วิเคราะห์ค่านิยมการศึกษา
***บทความนี้อาจไม่ถูกใจใครหลาย ๆ คนนะครับ เพราะผมเขียนจากเหตุผล และอารมณ์ของตัวผมเองล้วนๆ
ค่านิยมยึดติดกับชื่อเสียงสถาบันการศึกษา ต้องเลือกที่ ๆ มีชื่อเสียงดีไว้ก่อน ที่มีชื่อเสียงคนก็แย่งกันเข้า ที่ ๆ ไม่ค่อยมีชื่อเสียงคนก็ไม่ค่อยไปเรียนกัน มันก็จะเกิดปัญหา ซึ่งผมว่าไม่เกี่ยว เรียนที่ไหนก็เหมือนกัน หลัก ๆ อยู่ที่ผู้เรียนและผู้สอน
คำถาม ถ้าคุณเป็นเจ้าของโรงเรียน จะตั้งชื่อโรงเรียนยังไงให้มีคนเข้าเยอะๆ คุณก็ต้องตั้งเตรียมอุดม สวนกุหลาบ เทพศิรินทร์ใช่ไหม พอชื่อโรงเรียนวัดไม่มีคนอยากพาลูกไปเรียน แต่พอเปลี่ยนชื่อเป็นเตรียมอุดม สวนกุหลาบ เทพศิรินทร์ หรือชื่อพระราชทาน คนก็แย่งกันเข้า
การเรียนพิเศษ กวดวิชาก็เหมือนกัน เรียนไปทำไม ถ้าตอบว่าเรียนเพื่อไปสอบ ก็ไม่ต้องเรียนหรอก เปลืองเงินเปล่าๆ เรียนในห้องเรียนก็ได้ ซึ่งการเรียนพิเศษสมัยนี้ ยกตัวอย่างวิชาฟิสิกส์ เด็กทำข้อสอบได้ แต่ถามว่าทฤษฎีนี้มีประโยชน์ยังไง นำมาใช้ในชีวิตประจำวันอะไรได้บ้าง เด็กส่วนใหญ่ตอบไม่ได้ รู้แค่ว่าเจอโจทย์ข้อนี้ สมการแบบนี้ ต้องใช้สูตรนี้ แทนค่าตรงนี้ ถึงจะได้ทำตอบ
พอเข้าไปเรียนมหาวิทยาลัยก็ต้องเลือกคณะ คนเก่งๆก็นิยมเลือกแพทย์ วิศวกรรมศาสตร์ ซะส่วนใหญ่ แล้วทีนี้พอคนเก่งๆ ไปกระจุกอยู่คณะพวกนี้หมด ซึ่งก็จะมีค่านิยมอีกแบบหนึ่งที่พบเจอมา คือ ถ้าไม่ได้คณะอื่นก็ไม่เป็นไรเดี๋ยวไปเรียนครุศาสตร์ก็ได้
ย้อนกลับไปที่โรงเรียนกวดวิชา คุณไปดูได้เลย ว่าครูกวดวิชาส่วนใหญ่จบคณะแพทย์ วิศวะทั้งนั้นบางที่ก็มีการันตีเกียรตินิยมอันดับ 1 อันดับ 2 ไม่มีหรอกจบครุศาสตร์ ศึกษาศาสตร์ เพราะอะไร
การเรียนมหาวิทยาลัยเรียนไปทำไม การเรียนมหาวิทยาลัยจริงๆแล้วไม่ใช่การไปความรู้ แต่ควรไปหาความคิด ทัศนคติจากการเรียนมหาวิทยาลัย แพทย์ก็ต้องมีกระบวนความคิดการแบบแพทย์ วิศวกรก็ต้องมีกระบวนความคิดแบบวิศวกร ครูก็ต้องมีกระบวนความคิดแบบครู
คุณเห็นไหมทุกอย่างมันเชื่อมโยงกันหมด วนลูปไปเรื่อยๆ
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น