“ความรู้สึก คือ เหตุผล อย่างหนึ่ง”
ความรู้สึก กับ เหตุผล เป็นคนละอย่างกัน มีความหมายแตกต่างกัน ขึ้นอยู่นัยของการใช้หรือความประสงค์ที่จะใช้ ในความเข้าใจของผม ถ้าจะอธิบายให้ง่าย ความรู้สึกเป็นสภาวะทางจิตใจหรือทางอารมณ์อย่างหนึ่ง เกิดขึ้นและเปลี่ยนแปลงไปตามวิสัย ของคนธรรมดา ที่ปรุงแต่งสิ่งที่เข้ามากระทบกับประสาทสัมผัส แล้วแสดงให้ปรากฏเป็นความรู้สึก มีลักษณะเป็นนามธรรม เช่น เห็นของสวยงามแล้วรู้สึกชอบ ได้ยินเสียงดังจนเกินไปจนรู้สึกรำคาญ พบคนที่ไม่ถูกใจหรือบาดหมางกันมาก่อนแล้วรู้สึกหงุดหงิด
ส่วนเหตุผล เป็นการใช้ความคิด เพื่ออธิบายถึงเรื่องใดเรื่องหนึ่ง หรือสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่เกิดขึ้นหรืออยู่ในการรับรู้ของตัวเอง แล้วต้องการให้ความหมายกับเรื่องที่คิดหรือสิ่งที่เกิดขึ้น ซึ่งต้องเกิดขึ้นเป็นกระบวนการ อาจเปลี่ยนแปลงไปตามความรู้และความเข้าใจในแต่ละขณะเวลา หากต้องการบอกให้ใครสักคนเพื่อให้เข้าใจว่า ทำอย่างไรเขาจึงจะมีความสุขกับการทำงาน จะต้องใช้กระบวนการคิดเกี่ยวเหตุปัจจัยที่จะทำให้เขามีความสุข โดยเฉพาะต้องแสดงเหตุผลประกอบวิธีการ เพื่อให้เกิดการยอมรับและปฏิบัติตาม ต้องอธิบายให้ชัดเจนเพื่อให้เกิดผลเป็นรูปธรรม
ทุกขณะของชีวิตที่เปลี่ยนแปลงไป ล้วนแต่เกี่ยวข้องกับความรู้สึกและเหตุผลไม่อย่างหนึ่งอย่างใด ก็ทั้งสองอย่างประกอบกัน ลองพิจารณาเพียงการตื่นมาลืมตาดูโลกของวันใหม่ บางคนยังรู้สึกไม่อยากไปทำงาน เบื่องาน อยากนอนต่อ ขี้เกียจ เพราะอย่างนั้น
เพราะอย่างนี้ ล้วนแต่สรรหามาอธิบายเป็นเหตุผลแก่ตัวเอง ในขณะบางคนสดชื่น เบิกบาน และยิ้มรับวันใหม่อย่างมีความสุข กระตือรือร้น และเร่งรีบทำกิจกรรมที่ต้องทำทุกอย่าง ด้วยเหตุผลสำคัญคือความรับผิดชอบต่อหน้าที่ของตน หรือมีเหตุผลอื่นที่แตกต่างกันไป
ไม่มีความเห็น