"รางวัลที่ทรงคุณค่า"
"รางวัลที่ทรงคุณค่า"
เมื่อประมาณเดือนธันวาคมในปีที่เเล้ว ผมได้ส่งเรื่องเล่าของกลุ่มเยาวชนฮักนะเชียงยืน ที่เป็นเรื่องราวของรุ่นที่ ๒ ส่งเข้าร่วมการประกวดเรื่องราวขณะปิดเทอมของโรงเรียนพ่อเเม่ที่มี นายเเพทย์ สมบูรณ์ โหตระวารีกาญจน เป็นผู้มอบโอกาส ซึ่งในเรื่องราวในครั้งนั้นเล่าถึงเมื่อฮักนะเชียงยืน ได้คุยงานกันก่อนทำ คุยงานกันในกิจกรรมค่ายพัฒนาโครงการที่ทางมูลนิธิทองทุนไทยจัดขึ้น เเละมีการคุยงานกันหลังทำ (ที่นี่) ซึ่งมีบทเรียนครั้งสำคัญที่ได้จากการทบทวนในครั้งนั้น คือ ในบางครั้งบางที เราก็ต้องมองเเบบเด็ก คิดเเบบเด็กๆ ไม่ต้องคิดอะไรให้ยุ่งยากมากมาย เพราะในหลายๆครั้งนั้นคิดมากไปก็อาจเป็น "อจินไตย" ผมเขียนบทความนี้ส่งเข้าร่วมการประกวดด้วยเหตุผล คือ การหาทุนมาซื้อกล้องเพื่อให้เด็กๆในกลุ่มได้ใช้ในการดำเนินงาน ที่เเผนการดำเนินงานในครั้งนี้ มีการถ่ายทำหนังสั้น จึงต้องอาศัยกล้องที่ค่อนข้างละเอียดในการถ่ายทำ ซึ่งด้วยเหตุผลนี้เองจึงเป็นเเนวคิดสำคัญที่ทำให้มีกำลังใจเขียน "เรื่องน้องๆเเละตัวเอง" เมื่อได้เขียนไปสักพักหนึ่ง ผมเองรู้สึกว่าในเวลาที่ได้เขียนเรื่องราวของตนเองเเละของเด็กๆนั้น สิ่งสำคัญที่คิดอยู่ตลอดเวลา เป็นการทบทวน คิดย้อนไปมองเมื่อครั้งที่ได้ทำ นึกย้อนไปถึงเรื่องราว สิ่งที่เป็นบทเรียน สิ่งที่เกี่ยวกับน้องๆเเละตัวของผมเอง
เมื่อได้ทบทวนไปเรื่อยๆ จะรู้สึกว่าตนเองเกิดการเรียนรู้จากสิ่งที่ตนเองคิดอยู่เรื่อยๆ เริ่มรู้จักในสิ่งที่ตนเองทำเรื่อยๆ นึกย้อนไปในหลายด้านที่ทำ จึงเขียนออกมาเป็นความเรียง ที่เป็นอัตภาพของตนเอง เขียนออกมาในลักษณะที่มองเห็นภาพเเล้วอธิบายไปตามภาพ นึกย้อนไปตามภาพ นึกเรื่อยๆ เขียนเรื่อยๆ "เเต่สิ่งสำคัญต้องคอยระวังเวลานึกเเล้วเขียน" ส่งไปเเล้วมีความคาดหวังเล็กๆว่า ตนเองก็อยากได้ทุนนี้ เพราะจะนำทุนที่ได้ลงสู่เด็กๆเช่นเดิม เมื่อประกาศผลออกมานั้น ปรากฏว่า ได้ขึ้นมาจริงๆ ความคาดหวังที่คิดไว้ในตั้งเเต่เริ่มเเรกก็คิดว่าจะเป็นจริง "รางวัลหนึ่งพันบาท" รางวัลนี้เป็นทุนที่คอยส่งเสริมฮักนะเชียงยืน โดยในตอนนี้นั้น ฮักนะเชียงยืนได้นำทุนนี้ มาเป็นส่วนหนึ่งในการซื้อกล้องที่จะให้เด็กถ่ายหนังสั้น ซึ่งในตอนนี้ก็ได้จัดซื้อเป็นที่เรียบร้อยเเล้ว คาดหวังว่ากล้องนี้ซึ่งผมได้เป็นส่วนหนึ่งในการให้ จะเป็นประโยชน์ต่อการเรียนรู้ (สิ่งนี้สำคัญ) เป็นประโยชน์ต่องานที่ทำ เเละเป็นประโยชน์ในด้านจิตใจของเด็กๆ พี่ๆ เเละครู ในฮักนะเชียงยืน หลวงตามหาบัวสอนเราว่า "การเสียสละให้ทาน สงเคราะห์ซึ่งกันเเละกัน ถือเป็นน้ำใจอันยิ่งใหญ่ เเม้จะตายไปเเล้ว น้ำใจอันนั้นก็ไม่หมดไป" เมื่อเขาได้ให้เรามาเเล้วนั้น เราได้ให้ต่อๆไป การให้นั้นจะทรงคุณค่ามาก ความคาดหวังเป็นความจริง ขอขอบพระคุณ ท่าน นายเเพทย์ สมบูรณ์ โหตระวารีกาญจน เเละโครงการโรงเรียนพ่อเเม่ เป็นอย่างสูงที่เป็นผู้มอบให้ ถือเป็นรางวัลที่ทรงคุณค่าทั้งด้านงาน เเละด้านจิตใจ เป็นอย่างสูงครับ...
ความเห็น (7)
ยินดีและขอชื่นชมด้วยนะครับ
สมควรอย่างยิ่งครับ
เยาวชนได้แบบน้องเยอะๆ ก็ดีสินะ
เยี่ยมมากน้องชาย พี่เชื่อว่าน้องชายคนนี้จะต้องเป็นผลิตผลที่มีคุณภาพ เป็นนักพัฒนาที่ดีในอนาคตได้แน่ๆ
นอกจากมีจิตอาสา แล้วยังมีความเสียสละอีก.....
แสนเป็นคนคิดที่จะตั้งกองทุนเป็นกองกลางในการทำงานเอง
ชื่นชม...............
ยินดีด้วยค่ะ
