ไขคำ วรรณกรรมอีสาน

เรื่องนกจอกน้อยตอน ท้าววรจิต งึดนางจันทจร

       หมดทีคำหวานแล้ว บาคานสิคำเคียดมาแหล๋ว แสนสิเว้าจ้อยๆนางน้อยกะบ่อือ พี่หนา บัดนี้หมดคำหวานแล้วคำเค็มสิไขเป่ง ไปแหล๋ว หมดที่บั้งน้ำอ้อย หมากน้อยสิปล่อยไป ก่อนแหล๋ว  โอน้อนางเอ๋ย อยากเอาหมากหัวใจเจ้ามาซมเบิ่งดูเด๋ มันสิขมฝาดแท้ฤา  หรือสิหวานจ้อยจังหมากนาวนั้นฤา  หรือว่าใจดำแท้สันใดอยากส่องเบิ่ง นางเอ๋ย  พี่อยากจกออกได้เอาถิ่มใส่ไฟหลอกหนา หรือว่ามีแนวห้ามหัวนางตันอยู่ อีหยั่งเด๋ตันอยู่หั่น นางจึงปากบ่ได้ทั่งลิ้นกะบ่มี พี่เด๋  โอน้อนางเอ๋ยหรือว่าแม่เจ้าป้อนซิ้นแข่คางกะแตปากบ่ลั้น นั้นฤาหรือว่าแม่แจ่มเจ้าป้อนไข่ฮื้น แข็งลิ้นปากบ่เป็น นั้นฤา  หรือว่ายศบ่สมกษัตริย์ไท้ให้คำเว้าซื่อมา น้องเอ๋ย พี่อยากฮู้ที่แม่งผะอวนอ้ายก็จึงมา พี่หน๋า "หมายความว่าหนุ่มวรจิต นั้นไปจีบ นางสาวจันทจร แต่นางไม่ยอมพูดด้วย จึงเป็นเหตุให้เรียนมนต์ ถอดจิตกับฤาษี" ซึ่งจะมีในตอนต่อไป การอ่านวรรณกรรมอีสาน ต้องอ่านให้ตกวรรคตอน จึงจะเข้าใจ ได้เนื้อเข้าถึงอรรถรสของวรรณกรรม

[พ.แจ่มจำรัส]

ช อบครับอาจารย์

นำมาบันทึกอีกนะครับ

[Pojana Yeamnaiyana Ed.D.]

...รอติดตามอ่านค่ะ...ท่านผศ.สุพิมลสบายดีนะคะ