บันทึกสั้น1/3/2557"วันนี้ที่อยากร้องไห้"

บันทึกสั้น1/3/2557"วันนี้ที่อยากร้องไห้"

ไดอารี่ชีวิตของฉัน อีกวันหนึ่งวันนี้ที่รู้สึกเศร้า
ฉันเมื่อยล้า มือชาขาอ่อน ด้วยอ่อนใจ
เกินกว่าจะที่อธิบาย ...
ด้วยเหตุ ...ลูกหลาน ญาติพี่น้องต่างมีเรื่องหมางใจเคืองขุ่น
เคลียไม่ได้ จบไม่ลง เป็นความเข้าใจผิด ที่หาสิ่งลบล้างไม่ได้
ว่าด้วยไม่มีหลักฐานที่จับไม่ได้คาหนังคาเขา แต่กลับ งมงายไปถามหมอดู
เพียงเชื่อหมอดู ก็คาดโทษ ว่า คนนั้นผิด ผิดเต็มๆ โดยไม่สอบถามข้อเท็จจริง
ว่าต้นเหตุ คนผิดตัวจริงคือใคร?
เหตุใด ใย สรุปตามหมอดู ...แล้วตัดสินแบบนี้ ถูกผิดอย่างไร
ยุคนี้ ยุคไหนแล้ว ทำไม เหตุและผลไม่เอามาประกอบ
...
เราพูดไปก็หาว่าเราเข้าข้าง คนผิด เพราะเป็นเด็กของเรา
ใครเหล่า จะรู้จริงใช่ไหม ว่า ใครผิดใครถูก แต่เธอต้องรู้ และคนทำเท่านั้นที่รู้
ถ้าเธอไม่ได้ผิด ตามที่เขากล่าวหา เธอมองตาฉันนะ กล้าสบตาฉันไหม?
ถ้าเธอ กล้าสบตาฉัน มองตาฉัน ด้วยแววตาที่ไม่ฝ่อ
ถึงใครจะไม่เชื่อเธอ ฉันคนหนึ่งนะ ที่เชื่อว่า เธอไม่ใช่
...
ฉันขอให้เธอนั้น รอเวลา ทำความดีต่อไป เพื่อพิสูจน์ตัวเอง
ว่าเรื่องที่ใครๆกล่าวหา สักวันหนึ่ง มันต้องแจ้งประจักษ์
...
ฉันพูดมากกับใครที่นั่นไม่ได้อีกแล้ว เพราะเธอเป็นเด็กที่ฉันเลี้ยงดู ดูแลกันเสมอมา
ถ้าเธอไม่ผิดฉันจะดีใจมากหากเขาพิสูจน์ได้ ว่าไม่ใช่เธอ
แต่ถ้าใช่ ฉันคงน้ำตาตกใน และเข้าหน้าใครๆไม่ได้
...
ฉันขอให้เป็นไปตามที่ฉันเชื่อ นะ ว่าไม่ใช่ ไม่ใช่ ที่ใครเข้าใจ
ถึงแม้ ฉันรู้ว่า ไม่ใช่ ฉันก็บอกใครๆไม่ได้เหมือนเช่นเก่าก่อน
..........

เขียนใน GotoKnow โดย หนูรี
ใน บันทึกสั้น

คำสำคัญ (Tags): #ไดอารี่#หนูรี#บันทึกสั้น

หมายเลขบันทึก: 563007เขียนเมื่อ 1 มีนาคม 2014 19:04 น. ()แก้ไขเมื่อ 1 มีนาคม 2014 22:45 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่าน