"คุณค่าของความเป็นครู......อยู่ที่ความสุขทางใจ"
ประสบการณ์หลังจากที่ได้สอนนักศึกษาสร้างบล็อกและฝึกเขียนบล๊อกการเรียนรู้ www.gotoknow.org เพื่อสร้างเครือข่ายสังคมออนไลน์และเป็นการสร้างสัมพันธ์ที่ดีอย่างไม่รู้จบคือการแลกเปลี่ยนเรื่องราวผ่านการเขียน เปลี่ยนผ่านความรักผ่านประสบการร์การเรียนรู้ของผู้เรียน เปลี่ยนผ่านกิจกรรมดีดี ผ่านบทบาทการแลกเปลี่ยนเรียบรู้ร่วมกันทั้งอย่างเป้ฯทางการและไม่เป็นทางการ ในกรณีนี้หากแต่เราพินิจพิจารณาดูด้วยใจแล้วพบว่าจากคนที่ไม่ชอบเขียนก็กลายมาเป็นนักเขียน จากคนไม่ชอบอ่านก็กลายมาเป็นนักอ่าน ได้เพื่อนใหม่บนโลกออนไลน์ ได้กิจกรรมการเรียนรู้ที่หลากหลายผ่านงานเขียนบล๊อกและชุมชนการเรียนรู้ ไม่ใช่คนอะไรมาเจอกันหรอกอย่าที่ใครหลายคนเขาว่า แต่เป็นคนที่จัดสรรมาแล้วว่ามีแนวทางดีดี ร่วมกันให้หันมาเจอกันไม่วันใดก็วันหนึ่ง ไม่ช้าก็เร็ว โลกเราอาจจะหมุนหลายรอบหน่อยแต่เชื่อเถอะว่าจะส่งคนที่คล้ายและใช่มาเจอกันเหมือนกันเราและนักศึกษาของเรา ต้องขอบคุณการเรียนการสอนที่ทำให้เราในฐานะครูเป็นผู้เรียนรู้ รู้ว่าอะไรถูกหรือผิด หรือรู้ว่าอะไรไม่ถูกต้อง บางสิ่งบางอย่างต้องอาศัยเวลาในการเรียนรู้รวมทั้้งต้องใช้ใจในการเพิ่มพูนความรักทีละเล็กทีละน้อย นอกจากนี้อย่าได้มุ่งหวังความสำเร็จของเขาเป็นส่วนหนึ่งที่มาจากเรา แต่ต้องบอกว่าเราไม่ได้ช่วยอะไรเขาหรอกเรา แต่เราเป็นเพียงแค่ผู้อำนวยความสะดวก (Facilitator) หรืออาจเป็นเพียงแค่ผู้ให้คำปรึกษาเท่านั้นเอง แต่สิ่งที่เราได้เต็ม ๆ คือ "ความสุขทางใจ"
คุณค่าของ "ความเป็นครู" อยู่ที่การให้ ให้ด้วยความจริงใจไม่หวังสิ่งใดตอบแทน ให้ด้วยความรักและเมตตาหวังเพียงว่าวันหนึ่งศิษย์ของเรานั้นจะก้าวเดินไปด้วยตนเองอย่างกล้าหาญ มีคุณธรรมนำหัวใจ มีความรู้คู่ปัญญาและความดี คู่กาย มีความงามที่สะท้อนให้เห็นคุณลักษณะของความเป็นครู ไม่ว่าเวลาจะผ่านเลยไปนานสักแค่ไหนก็จะยังคงอยู่ในหัวใจของเราเสมอไม่เปลี่ยนแปลง ความรักและความเมตตาที่เราพึงมีให้ศิษย์ด้วยความจริงใจ (Sincere) จะไม่มีวันจางหายไป และการเรียนรู้ที่ดีที่สุดคือการเรียนรู้บนพื้นฐานของความรักและเมตตา เป็นผู้ที่ให้ความรักก่อนความรู้ เป็นผู้ให้อย่างแท้จริง อย่างหวังว่าการให้จะต้องได้รับสิ่งตอบแทน เป็นกระเช้า รางวัล เกียรติยศ คุณความดีใดก็ตามจักมีค่า ด้วยความดีโดยตัวมันเอง มิต้องแสดงออกมาด้วยรางวัลเชิงประจักษ์ที่เป็นเพียงเปลือก แต่ให้ดูที่ผลที่ได้นั้นออกมาสวยงามกว่า ซึ่งเห็นได้ชัดอย่างเป็นรูปธรรมที่แท้จริง
"ขอขอบคุณโอกาส สำหรับสิ่งดีงามจากท่านอาจารย์ผู้สอนที่มีความเป็นครูด้วยหัวใจอันล้มเปี่ยม ทำให้ครูคนนี้ในอดีตเคยเป็นลูกศิษย์ท่านเช่นเดียวกันกับศิษย์คนอื่น ๆ ที่กำลังได้รับความรู้ สัมผัสเสน่ห์แห่งการเรียนรู้ที่มีคุณค่าอันยิ่งใหญ่ของการเป็นครู...เป็นผู้ให้อย่างแท้จริง" กว่าเราจะรู้ได้นั้นก็ต้องผ่านการรับรู้และสัมผัสด้วยตนเอง และพร้อมที่จะน้อมนำแบบอย่างของความเป็นครูลงสู่ใจทุกครั้งไป เมื่อสิ่งนี้มากระทบใจ ทำให้ดิฉันเกิดการใคร่ครวญเรียนรู้ด้วยใจอยู่กับความรู้สึกนี้อยู่นานสองนาน เพราะมีความอิ่มเอมใจที่ได้รับความรู้สึกเช่นนี้จากลูกศิษย์ โดยมิอาจเปรียบเปรยได้วกับคำว่า "ดีใจ" และ"ปลื้มใจ" เพียงใด ไม่สามารหามาตรวัดใดมาวัดได้ แต่ก็มีความสุขยิ่งนักจากการถ่ายทอดผ่านเรื่องราวของลูกศิษย์ทุกครั้งไป ถึงแม้อาจจะเป็นความสำเร็จเพียงน้อยนิดของลูกศิษย์คนนั้น แต่เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ในใจฉันก็ว่าได้ เพราะการ "สร้างคน" เป็นงานที่ยากและเป็นงานที่หนักอย่างยิ่งสำหรับครูคนหนึ่ง แต่เมื่อวันเวลาเปลี่ยนผ่าน ประสบการณ์ได้บอกเล่าเรื่องราวผ่านความรักและความเมตตาโดยตัวของมันเอง ผ่านการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ แลกเปลี่ยนเรียนรู้ร่วมกันด้วยความรักและเมตตา ไร้อคติ ปล่อยวาง เรียนรู้ที่จะเข้าใจผู้อื่นประดุจดั่งเช่นการเรียนรู้ที่จะเข้าใจตนเองทุกครั้งไป ทำให้การเรียนรู้ของดิฉันนั้นมีความหมาย พินิจพิจารณาคราใด ก็ครั้นจะมีแต่ความสุขลงสู่ใจทุกคราไป
ในความดีความงามคุณูปการนี้ ดิฉันขอมอบแด่บูรพาจารย์ของดิฉัน ท่านผศ.ดร.อดิศร เนาวนนท์ คณาจารย์ทุกท่านที่มอบประสบการณ์ในรั้วมหาวิทยาลัยทุกครั้งที่ผ่านมา ตลอดจนนักศึกษาปริญญาโท ทุกรุ่นที่ได้ให้ความไว้วางใจในการเรียนรู้ร่วมกัน นั่นแสดงให้เห็นว่า เป็นการเห็นคุณค่าของตนเองและผู้อื่น ล้วนแล้วแต่มีคุณค่าอยู่ในตัวของมันเอง เห็นเขาเป็นเฉกเช่นเดียวกับเรา เห็นเขาเป็นหนึ่งเดียวกับเราและคนอื่นในสังคมที่เราพึงจักเป็นผู้ให้ ได้ทุกที่ ทุกเวลาไม่แบ่งแยกฉันและเธอ มองเขาด้วยใจของเรา เรียนรู้เขาด้วยความรักและความเข้าใจ อาจจะต้องใช้เวลาแต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือประสบการณ์ที่มีคุณค่า...คุณค่าของคนอยู่ที่ความดี ความจริง และความงาม สามสิ่งนี้ที่จะประจักษ์ได้เมื่อเราได้สัมผัส อาจไม่ร่ำรวยเงินทอง ลาภยศ ชื่อเสียงในทางเสื่อมเสีย แต่ของให้ร่ำรวยความดี มีเกียรติแห่งตนในความงาม และดำเนินชีวิตบนพื้นฐานของความจริง ... เพียงเท่านี้นับว่ามีประโยชน์กับโลกมากแล้ว...
ด้วยจิตคารวะ....
ความเห็น (4)
เขียนดีครับ ;)...
อาจารย์พัฒนาการเขียนไปมากเลย
ไม่เชื่อลองไปอ่านบันทึกแรกของอาจารย์นะครับ
สบายดีไหมครับ
เข้าใจว่าคงมีสอนมากนะครับ
5555
งานแรกเมื่อปี2009ยังเป็นเด็กหัดคัดลายมือค่าอาจารย์
ขอบคุณนะคะสำหรับการติดตามพัฒนางานเขียน
ช่วงนี้ลาศึกษาต่อป.เอก ค่ะ
5555 งานแรกเมื่อปี2009ยังเป็นเด็กหัดคัดลายมือค่าอาจารย์ ขอบคุณนะคะสำหรับการติดตามพัฒนางานเขียน ช่วงนี้ลาศึกษาต่อป.เอก ค่ะ
ขอบคุณค่ะ wasawat