กาพย์ฉบัง ๑๖ : "แรงบันดาลใจ"
๒๗/๐๗/๒๕๕๗
****************
กาพย์ฉบัง ๑๖ : “แรงบันดาลใจ”
มดดำ หลายหมื่น ตื่นฝน เดินสวน จวนชน
กับเพื่อน ขับเคลื่อน สิ่งใด
เห็นคาบ ก้อนข้าว เอาไว้ เดินหลบ เลี่ยงไป
หาที่ ซอกเก็บ กินนาน
แรงกาย ไม่เคย สะท้าน หนักทน ขนนาน
ลูกหลาน เหน็ดเหนื่อย ตามกัน
หันมา เพ่งพิศ ตัวฉัน สุดจะ รำพัน
สุดแสน สบาย อุรา
นั่งอ่าน โคลงฉันท์ นั่นหนา เกิดจิต ฉันทา
เสาะหา ปากกา มากำ
กาพย์เพราะ เสนาะ ลำนำ อ่านแล้ว อ่านย้ำ
ถ้อยคำ แสนชื่น อุรา
ทั้งช่วย ปลุกตื่น วิญญาณ์ น้อมนำ จิตมา
เข้าหา กานท์กลอน ของตน
ลองแต่ง แข่งดู สักหน มิใช่ แข่งทน
แต่แข่ง ความคิด จิตใจ
แรงสู้ แรงซ่าส์ แรงไหน หรือแรง ใดใด
เท่าแรง บันดาล ใจตน
*ได้อ่านกาพย์ฉบัง ๑๖ ของคุณ พ.แจ่มจำรัส ตรงนี้ http://www.gotoknow.org/posts/573280 ไพเราะเกาะกินใจเหลือเกิน เกิดแรงบันดาลใจ อยากจะทดลองแต่งดูบ้าง เป็นครั้งแรกเช่นกัน ขอผู้รู้นักปราชญ์ทั้งหลาย ช่วยพิจารณาให้คำแนะนำด้วยครับผม
ขอบคุณทุกท่านที่สนใจ ขอบคุณโกทูโนว์
ความเห็น (4)
ขีดเขียนด้วยใจบันดาล ลึกซึ้งเบิกบาน
อารมณ์อ่อนโยนหวั่นไหว
เขียนเถิดเขียนกาพย์กลอนไทย จารึกเอาไว้
วรรณกรรมวันละกลอน.
ขอบคุณ "พี่หนาน" เช่นกันครับ
ไพเราะดีค่ะ เปรียบมดดำกับตัวฉัน เรียบง่ายให้ภาพพจน์ชัดเจนค่ะ
ชื่นชมในความสามารถค่ะ
ขนาดว่าเขียนครั้งแรกยังไพเราะขนาดนี้
ขอบคุณค่ะที่นำมาให้อ่าน จะติดตามอ่านค่ะ
ขอขอบคุณกำลังใจที่มอบให้ และขอขอบคุณกัลยาณมิตรที่ร่วมแสดงความเห็นทั้งสามท่านมากนะครับ แลกเปลี่ยนเรียนรู้ดั่งที่อ.ภูสุภาว่าไว้นั่นแหละครับ เรียนรู้ตลอดชีวิตครับผม