ขอบคุณ สิ่งดีๆ ในเดือนมีนาคม ปี พ.ศ. ๒๕๕๗

เมื่อได้บันทึก ขอบคุณ สิ่งที่เกิดขึ้นในเดือน

มกราคม ไว้ที่ https://www.gotoknow.org/posts/582338

กุมภาพันธ์ ไว้ที่ https://www.gotoknow.org/posts/582342 แล้ว

สำหรับเดือนมีนาคม ๒๕๕๗ เป็นอีกหนึ่งเดือนที่ต้องขอขอบคุณผู้ที่ทำให้ผู้เขียนได้รู้จักความผิดหวัง และเรียนรู้ที่จะจัดการกับชีวิตตนเองให้ยังรับสิ่งที่พบเจอได้และต้องขอขอบคุฯเพื่อนที่ได้เคยเรียนหนังสือด้วยกันมาที่กับมานัดแนะ พบปะ รับประทานอาหาร พูดคุย แบ่งปันสิ่งต่างๆที่ได้พบเจอมา และยังมีโอกาสไปเที่ยววังน้ำเขียว ผาเก็บตะวัน และสถานที่ที่เคยไปแล้ว ประทับใจเมื่อกาลก่อน

ขอขอบคุณเพื่อนที่สอนให้ทำอาหาร สลัดผักสด กับเห็ดปรุงรส ที่แสนอร่อย และดีต่อสุขภาพ

ขอขอบคุณ ที่ได้เรียนรู้ แบบอย่างชีวิตของเพื่อนแต่ละคนที่เราสามารถเอามาเรียนแบบได้ โดยวิธีของเรา

ขอขอบคุณ บทความจ แด่คนซาดิสต์ ที่อาจเป็นคุณ ของคุณขุนเขา เขจรบุตร จากหนังสือดีๆที่ได้อ่าน ซึ่งมีอยู่ประโยคหนึ่ง คือ

"คนที่มีจิตดั่งต้นไม้ใหญ่ จะให้ชีวิตประหนึ่งมีรากแก้วที่แข็งแกร่ง เพราะเขามีรากฐานทางการงาน การเงิน และพื้นฐานของจิตใจที่มั่นคง พวกเขาเติบโตขึ้นมาด้วยความเปลี่ยนแปลงความยากลำบากและสิ่งไม่พึงประสงค์ให้เป็นปุ๋ยที่ทำนุ บำรุงตัวเองจนเติบใหญ่ จุดประสงค์หลักในชีวิตของพวกเขา คือ การเสริมสร้างตัวเองให้โตขึ้นสู่ที่สูง ไม่ใช่เพื่อที่จะเรียกร้องความสนใจจากใคร แต่เพื่อร่มเงาแกผู้อื่น แผ่กิ่งก้าน สาขา และแสดงออกถึงความงดงามในแบบของตัวเอง

ต้นไม้ใหญ่ไม่เคยเรียกร้องให้ใครมาอาศัยร่มเงาของมัน แต่ก็มีสัตว์น้อยใหญ่มาพึ่งพามันอยู่เสมอ

ต้นไม้ไม่เคยต้องถอนรากของตัวเองแล้ววิ่งไปร้องขอให้นกน้อยมาทำรัง แต่บรรดานกน้อยใหญ่ต่างก็พร้อมจะทำรังบนต้นไม้ที่แข็งแกร่งและมั่นคงเสมอ ทั้ง มด แมลง ผีเสื้อ เสือ สิงห์ ลิง หนอน สัตว์ทุกตัว ล้วนรักต้นไม้และพร้อมจะพักพิงอาศัยมัน แต่ต้นไม้ ไม่เคยเหี่ยวเฉาตายเพราะไร้สัตว์มาอาศัย และต้นไม้ก็ไม่เคยหลั่งน้ำตา สลัดใบ เลิกสังเคราะห์แสง หรือหยุดดูดซับอาหาร เพราะนกน้อยบินจากไปทำรังที่อื่น ต้นไม้เป็นสิ่งมีชีวิตที่มั่นคง สงบ นิ่ง และดูแล้วสบายตาเสมอ ไม่ว่ามันจะยืนต้นเพียงลำพังบนพื้นที่โล่งกว้าง หรือรวมกันในป่าใหญ่ เนื่องจากคุณค่าของต้นไม้อยู่ที่การเจริญเติบโตของมันเอง ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตอื่นใดที่มาประกอบ ใช่แล้ว ต้นไม้ไม่ต้องเที่ยวแสวงหา แต่มันกลับได้มาซึ่งสิ่งสวยงาม

อันที่จริง ต้นไม้ทุกต้นก็ไม่ต่างอะไรจากจิตเดิมแท้ของคุณ โลกนี้ อาจทำให้คุณเจ็บปวด คนบางคนอาจทำให้คุณไม่มีค่าแต่จำไว้เถอะว่า

ใจของคุณ "เต็ม" อยู่แล้ว โดยไม่ต้องมีใครมาเติม

และ "สวยงาม" อยู่แล้ว โดยไม่ต้อง "แสวงหา" อะไรมาแต่งแต้ม

ทั้งนี้ เพราะจิตเดิมแท้ของมนุษย์ทุกคนเป็น " ประภัสสร" คือ บริสุทธิ์ ผุดผ่อง และใสสว่าง ดุจแสงจันทร์ ในคืนเดือนเพ็ญ สิ่งที่มาบดบัง ทัศนวิสัยชั่วครู่ นั้น เป็นเพียง เมฆหมอกสีดำแห่งอวิชาซึ่งไร้ซึ่งแก่นสารใดๆ"