หลังจากผมลาออกมาเป็นอิสระจากมหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง ผมเดินสายบรรยายมันทั่วประเทศเลย เรียกว่า ภายในเวลา 2 ปีที่ลาออกมา ผมไปพูดจนเกือบจะทุกจังหวัดของประเทศไทยแล้วครับ แต่ก็ยังกำหนดวิสัยทัศน์ตนเองไว้เพียง วิทยากรระดับภูมิภาค ผมมีรูปแบบการอบรมที่ไม่เหมือนใคร เพราะไม่มีนักวิชาการคนไหนชอบทำ คือ การยอมโง่ และที่สำคัญ หน่วยงานที่เชิญผมไปบรรยายต้องยอมโง่ด้วย ล่าสุด มีบริษัทเหล็กยักษ์ใหญ่ของประเทศ ขอเชิญผมเป็นที่ปรึกษาการจัดการความรู้ ผมยื่นข้อเสนอให้เพียงสองข้อ คือ
ไม่น่าเชื่อว่า บริษัทนี้ ยอมเลือกข้อที่ 2 ครับ และผมได้ตอบปฏิเสธไปอย่างเต็มใจ พร้อมกับบอกเจ้าของบริษัทที่มิใช่ผู้จัดการบริษัทนั้นไปว่า การยอมรับว่า ตนเองโง่ คือ การยอมรับความจริง ความจริง คือ ไม่มีใครรู้ไปทุกเรื่อง ไม่มีใครเข้าใจอะไรได้ทุกอย่างในโรงงานที่มีคนงานเกือบหมื่นคน มีเครื่องจักรมากมาย การยอมรับว่า ตนเองโง่สามารถดูตัวอย่างจาก Steve Job ที่ยึดถือประโยคสุดคลาสสิคของ Steward Brand ที่กล่าวไว่ว่า Stay foolish,Stay hungry คือ จงโง่เขลาอยู่เสมอ และจงหิวโหยอยู่เสมอ
รู้มากโง่มาก เพราะมีอัตตามาก รู้น้อยโง่น้อย เพราะมีอัตตาน้อย การมีอัตตาหรือความยึดในสรรพสิ่งทุกอย่างมากเกินไปก็ไม่ดี ไม่ยึดเลยก็เคว้งคว้าง ปฏิปทา ทางสายกลาง ขนาดพระพุทธเจ้ายังบัญญัติข้อคิดเป็น กาลามสูตร 10 เลย
จงโง่ทุกเรื่อง และฉลาดบางเรื่อง จะปราดเปรื่องในวิชา
สุดปฐพี เวียงสี Edutainer คนแรกของประเทศไทย
www.sudpatapee.com
ทำในสิ่งที่ชอบที่ชอบครับ