ที่แผนกผู้ป่วยนอกซึ่งคราคร่ำไปด้วยผู้มารอรับบริการรักษาพยาบาลจากแพทย์ มีความวุ่นวายและมีหลายจุดที่เกิดการรอคอยเพื่อเข้ารับบริการ เพื่อลดความเครียดจากการรอคอยทาง รพ.พิจิตรจึงได้จัดให้มีมุมๆหนึ่งให้บริการเสียงเพลง ซึ่งกำเนิดของเสียงเพลงก็มาจากกลุ่มผู้รับบริการนั่นเอง
ส่วนใหญ่ก็เป็นข้าราชการเกษียณ พี่ๆ น้องๆที่อาศัยอยู่ในละแวกไม่ไกลจาก รพ.พิจิตร ในปัจจุบันเราจัดให้มีการนำเสนอการร้องเพลงด้วยบรรยากาศแบบทางการ วันนี้เราปรับใหม่แบบไม่เน้น ความเคร่งครัดตามราชการมากนัก ทำให้ความเป็นกันเองเกิดขึ้นอย่างมากกับพวกเราผู้มีจิตอาสาร้องเพลงของโรงพยาบาลพิจิตร ในวันนี้เราได้ทำตามคำแนะนำของพี่ติ๊ก จิตอาสาท่านหนึ่งซึ่งได้แนะว่าเราควรจะมีคล้ายๆพิธีกรคอยแนะนำชื่อเพลงชื่อนักร้องแก่ผู้ฟังด้วย น่าจะดี ท่านคงนึกออกนะครับว่าเวลาเราได้ฟังเพลงที่ชื่นชอบ เราประทับใจหากแต่นึกชื่อเพลง..นึกยังไงก็นึก..ไม่ออก
วันนี้เราเริ่มจากง่ายๆก่อนเลย คนแนะนำเป็นผมเองซึ่งทำหน้าที่คีย์เพลงและควบคุมระดับเสียง หลังจากได้แนะนำชื่อเพลงและชื่อผู้ร้องไปแล้ว สังเกตเห็นผู้ชมหันมามองหาต้นเสียงกันใหญ่เลย ผลตอบรับบนเวทีแบบนี้ทันตาจริงๆนะครับ นี่ก็ทำให้วันนี้บริการจิตอาสาร้องเพลงของเราได้คะแนนนิยมเพิ่มขึ้นไปนะครับ เมื่อมีการแนะนำบรรดานักร้อง เอ่อ..ลืมบอกไปว่าปกติแล้วเราจะให้นักร้องขึ้นไปร้องเลยนะครับ วันนี้ได้เห็นหลายท่านตื่นเต้นนะ มีชีวิตชีวาดีกับการเปลี่ยนแปลงนี้นะครับ ตัวผมเองก็ได้รู้จักชื่อผู้ร้องมากขึ้น คนฟังก็ชื่นชอบ
นานสองสัปดาห์แล้ว ผมติดงานไม่ได้มาช่วยคุมเสียง มาวันนี้พี่ๆ จิตอาสาชมเปาะเลยว่า เครื่องเสียงดีจริงๆ ไอ้ผมได้ยินอย่างนี้ก็ให้ได้รู้สึกว่า คนควบคุมเสียงนี่สำคัญกับนักร้องมากๆ นะครับ ผมได้เห็นความสุขจากผู้ร้องที่เขาเบาความกังวลเกี่ยวกับความดังของเสียงที่จะไปรบกวนบริการด้านต่างๆ เยอะมาก เขามีสมาธิดีขึ้น นี่ก็ทำให้วันธรรมดาๆกลายเป็นวันที่มีคุณค่าเพราะเราทำเรื่องดีๆในงานประจำของเรานั่นเอง
...ด้วยความชื่นชมค่ะ
ชื่นชมการทำงานจิตอาสาแบบนี้ในโรงพยาบาล
พี่หายไปนานมากๆครับ
สวัสดีครับ อ.พจนา ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ
สวัสดีครับอาจารย์ขจิต ผมแค่ผลัดว่าเดี๋ยวก่อนเอง นานเป็นสามสี่เดือน ไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อ ยังไงก็ขอบคุณนะครับที่นึกถึงกันอ่ะครับ