บ่ายวันที่ ๑๖ กันยายน ๒๕๕๗ ผมไปทำหน้าที่ประธานเปิดเวทีเสนอผลงาน เครือข่าย มหาวิทยาลัยสร้างสรรค์สังคม ซึ่งทำความเข้าใจเครือข่ายนี้ได้จาก วีดิทัศน์นี้ และมีกำหนดการของเวที ดังนี้
สำหรับผม นี่คือตัวอย่างของกระสุนนัดเดียว ยิงนกได้ ๓ ตัว น่าชื่นชมคุณเปา (ปิยาภรณ์ มัณฑะจิตร) ผู้คิดริเริ่มโครงการนี้เป็นอย่างยิ่ง
นก ๓ ตัวที่ได้ คือ
ผมได้นกตัวที่ ๔ ด้วย คือได้ตัวอย่างการปฏิรูปการเรียนรู้แห่งศตวรรษที่ ๒๑ ที่นักศึกษาไม่ใช่ผู้มุ่งรับถ่ายทอดหรือดูดซับความรู้ แต่เป็นผู้เรียนรู้จากการสร้างความรู้ด้วยตนเอง คือเป็น “ผู้สร้าง” มากกว่าเป็น “ผู้เสพ” ได้รูปธรรมของการเรียนรู้แบบ activity-based ที่ทำให้นักศึกษาได้เรียนมิติด้านความเป็นมนุษย์ ด้านการทำเพื่อประโยชน์ของผู้อื่น
เมื่อไปร่วมงานจริง และได้ฟังทั้งอาจารย์และนักศึกษาในโครงการเล่าประสบการณ์ ผมจึงทราบว่า “นกตัวที่ ๕” คือการที่นักศึกษาและอาจารย์ได้ออกไปรับรู้ปัญหาสังคม ที่เกิดขึ้นจริง ที่ตามปกติอาจารย์และ นักศึกษาไม่มีโอกาสสัมผัสชีวิตและเรื่องราวของคนยากไร้ หรือเรื่องราวความไม่เป็นธรรมในสังคม การได้ลงพื้นที่ สัมผัสกับผู้ถูกกระทำตัวเป็นๆ ช่วยปลุกจิตวิญญาณการทำประโยชน์แก่ผู้อื่น ขึ้นมาในหมู่นักศึกษา ซึ่งอาจารย์จะต้องมีทักษะในการ design และ facilitate กระบวนการเรียนรู้เพื่อให้ จิตวิญญาณ “การทำประโยชน์แก่ผู้อื่น” ของนักศึกษางอกงาม
เรื่องราวของกิจกรรมในวันนี้ อยู่ในหนังสือ ศิลปะสบตาสังคม
วิจารณ์ พานิช
๑๖ ก.ย. ๕๗
อยากเห็นมหาวิทยาลัย อาจารย์ นิสิตและนักศึกษา
ทำงานเพื่อสังคมมากขึ้นครับ เป็นการเรียนรู้ที่รับใช้สังคมและมีความสุข
ขอบคุณมากๆครับ
เข้าไปดู วิดีทัศน์เพิ่มเติม
เลยมีโอกาสได้เห็น โครงการ คัดผักของ ม ศิลปากร
มีประโยชน์มากๆ
อยากเห็นอาจารย์ มหาวิทยาลัย และนิสิต นักศึกษา ลงมาเรียนรู้เรื่องของการบริการสังคมแบบนี้ครับ
ขอบคุณมากครับ