จากการที่ผมเองได้มีโอกาสทำงานวิจัยเกี่ยวกับวิสาหกิจชุมชนหลาย ๆ เรื่อง จึงได้มีโอกาสได้สัมผัสกับงานศิลปะที่เรียงร้อยและถักทองานศิลปจากเส้นด้ายที่สวยสดงดงามในพื้นที่หลาย ๆ จังหวัด
กว่าจะมีผ้าสักหนึ่งผืนที่สวยสดงดงามดั่งงานศิลปะออกมาเฉิดฉายอวดโฉมต่อสายตาของผู้คนนั้น อุปกรณ์ที่ศิลปินได้ใช้ก็ได้มีการพัฒนาสืบทอดกันแบบรุ่นสู่รุ่น แม่สู่ลูก วิจัยและพัฒนาแบบ R2R (Research to Routine) ภายในชุมชน โดยชุมชนแลเพื่อชุมชน
วันนี้ผมขออนุญาตนำเสนอถึงพัฒนาการอุปกรณ์ทอผ้าแบบต่าง ๆ ที่เคยพบและประสบมา เพื่อให้ผู้เชี่ยวชาญอีกหลาย ๆ ท่านช่วยกันต่อยอดและเติมเต็มอุปกรณ์แบบต่าง ๆ ในยุคและพื้นที่อันหลากหลายของประเทศไทย เพื่อสร้างสังคมอุดมปัญญาเกี่ยวกับการทอผ้าให้เกิดขึ้นสืบต่อไปครับ
อุปกรณ์ทอผ้าไม่ว่าจะเป็นกี่ ฟืม วงล้อเขนด้าย ได้ผ่านยุคร่วมสมัยจากไม้กลายเป็นเหล็กและยุคปัจจุบันเข้าสู่ยุคพลาสติก
แต่จิตวิญญาณของคนทอนั้นยังมีความรักในงานศิลปะที่ทรงคุณค่าเช่นนี้ตลอดไป
ปภังกร วงศ์ชิดวรรณ
ขอขอบพระคุณ
โอ้โห...ชอบมาเลยคะ...ผ้าไทย
หากมีโอกาสไปแถวนั้นจะ...แวะหาผ้าคลุมไหล่สักผืนคะ...คิดว่าอาจเป็นโอกาสอันใกล้นี้แหละคะ...
(^_____^)
กะปุ๋ม
สวัสดีทุก ๆ ท่านครับ
คุณอ้อ-สุชานาถ
คุณ Ka-poom
คุณ ออต
ดีใจที่เห็นคนทำเรื่องนี้
คิดถึงแม่จังเลย
ตอนเด็ก ๆ
เห็นแม่หีบฝ้าย
ทอผ้า
มีความสุขที่ได้เห็น
สืบทอดต่อ ๆ ไป นะคะ