ทุกเรื่องราวเป็นบททดสอบ
วันอังคาร ที่ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2557
คือบทเรียนของการเดินทางมานอกสถานที่ ตื่นเช้าก็ยังตะกายอยู่
ในการทำงาน ก็ยังคงจัดวางอะไร ๆ กับตนเองได้ไม่ค่อยสมบูรณ์ ด้วยบางทีมีข้อสงสัยกับตนเองแล้วไม่กล้าหายที่จะเปิดใจเรียนรู้
การได้เห็นการนั่งทำงานของครูและพี่โย๋ ก็เห็นความเข้ากันได้ และก็ได้เห็นอีกรูปแบบที่ครู ใช้พยุงผู้คน
ตกเย็น ไปเชียงคาน
ได้เรียนรู้ว่า ชีวิตจะมีปัญหาอุปสรรคที่ซับซ้อนขึ้นเรื่อย ๆ
สิ่งที่เราต้องก้าวเดินต่อไป คือ ทำอย่างไร จึงจะรักษาใจให้ไม่ทุกข์ไปกว่าเดิม
ชีวิตคล้ายเดิม แต่เพิ่มความซับซ้อน
เวลามีจำกัดมากขึ้น ๆ แต่การตระหนักรู้ยังน้อยกับตนเอง
มาแบบนี้ดี ได้เห็นชัดความขี้เกียจ หยิบจุดที่จิตชอบสร้างภาพมาบีบให้มันรักษาข้อวัตร
ครูเมตตาชี้ซ้ำว่า “มันยังรักษาภาพ เลยยังไม่สะเงิบสะเงอ”
เป็นเครื่องกระตุ้นว่า ให้รู้จักใช้เครื่องแก้ที่ครูมอบให้ มาเตือนสติ
พอระลึกกับตนเองว่า “เรื่องราวของชีวิตที่เขามา คือ บททดสอบ”
ใจดูจะตั้งใจจดจ่อมากขึ้น คร่ำครวญน้อยลง
ไม่มีความเห็น