ครูผู้สอนคน ให้เป็นคน... (แด่ครูด้วยดวงใจ)
เด็กในวันนี้ คือผู้ใหญ่ในวันหน้า คำๆ นี้มักจะได้ยินใครหลายๆคนพูด แต่ทวา แล้วผู้ใหญ่กับเด็กมีความแตกต่างกันอย่างไง เมือตอนเด็กคุณครูหลายๆท่านมันจะร้องเพลงหรือเล่านิทานให้เราฟังก่อนนอน แต่พอโตขึ้นทำไมคุณครูถึงไม่ทำเหมือนตอนที่เรายังเด็กๆ ไม่ดูแลเอาใจใส่เราเหมือนแต่ก่อน เลยคิดไปว่าคุณครูคงไม่รักเราแล้ว แต่ที่จริงไม่ใช่แบบนั้นเลย
ครูบอกว่าที่ไม่ทำเหมือนตอนเด็กๆ เพราะตอนนี้เราโตเป็นผู้ใหญ่พอที่จะดูแลตัวเองได้แล้ว ครูบอกเสมอว่าเมื่อโตขึ้นเราก็ต้องดูแลตัวเอง ทำงานหาเลี้ยงตัวเองและดูแลครอบครัว แต่แรกๆก็งงๆอยู่ว่า ทำไมเราต้องดูแลตัวเองแล้วทำไมเราต้องทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเองและครอบครัวด้วยละ เพราะคุณพ่อคุณแม่ก็เป็นผู้ดูแลเลี้ยงดูเราอยู่แล้ว
มาจนถึงตอนนี้เมื่อได้เข้าสู้รั่วมหวิทยาลัยเลยเข้าใจว่า เมื่อกาลเวลาผ่านไปการดำรงชีวิตของเราก็ต้องเปลี่ยนไปคุณพ่อคุณแม่หรือแม่กระทั้งคุณครูท่านก็ไม่ได้จะดูแลเราได้ตลอดเวลา สิ่งที่ครูเคยย้ำเสมอและพูดบ่อยๆ ท่านมักพูดว่าเราต้องตั้งใจเรียนนะ สอนธรรมะ บ่นหลายๆเรื่อง จนบางที่เราก็แอบคิดในใจว่า จะบ่นอะไรมากมาย(แอบนินทาในใจ)
จนวันนี้จึงได้เข้าใจในความหวังดีของครูที่คอยบ่น เคยสอนในสิ่งต่างๆ มามากมายคำบ่นคำสอนเหล่านั้นทำให้ตัวเราเองสามารถดำรงชีวิตอยู่ในสังคมและพร้อมเรียนรู้สิ่งต่างๆไม่ว่าตอนนี้สถานการณ์จะเป็นแปลงไปแค่ไหน เราก็สามารถดำรงชีวิตอยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุข ต้องขอบพระคุณคุณครูอรรถวุธ ใบยา จริงๆที่ทำให้เด็กในวันนั้นเติบโตมาเป็นผู้ใหญ่ในวันนี้อย่างสมบูรณ์
ความเห็น (1)
ร่ายสุภาพ
.......ใครหรือคือครูบา........จิตวิญญาณ์สละพลี
ชีวีเพื่อปวงศิษย์................แบบชีวิตคุณธรรม
ส่องนำเห็นดีชั่ว................ไม่เมามัวตัณหา
อวิชชาขจัดหาย................รู้ขวนขวายวิทยา
ชีวาเพื่อผองชน
.................................อดทนร่วมทอฝัน
ร่วมฝ่าฟันไขว่คว้า.............ฟื้นวิญญาณ์แห่งตน
ตื่นเป็น ”ฅน” ที่แท้............ธรรมสถิตจิตจรัสแล้
ผ่องแผ้วทุกวัน.....วารเฮย