กาพย์ฉบัง 16 : ปรอยฝน
ปรอยฝน
เห็นรอยยิ้มรับหยดน้ำตา ที่ไหลหลั่งมา
เป็นน้ำตาหรือปรอยฝน
คล้ายภาพเขียนแห่งทุกข์ระคน ของคนหนึ่งคน
ปรอยฝนช่วยโปรยให้แรง
ไม่อยากให้เพียงเงาแสง ฟ้าอวดสำแดง
สะอื้นครื้นเครงไม่เกรงใจ
ฟ้าคงเห็นคนร้องไห้ ใต้โพ้นเกินไกล
ชำระล้างหายเลือนลาง
เห็นรอยยิ้มของนวลนาง ซ่อนเร้นอำพลาง
จึงปล่อยไปกับสายฝนพรำ.
.................
20 พฤษภาคม 2557
พ.แจ่มจำรัส
ความเห็น (6)
เห็นฝนปรอยชื่นใจในสายฝน
ไม่ร้อยนร้นพยัพแดดที่แผดเผา
ร้อนนี้นอนแช่น้ำค่อยบรรเทา
แต่ฟังข่าวบ้านเมืองให้ร้อนใจ
-สวัสดีครับ
-ฝนพรำในเมืองหลวง..ช่างเหงาใจ..
-บ้านนา..ฝนไม่ตกต้องตามฤดูกาล..ยามนี่้แล้วนัก..
-สบายดีนะครับ?
เมื่อฝนซา ฟ้าหลังฝนงดงาม
สวัสดีครับ
ผมไม่ถนัดในเรื่องกาพย์กลอน
เห็นภาพที่ใช้ประกอบแล้ว
รู้สึกได้ถึงความฉ่ำเย็น
ผมไม่ได้แวะมาเยี่ยมซะนาน
สบายดีนะครับ
ด้วยภาระกิจมากมายไม่ได้เข้ามานานเลยครับพี่ พ.แจ่มจำรัส...ยังสม่ำเสมอนะครับ