๔๗๙. นกน้อยในกรงทอง...

ช่วงนี้ ม. ได้ให้คนงานมาทำตาข่ายรอบตึกที่ฉันได้ทำงานอยู่

ตอนแรกก็ทำด้านตรงข้ามอีกฝากตึก...

แต่เมื่อวานเพิ่งทำทางด้านที่ฉันนั่งทำงานเสร็จ...

การทำตาข่ายรอบตึก...

เพื่อกันเจ้านกนำข่าว...เจ้านกพิราบ...

ซึ่งปัจจุบันที่พิษณุโลกเริ่มมีนกประเภทนี้

เยอะมาก ๆ ผิดกับเมื่อ ๓๐ ปีที่แล้ว...

นกประเภทนี้ไม่มีเลย...มันคงแพร่ขึ้นมา

เรื่อย ๆ เพราะแต่ก่อนที่ฉันทำงานที่ "ทับคล้อ"

นกประเภทนี้ เยอะมากเลย...

โดยเฉพาะ "ขี้นก" เป็นที่น่ารังเกียจจริง ๆ...

ฉันนั่งมองออกไปด้านนอกตึก...

เป็นอาคารศรีวชิรโชติ ซึ่งเคยรับเสด็จ...

ในคราวที่พระราชทานปริญญาบัตร...

นึกถึงตัวเอง...โดยเปรียบเทียบกับตาข่าย...

ที่ล้อมรอบตึก...ฉันเหมือน "นกน้อย"

ที่อยู่ในกรงทอง...ที่ทุกคนมองว่า "เลิศ + หรู"

จะมีใครรู้บ้างว่า..."ฉันอยากจะปุ้นออกจากกรงนี้...

วันละหลาย ๆ ครั้ง"...

สักวันก็คงได้ออกจากกรงทอง...กรงนี้ละสิ!!!

"ไม่นานหรอก" ไม่ถึง ๙ ปีเอง..."อดทน"

ท่องเข้าไว้..."แม่นกน้อยในกรงทอง"...

 

(เขียนบันทึกยามเปรียบเทียบชีวิต...)

 

ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติเข้ามาอ่านบันทึกนี้ค่ะ

บุษยมาศ  แสงเงิน

๔ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๗

 

 

 

[นงนาท สนธิสุวรรณ]

เป็นกำลังใจให้ค่ะ...วันเวลาผ่านไปพร้อมกับคุณค่าในตนที่ได้ทำงานเป็นประโยชน์อย่างมีความสุขนะคะ

[บุษยมาศ]

ขอบคุณค่ะ พี่นงนาท ...บางครั้ง บางเวลา ก็เหนื่อยและเริ่มท้อค่ะ แต่ก็จะพยายาม "อดทน" ค่ะ

[บุษยมาศ]

ขอขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจจากทุก ๆ ท่านค่ะ

[ยายธี]

...ที่บ้าน..อินทร์..เวลานี่..เห็นแต่..ขี้นก..พิลาป..เต็มไปหมด..เลยคิดไปว่า..."หาก กรง..ทองที่เราอยู่..เต็มไป..ด้วย..ขี้...(เราจะอยู่ในกรงทองนี้..ไปได้อีก..นาน..สัก..แค่ไหน)..."

[บุษยมาศ]

ขอบคุณค่ะ คุณยายธี นั่นสิค่ะ นกพิราบเยอะมาก ๆ ช่วงนี้