รักแท้หายาก รักตัวเองมากกว่า

• คนที่มัวแต่วิ่งหาความรัก แสวงหาความรักแท้

แต่ทำไม...ไม่เจอ “ความรัก” หรือ รักแท้" "สักที

ก็เพราะเขา(เธอ)ยังไม่เคย "รัก" ใครจริง

มัวแต่...วิ่งหา แสวงหาว่าใคร

จะมาตามใจฉัน เอาใจใส่ฉัน

ยอมฉันมากที่สุดกว่าใคร

• ทุกคน "อยากมีรัก" หรือ "ได้รับความรัก" เสมอ

ทั้งๆที่ "ความจริง" (ธรรมะ) สอนเราอยู่ตลอดเวลาว่า

"อยากมีรักแท้" ต้อง "รู้จักรักคนอื่น" ก่อน

หรือ "มีใจ" ที่รู้จัก "ให้" ก่อนนะสิ

• เพราะเมื่อรักใคร ก็ต้องมี "ใจ" ให้

ทั้งยอม "...ให้ใจ ใส่ใจ เอาใจ..."

กับคนที่ตนเองรัก

อยากให้คนที่ตนเองรัก

มีความสุข ความสมหวัง

เรียกว่าขณะมีความรัก เห็นคนอื่นสำคัญกว่าตัว

ไม่เอาแต่ใจตนเอง ตัวเองแค่ภูมิใจเท่านั้นก็พอ

โบราณถึงมีคำว่า "...ความรักทำให้คนตาบอด..."

ทำอย่างไรได้ก็รักเขาแล้วล่ะ

• ถ้ายัง ...ไม่ให้ใจใคร ใส่ใจใคร เอาใจใคร ยอมใคร...

มีแต่ความอยากให้มีใครสักคน

มาเอาใจ ใส่ใจ ตามใจตัวเองเท่านั้น

ก็แสดงว่าคนๆนั้นยังไม่มีความรักจริงๆ

หรือยังไม่เคยรักใคร

มีแต่ "รักตนเอง" เป็นสรณะ

• พระพุทธองค์ทรงตรัสว่า....

- ทายโก ปฏิทานํ ผู้ให้ย่อมได้รับการให้ตอบ

- ททมาโน ปิโย โหติ ผุ้ให้ย่อมเป็นที่รัก

- ททํ มิตฺตานิ คนฺถติ ผู้ให้ย่อมผูกไมตรีไว้ได้

• ดังนั้น อยากได้ความรักจากใคร

ก็จงรักเขาก่อนจำไว้....อย่าลืม

• แต่คงค่อนข้างยาก

เพราะทุกคนอยากให้มีใครมารักตัวก่อน

ไม่อยากเป็นผู้รักคนอื่นก่อนทั้งนั้น

พระพุทธองค์จึงทรงตรัสว่า

...นตฺถิ อตฺตสมํ เปมํ...

ความรักอื่นยิ่งกว่าความรักตัวเองไม่มี.

• ในโลกนี้

จึงมีแต่ผู้มีความทุกข์จากความรัก

มากกว่าสุขครับ

...................

ทิ้งท้าย :

วันหนึ่งมีผู้ถามผมว่า

ส่วนมากคนมักรักตัวเองมากกว่าผู้อื่น

แล้วจะมีไหมที่คนเราจะรักคนอื่นมากกว่าตนเอง

ผมตอบว่า : มีครับ

คนที่ไม่ค่อยรักตัวเอง รักคนอื่นมากกว่า

ก็พ่อแม่ไงล่ะครับ ทำทุกอย่างเพื่อลูก

แต่ท่านก็ยังติดอยู่ที่ ต้องเป็นลูกของตัวเอง

ท่านถึงจะรักเมตตาเต็มที่

ส่วนบุคคลอื่นก็พอมีบ้าง เช่น

พระที่ปฏิบัติจนละคลายความยึดมั่นถือมั่นได้บ้าง

ท่านก็จะเสียสละความสุขของตัวท่านไปช่วยผู้อื่น เช่น

พระที่ชอบรักษาผู้ป่วย ชอบสงเคราะห์ผู้อื่น

หรือทางภาคเหนือ ก็ตัวอย่าง ครูบาศรีวิชัย เป็นต้น

แต่ก็ไม่แน่ว่าจะรักคนอื่นตลอดไปเหมือนเดิม

ถ้าองค์ไหน คนไหนเริ่มดัง

หรือมีแต่คนเยินยอทุกวัน

ก็มักหลงตัวเองว่าเป็น "คนดี" "ผู้วิเศษ"

ก็เริ่มรังเกียจ ดูถูกคนต่ำต้อยกว่าอีก

ต่อมาก็ "เลือก" คนที่จะรัก คนที่จะให้

เฉพาะคน "ใกล้ชิด" หรือ "คนพิเศษ"

ที่ไม่ใช่ "คน" ธรรมดาเหมือนเดิมอีก.

เฮ้อ ! คนหนอคน.