@นิราศร้างห่างนุชสุดคิดถึง
ต้องเดินทางขึ้นดอยคอยคำนึง
ศรัทธาจึงดั้นด้นด้วยดวงใจ
@จัดกระเป๋าทุกข์แท้แก้ไม่ตก
ห้ากิโลหยิบยกยากไฉน
โน่นก็ดีนี่สำคัญทำอย่างไร
วางอุ้มชั่งมิไหวเหนื่อยแทบคลาน
@ ที่สิบสองเมษาฯ คราจากน้อง
พี่จำต้องวัดผลเพื่อให้ผ่าน
ภาคสนามเดินธุดงค์คงไม่นาน
ปณิธานยิ่งใหญ่อย่าตัดรอน
@ห้าโมงเย็นเดินทางช่างเปล่าเปลี่ยว
รถเริ่มเลี้ยวใจเริ่มคิดเกินจิตถอน
สู่เชียงใหม่ไกลเจ้าเฝ้าอาวรณ์
ถึงตีสี่เหนื่อยอ่อนอ้อนคำนึง
@จุดนัดพบจุดแรกเราเริ่มต้น
ล้วนทุกคนตื่นเต้นเมื่อมาถึง
ล่วงตีห้าอิ่มข้าวต้มหนังท้องตึง
ต่างเลือกดึงไม้เท้าขายวางเรียง...
@ เดินเป็นแถวถึงฐานเทพย่านรั้วเขต
สุดวิเศษล้วนของกินกวาดตาเกลี้ยง
ไม่อาจแวะทำได้แค่มองเมียง
เวลาเที่ยงอธิษฐานเดินธุดงค์
@ ฆราวาสสามข้อพอต่อสู้
เพื่อเรียนรู้อยู่ป่าอย่าลุ่มหลง
หลวงพ่อนำทางศิษย์จิตจำนง
ทั้งไทยเทศเดินตรงขึ้นสู่ดอย (อินทนนท์)
@ฝ่าแดดร้อนเดือนมีนาฯท้องฟ้าแจ้ง
ใบไม้แดงแห้งกรอบหมอบเหงาหงอย
ดูต้นไม้ไร้ใบไหม้ทิ้งรอย
เหงื่อหยดย้อยก้าวย่างยากบรรเทา
@ เริ่มเดินสูงสู่ยอดดอยร่างกายร้าว
หายใจยาวแทบไม่ทันหายใจเข้า
“สะโสโต โสอะอะ” พอทุเลา
คิดถึงเจ้ามาด้วยคงช่วยคลาย
@แวะจุดพักกางเต็นท์เห็นพระสวด
สมาธิยิ่งยวดนั่งเหนื่อยหาย
เดินทางต่ออาบน้ำตก (แม่กลาง) แสนสบาย
อาหารกายมีให้เลือกทั้งเจชอ
ประพันธ์โดย “ ดอกไผ่ ธรรมทิพย์สกุล ”
ชมรมนักกลอนอักษรสยาม
สมาคมนักกลอนแห่งประเทศไทย
หมายเหตุ ๑. การศึกษาหลักสูตรครูสมาธิของสถาบันพลังจิตตานุภาพ ของหลวงพ่อวิริยังค์ ใช้เวลาเรียนในวันเสาร์ อาทิตย์
รวมเวลาเรียน ๒๐๐ ชั่วโมง ใช้เวลาเรียน ๖ เดือน มีการวัดผลคือสอบภาคทฤษฏี ภาคปฏิบัติโดยการเดินจงกรม นั่งสมาธิ
รวม ๑๐๐ คะแนน เมื่อสอบผ่านแล้วจึงสามารถสอบภาคสนามด้วยการเดินธุดงค์บนดอย ๔ วัน ๓ คืน จึงจะได้ใบประกาศนียบัตร
หากไม่ขึ้นธุดงค์จะไม่ได้ใบประกาศนียบัตร
๒. “สะโสโต โสอะอะ” เป็นคาถาที่หลวงพ่อวิริยังค์ให้ท่องเวลาที่เหนื่อยจะช่วยให้คลายเหนื่อย
ขอบคุณภาพดอยอินทนนท์จากอินทอร์เน็ต
ขอบพระคุณกำลังใจดี ๆ ช่อดอกไม้แสนสวยจากคุณมะเดื่อค่ะ
ขอบพระคุณโสภณ ที่แวะมาเยี่ยม
ศาลาวัดไม้หาชมได้ยาก ขอบพระคุณค่ะ