พี่เกษียณแล้วไปทำอะไร
พี่เกษียณแล้วไปทำอะไร
นายอานนท์ ภาคมาลี (หมอแดง)
อดีต
ปัจจุบัน
ในปีพุทธศักราช ๒๕๕๗ มีราชการเกษียณเป็นจำนวนมากทุกกรม ทุกกอง ในหน่วยงานราชการต่างๆ รามทั้งข้าพเจ้านายอานนท์ ภาคมาลี ปฏิบัติงานราชการสำนักงานสาธารณสุขอำเภอพระพุทธบาท จังหวัดสระบุรี (สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดสระบุรี) มีเพื่อนๆร่วมเกษียณอายุราชการ จำนวน ๑๘ คน มีการเลี้ยงก่อนเกษียณหลายงานๆ แล้วแต่ละหน่วยงานพาไปจัดเลี้ยงตามต่างจังหวัดต่างๆ เช่นพาไปทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือ จังหวัดอุบลราชธานี อุดรธานี ไปทางภาคใต้ สุราษฎร์ธานี ระนอง ตรัง ไปทางภาคเหนือ ภาคตะวันออก พัทยาชลบุรีนครนายก ภาคเหนือ เชียงใหม่ บางท่านก็เดินทางไป บางท่านก็ไม่ได้ไป เนื่องจากฐานะทางการเงิน การทำงาน/ทางครอบครัวที่แตกต่างกันไป ในการเดินไม่ได้เสียค่าใช้จ่ายค่าที่พัก ค่าพาหนะ ค่าอาหาร หน่วยงานนั้นออกค่าใช้จ่ายให้ แต่ลืมไปว่าการไปแต่ละครั้งคนที่เกษียณ ต้องมีเงินค่าใช้จ่ายติดตัว และต้องมีภาระทางครอบครัวที่ต้องเลี้ยงดูครอบครัว บางท่านไม่ได้ไป ก็มีเสียงสะท้อนกับมาว่าไม่ให้ความร่วมมือ บางท่านที่ไป ก็ต้องกู้ยืมเงินมาเพื่อไป การไปเที่ยวก่อนเกษียณ เป็นการดีเพื่อทำใจ คลายเครียด คลายเหงา หรือบางท่านเครียดมากกว่าเดิม บางหน่วยงานจัดทำป้ายหรือโล่ห์ ประกาศนียบัตร ประกาศเกียรติคุณ ขอขวัญ(ของขวัญเอากลับมาเกือบไม่ได้มากมายและเป็นภาระในการนำกลับบ้าน บางอย่างมีน้ำหักมาก เช่นโล่ หนักประมาณ ๕ กิโล) มีการถ่ายรูป การแต่งกายในรูปแบบต่างๆของแต่ละคน พี่ๆที่เกษียณทุกคน ต้องร้องเพลงให้น้องๆฟังคนละ ๑ -๒ เพลง ไปแต่ละแห่งต้องเตรียมเพลงไปร้อง น้องๆบอกว่าอยากฟังเสียงพี่ (พวกมึงเห็นพวกกูเป็นตัวตลก กูร้องเพลงเป็นหรือเก่ง กูไปสมัครเป็นนักร้องแล้ว ไม่ปล่อยตัวให้แก่จนอายุ ๖๐ ปี ดอก)
มีคำถามมากมาย จากหลายท่านว่า พี่เกษียณแล้วไปทำอะไร พี่เอาบำเหน็จ หรือบำนาญ พี่ กบข.ได้เท่าไหร่? พี่ลาออกจาก กบข.หรือเปล่า? พี่เอาบำนาญ ได้รับเดือนละเท่าไหร่? พี่อย่าเอาบำเหน็จ เดี๋ยวเงินหมด บางท่านบอกว่าพี่/หนู อยากเกษียณแบบพี่จังเลย เบื่องาน (ผู้ร่วมงาน/ลืมคิดไปว่าเพื่อนร่วมงานก็เบื่อเรา งี่เง่า)
พี่ออกไปเลี้ยงหลานหรือ? มีหลานกี่คน (กูจะไปเลี้ยงเมียน้อยโว้ย) พี่กลับมาเยี่ยมน้องๆบ้างนะ ไปแล้วอย่าลืมน้องๆ (กูรู้ว่าพวกมึงอยากให้กูไปตั้งนานแล้ว) พี่ขอเบอร์โทรฯที่ติดต่อง่ายๆ(อยากเจอกูไปหาที่บ้าน) บางท่านบอกว่าพี่เกษียณแล้ว พี่สบายหมดภาระ (กูมีภาระทางครอบครัวรอกูอยู่) หลายๆท่านที่เกษียณอายุราชการ บางท่านก็มีงานรองรับไว้แล้ว บางท่านคิดอะไรไม่ออก(มันไม่เคยคิดอะไรเลย มันไม่มีภาวะผู้นำ ตั้งแต่ทำงาน จนเกษียณ) บางท่านไปเล่นการเมืองท้องถิ่น (ความอยากในลาภ ยศ มีคนยุ - แหย่ให้เล่น บอกว่าพี่ยังแข็งแรง ยังมีไฟอยู่) บางท่านออกไปทำธุรกิจส่วนตัว ค้าขาย (ใครจะไปซื้อของมึงแดก ตอนอยู่มึงมันไม่เอาไหน) บางท่านออกไปเลี้ยงหลาน รับ-ส่งไปโรงเรียน (หลานกูใครห้ามแตะ พ่อ - แม่มันยังแตะไม่ได้เลย) บางท่านบอกว่ากูจะอยู่บ้านเฉยๆ กูจะพักผ่อนเสียที ทำงานมามากและนานแล้ว (ตอนมึงทำงานอยู่มึงก็พักผ่อน มึงไม่ได้ทำอะไรเลย มึงใช้น้องๆอย่าพวกกูทำงาน มึงมันขี้เกียจทำงานทั้งที่ทำงาน ยันที่บ้านเลย หึ หึ…) คำถามมีมากมายหลายๆคำถาม บางท่านเจ็บป่วยต้องกลับไปดูแลสามี – ภรรยา (พ่อ – แม่ ส่วนใหญ่เสียชีวิตกันหมดแล้ว)
พี่นนท์ ลุงนนท์ ไอ้นนท์ มึงเกษียณแล้วมึงไปทำอะไร (พวกมึงจะรู้ไปทำไม ว่ะ) มีหลานกี่คน ออกไปเลี้ยงหลานหรือ? หรือไปค้าขาย พี่ทำกับข้าวอร่อย ขายกับข้าวซิ พี่คิดทำอะไรหรือยังคำถามเข้ามามากมาย เมื่อประมาณ ๓ เดือนก่อนเกษียณอายุราชการ ข้าพเจ้าได้ไปเปิดแผงพระเครื่อง พระบูชา อยู่ที่หลังตลาดนิคมพระพุทธบาท โดยอาศัยองค์ความรู้ด้านปัญญาองค์ความความรู้ด้านประสบการณ์ ที่สะสมมาบ้าง และพี่ๆเพื่อนที่ให้คำแนะนำ ประกอบกับได้สะสมพระเครื่อง พระบูชา ไว้บ้างพอเป็นทุนประกอบอาชีพ และแลกเปลี่ยน เช่า ซื้อ เข้ามาเพื่อบริการลูกค้าที่นิยมพระเครื่อง พระบูชา และแลกเปลี่ยนประสบการณ์องค์ความรู้ในด้านพุทธคุณต่างๆ ของพระอาจารย์ คูบา ทั้งในอดีตและปัจจุบัน.
ข้าพเจ้าเกษียณอายุราชการ มีเวลาอยู่กับครอบครัวมากขึ้น และมีเวลาที่จะเขียนหนังสือเข้ามาใน gotoknow โดยอาศัยความรู้ทางประสบการณ์ ทางสติปัญญา และความสามารถ
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น