ความสุขของคุณยาย(ผู้สูงอายุ)

 

       สูงอายุ และ ความเสื่อม เป็นสิ่งที่ผู้คนส่วนใหญ่ไม่ปรารถนา  หลายคนคงไม่อยากคิดถึงวันที่ต้องแก่ชราลง แต่ในอีกมุมก็"เป็นวัยที่ได้พักผ่อนหลังจากที่ทำงานหนักมาทั้งชีวิต เป็นช่วงเวลาที่ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ " นี่เป็นความคิดเห็นของคุณยายวัย 84 ปี ท่านหนึ่งในจังหวัดชัยนาท 

       คุณยายได้บอกเล่าถึงประสบการณ์ชีวิตของตนเองตั้งแต่ วัยสาวจนเข้าสู่วัยชราให้ฉันฟังว่า คุณยายไม่เคยวางแผนอะไรเลยในชีวิต แต่คุณยายทำทุกอย่าง อย่างเต็มที่และเต็มความสามารถทุกครั้ง แม้จะเรียนไม่สูง ได้เรียนพออ่านออกเขียนได้ แต่คุณยายก็พอใจแล้วที่ได้เรียน คุณยายยังบอกอีกว่า ความสุขของคุณยายไม่ได้อยู่ที่สิ่งไกลตัวยายเลย มันอยู่กับตัวยายตลอด คือใจของยายเอง แค่ได้ไหว้พระ สวดมนต์ ทำบุญ ไปวัด ฟังเทศน์ และได้อยู่แบบนี้ทุกวัน คือมีลูกหลานห้อมล้อม ดูแลเอาใจใส่ ในชีวิตนี้คุณยายไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว ณ ตอนนี้มีความสุขที่สุด ให้คะแนนความสุขของตัวเองเต็ม 10 

       แม้คุณยายจะอายุ 84 แต่ร่างกายยังแข็งแรงดี ตายังมองเห็นชัดแจ่วไม่ต้องพึ่งแว่นสายตา หูก็ได้ยินชัดปกติดี ยังเดินไปไหนมาไหนได้แต่จะช้ากว่าแต่ก่อนหน่อย คุณยายดูแลใส่ใจสุขภาพของตัวเองเป็นอย่างดี ตรวจสุขภาพทุกปี ไปพบหมอทุกครั้งที่มีนัด และนอกจากนนี้คุณยายยังต้องเดินทุกวัน จากบ้านมาลานชุดชนที่ทำก้านธูปเพื่อพูดคุยกับเพื่อนบ้านและคนในชุมชน วันหนึ่งก็หลายรอบ เดินไปกลับใช้เวลาหลายนานทีแต่ก็ไม่เหนื่อยแวะทักทายผู้คนระหว่างทางเป็นระยะๆคุณยายบอกว่าต้องเดินทุกวัน จะได้แข็งแรงแต่เวลาเดินก็ระวัง ต้องเดินช้าๆระวังมากขึ้น 

           แต่ด้วยอายุที่มากขึ้นของคุณยายก็เริ่มมีความเสื่อมเกิดขึ้นเป็นเรื่องปกติ จากการทำการทดสอบเรื่องความรู้ความเข้าใจ (Cognitive) คุณยายเริ่มมีความบกพร่อง โดยเฉพาะความจำระยะสั้น คุณยายไม่สามารถบอก วัน เดือน ปี ปัจจุบันได้ อีกทั้งความคิดเชื่อมโยง การบอก เวลา ก็เริ่มมีปัญหา แต่เรื่องนี้ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคในการดำเนินชีวิตของคุณยาย เพราะมีลูกหลานหลายคนคอยดูแล พาไปวัด พาไปทำบุญ คุณยายพูดแบบติดตลกว่า "มันเป็นไปตามเวลา ใช้สมองมาเยอะแล้วเขาคงอยากจะพักผ่อนบ้างคงเหนื่อยมาเยอะ เราเองเรายังอยากพักเลย"

           นอกจากนี้คุณยายยังบอกอีกว่า " ถ้าเราทำทุกๆอย่างในชีวิตเราอย่างเต็มที่และเต็มความสามารถ มาโดยตลอดแล้ว แก่มาก็ไม่ต้องนึกเสียดายอะไรอีก เพราะที่อยากทำก็ได้ทำไปหมดแล้ว จะมารอทำตอนแก่คงไม่ไหวจะให้คนอื่นทำให้คงไม่เหมือนตัวเองทำหรอก ขอแค่ทำดีไม่เบียดเบียนใคร ทำแล้วเราสุขใจก็ทำ ทำในตอนที่เรามีแร้วมีแรง"

          อย่างที่คุณยายบอก จริงๆแล้วความสุขมันก็อยู่กับตัวเราตลอด แต่เรามักไม่พร้อมที่จะยอมรับมัน มักรอเวลา และตั้งเงื่อนไขให้ตัวเราเอง ว่าต้องมี ต้องได้ ต้องเป็น ต้องนั่นต้องนี่ เราถึงจะมีความสุข ถ้าใจเรามันพอมันสุข จะหนุ่มหรือแก่ก็สุข เป็นอีกข้อคิดจากตุณยายวัย 84 ปี

[พ.แจ่มจำรัส]

ขอให้ยายแข็งแรงๆนะครับ

[โบว์]

ขอบคุณคะ