คุณ(มี)ค่า
ทุกครั้งที่ผมเจอเรื่องเล่าดีๆ ผมจะเก็บบทความนั้นในความจำ เพื่อนำไว้ไปใช้ในการเล่าให้เด็กๆ ฟังในช่วงว่างๆ หรือก่อนสอนหนังสือ ซึ่งเรื่องราวเหล่านั้นไม่ได้สูญเสียไปเปล่าๆ กับความทรงจำของผมคนเดียว
การที่ครูนำเรื่องราวต่างๆ ไปสนทนากับเด็กๆ ครูจะไม่สรุปว่าเรื่องนี้สอนอะไรแก่พวกเข้า เด็กๆ แต่ละคนต้องตีความบทความเหล่านั้นเอง บางคนอาจจะโดนกับเรื่องนั้น ณ ขณะเวลานั้นจริงๆ
- การที่ผมนำบทความความดีๆ มาถ่ายทอดลงในบล๊อกนี้ ก็เพื่อให้ครูที่เข้ามาเจอได้นำไปใช้ประโยขน์กับลูกศิษย์ของท่าน และบทความมากมายผมจำไม่ได้ บางหนมีเวลาเข้ามาอ่านเรื่องราวเดิมต่างๆ ที่ผมเคยลงไว้ เป็นการทบทวนความรู้อันทรงคุณค่าครับ
....................................................................................
อาจารย์คนนึง เริ่มการสนทนาในชั้นเรียนด้วยการควักธนบัตรใบละ 1,000 บาท ออกมาให้นักศึกษาดู แล้วถามว่า...
"มีใครอยากได้บ้างไหม"
นักศึกษาทุกคนรีบยกมือ..
อาจารย์ขยำธนบัตรนั้น 'จบยับยู้ยี่'
แล้วถามอีกครั้งว่า...
"มีใครยังอยากได้ธนบัตรใบนี้อีกหรือไม่"
นักศึกษาทุกคนก็ยังยกมือขึ้นเหมือนเดิม...
อาจารย์ถามต่ออีกว่า
"ถ้าสมมุติว่า ธนบัตรใบนี้ถูกทิ้งอยู่บนพื้น แล้วมีคนมาเหยียบย่ำจนสกปรก ยังจะมีใครอยากได้อีกหรือไม่"
...นักศึกษาทุกคน ก็ตอบว่ายังอยากได้.....
อาจารย์จึงกล่าวสรุปว่า...
"นั้นคือสิ่งมีค่า" ที่พวกเธอได้เรียนรู้ในวันนี้ ไม่ว่าจะเธอจะทำอะไรกับธนบัตรใบนี้ มันก็ยังคงจะมีราคา 1,000 บาท อยู่เสมอ ชีวิตคนเราก็เช่นเดียวกัน บางครั้ง เราอาจจะถูกทอดทิ้ง ถูกใครต่อใคร ซ้ำเติม, เหยีบย่ำ, ถูกขยี้, ยับเยิน เพราะความผิดพลาดในการก้าวเดินของชีวิต จนทำให้เกิดความรู้สึกว่าตนเอง
'ไร้ค่า'
แต่รู้อะไรไหม???
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เธอก็ยังมี
'คุณค่าของความเป็นคน'
ไม่ว่าเธอจะสะอาดเอี่ยม หรือว่า ยับยู้ยี่
"ตัวเราก็ยังมีค่าที่สุดเสมอ" จำไว้
ความเห็น (1)
ชอบมากค่ะ..