่สะทกสะท้าน ไม่แสดงความตกใจหรือเสียใจแต่อย่างใด ผมเป็นผู้แนะนำต่อท่านให้เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลรามาธิบดี ด้วยเป้าหมายไม่รักษาโรค มุ่งรับการรักษาแบบประคับประคอง (palliative care) ไม่ให้ทรมานเท่านั้น ซึ่งทั้งท่านและคุณเย็นจิตผู้เป็นภรรยาก็เห็นด้วย

ผศ. วุฒิพงศ์ เป็นคนมีบุญจากความดีที่ท่านสั่งสมไว้ตลอดชีวิต เมื่อเป็นโรคร้ายแรงในระยะสุดท้าย ร่างกายจึงอ่อนแอลงอย่างรวดเร็วโดยไม่มีอาการปวดหรือทรมานมากนัก และสิ้นใจอย่างสงบ

ผมขออาราธนาคุณพระรัตนตรัย และผู้ทรงคุณงามความดีทั้งหลาย ตลอดจนความดีของ ผศ. วุฒิพงศ์ เอง จงดลบันดาลให้ท่านไปสู่สุคติในสัมปรายภพ

ด้วยความรักและรำลึกถึงคุณงามความดีของเพื่อนผู้น้อง

วิจารณ์ พานิช

๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๗

เรื่องราวการส่ง อีเมล์ฉบับแรกของไทยมีกล่าวไว้ ที่นี่ และผมเคยเขียนถึงท่านใน คนดีวันละคน ที่นี่

วิจารณ์ พานิช

๒๒ ธ.ค. ๕๗

[คนใต้โดยภรรยา]

น้อมส่งดวงวิญญาณท่าน สู่สุขคติครับ คนดีของแผ่นดิน