๔๗๒. ราคาขึ้น...


ราคาขึ้น...

       ถ้าพูดถึงการลงทุนแล้ว...พ่อบ้านบอกฉันเสมอว่า...ไม่มีอะไรดีเท่ากับเรื่อง การซื้อ

ที่ดิน...เออ!!! ถ้าจะจริง...เมื่อเกือบ ๓๐ ปีที่แล้ว พ่อบ้านซื้อที่นาไว้ในราคา แสนกว่าบาท

ที่ประมาณ ๒๐ ไร่ แต่เวลาผ่านไปราคาที่ดินขึ้นมาก ณ ปัจจุบันราคาซื้อ - ขาย ประมาณ

ล้านกว่าเกือบครึ่งแล้ว...ราคาขึ้นจริง ๆ...

       เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว บ้านของอาจารย์ที่ทำงานใน ม. เดียวกับฉัน ซึ่งอยู่ในหมู่บ้าน

เดียวกันดังภาพ...ที่เห็นเป็นหลังด้านหน้านั้น...เขาประมาณขายไว้หลายเดือน แต่พอมา

เมื่อสัปดาห์ที่แล้วป้ายประกาศขายได้ถูกนำออก...แสดงว่า "ขายได้แล้ว"...ฉันจึง Line

ถามว่า...อาจารย์ขายไปในราคาเท่าไร???...อาจารย์ท่านนั้นตอบมาว่า...๒.๓ ล้านบาท

อะไรจะปานนั้น เพราะตอนที่เขาซื้อมานั้น ราคาเพียง ๑.๕ ล้านบาทเอง...

       และที่ดินก็เพียงแค่ ๕๐ ตารางวา...เวลาผ่านไปไม่ถึง ๗ ปี ราคาขึ้นมาก...นี่แหล่ะ

ที่เขาเรียกว่า...ซื้อที่ดินไม่มีทางที่จะขาดทุน ตามที่พ่อบ้านเคยบอกฉันไว้...สำหรับบ้าน

ของฉัน ๆ ซื้อไว้ เมื่อประมาณปี ๒๕๔๘ เวลาไม่ถึง ๑๐ ปี เลย สมัยนั้นราคาที่ซื้อไว้

๑ ล้าน ๗ หมื่นบาทเอง...สมัยนั้นฉันก็ว่าแพงแล้ว พร้อม ๆ กับที่ดินอีก ๙๐ ตารางวา

ฉันยังบอกพ่อบ้านว่า...ถ้าพี่ภัครทำงานที่พิษณุโลก ก็จะไม่ขายยกให้ลูกไป...แต่ถ้าพี่ภัคร

ได้งานต่างจังหวัดคงต้องขาย หลังจากที่ฉันได้เกษียณอายุราชการแล้ว และก็จะได้กลับ

ไปอยู่บ้านที่พรหมพิราม...

        มีคนมาประเมินราคาให้ว่า ณ บัดนี้บ้านของฉันก็ประมาณ ๒ ล้าน น่าจะได้ เนื่องจาก

มีที่รอบบ้านมาก...ณ ตอนนี้ ฉันเห็นโครงการหน้าหมู่บ้าน และหลัง มรภ.พิบูลสงคราม

ขายบ้านในราคาเหยียบ ๓ ล้านบาท เลย...อะไรจะปานนั้น...ราคาขึ้นได้ขึ้นดี...

ฉัน Line บอกน้องเพรียง ๆ บอกว่า ถ้า ๔ ล้านบาทขายเลยแม่...ดูสิ!!! มายุให้แม่ขาย...

งกเงินเสียไม่มี...แต่มีน้องที่ทำงานบอกว่า...แถว ๆ ในเมืองด้านใน เขาขายกัน ๕ - ๖

ล้านบาทเชียวนะพี่บุษ...ที่ดินก็มีนิดเดียวเอง...

        ฉันก็ได้แต่ยิ้ม...อืม!!! ถ้าจะจริงว่า ตอนนี้ราคาที่ดิน ที่บ้านขึ้นมาก ๆ...ถ้าคนที่มี

หัวในการซื้อ - ขายที่ดิน เขาก็จะขายได้ราคาแล้วก็ไปหาซื้อที่ใหม่เพื่อเป็นการต่อทุน...

ทำให้ฉันอดนึกไปถึงที่ที่บ้านที่พรหมพิราม ไม่ได้...ในอนาคต เจ้าฟ้าคราม ตัวร้ายของย่า

คงเป็นเศรษฐีนีน้อย ๆ แน่เลย เพราะมีที่ดินกับเขาแล้วตั้งแต่ตัวยังเล็ก ๆ...ฉันบอกกับ

พ่อเพรียงของเจ้าฟ้าครามว่า...เป็นตายอย่าขายที่ดินเป็นอันขาด...สักวันพวกหนูจะรู้คุณค่า

ของการมีที่ดิน...ส่วนพี่ภัครก็บอกแม่ว่า..."มีแต่ภัครจะซื้อที่ดินเพิ่มนะแม่"...เออหนอ!!!

นิสัยเหมือนพ่อเรกันหมดเลยนิ...ชอบซื้อที่ดินแต่ไม่ชอบขายที่ดิน...

 

 

 

 

 

 

 

หมายเลขบันทึก: 560393เขียนเมื่อ 28 มกราคม 2014 20:41 น. ()แก้ไขเมื่อ 29 มกราคม 2014 19:52 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลงจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

.."ไม่..ซื้อ..ไม่...ขาย"....(จะดีกว่าไหมเนี่ยะ.....ยายว่า).....ที่ดิน..มันไม่ใช่...กล้วยปิ้งนะ...๕๕๕๕๕......

ขอบคุณค่ะ คุณยายธี ชีวิตมนุษย์ ยังคงต้องวนเวียนอยู่ค่ะ กับสิ่งนี้ ขึ้นอยู่กับคำว่า "พร้อม" หรือไม่...

พร้อมซื้อ พร้อมขาย...และดูอนาคตว่า "ควรขาย" "ไม่ควรขาย"หรือ "ควรซื้อ - ไม่ควรซื้อ" ด้วยค่ะ...ขอบคุณค่ะคุณยาย ...

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท